Έρμαιο στην πρώτη ισχυρή κακοκαιρία, το κράτος. Χρειάστηκε να έρθει ο τελευταίος δυνατός χιονιάς, για να αντιληφθούμε πώς λειτουργεί αυτό στην πράξη. Καλό είναι το να βάζεις τα πρόθυμα ΜΜΕ να προβάλλουν τις συσκέψεις για την προετοιμασία ως κάτι δυνατό σε μια χώρα που λειτουργεί με πρόγραμμα και δεν είναι σκορποχώρι, αλλά προφανώς δεν αρκεί.
Το ψέμα όμως, υπερβολή και η προπαγάνδα, λέγαμε και την προηγούμενη εβδομάδα, έχουν κοντά ποδάρια… Και πραγματικά, την πρώτη κιόλας μέρα αποκαλύφθηκε το φιάσκο με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Δεκάδες συνάνθρωποι μας παγιδεύτηκαν μέσα στα αυτοκίνητά τους, στον πιο κεντρικό και σύγχρονο δρόμο, αυτόν της Αττικής Οδού. Όπου, υποτίθεται, ότι ακριβώς γι’ αυτό πληρώνουμε διόδια 2, 80 ευρώ για κάθε διέλευση, ώστε να την χρησιμοποιούμε και να έχουμε μια ασφαλή οδήγηση ως το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» κι από εκεί ως τα διόδια της Ελευσίνας στο δρόμο που οδηγεί προς Κόρινθο, Πάτρα κλπ.
Δυστυχώς, εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες άνθρωποι «παγιδεύτηκαν» μέσα στα αυτοκίνητα τους, επί ώρες, χωρίς κανείς να είναι σε θέση να τους προσφέρει οποιαδήποτε βοήθεια. Κάτι κρουασάν τους έδωσαν μόνο, κι αυτά… ληγμένα. Και το χειρότερο είναι, ότι σαν τα παιδάκια, ο ένας έριχνε τις ευθύνες στον άλλον.
Μάλιστα η κυβέρνηση δια τους αρμοδίου υπουργού, ανέφερε ότι η εταιρία που εκμεταλλεύεται τον δρόμο έχει την ευθύνη γι’ αυτό. Και όντως, έτσι ήταν, γιατί ανέλαβε την ευθύνη. Παραιτήθηκε ο Διευθύνων Σύμβουλος και αποφάσισε να δώσει 2.000 ευρώ σε κάθε οδηγό που ταλαιπωρήθηκε ως μια μικρή αποζημίωση. Τα «παπαγαλάκια», έγκαιρα, φρόντισαν να μας πουν, ότι αυτό έγινε ύστερα από παρέμβαση του πρωθυπουργού της χώρας.
Γενικότερα όμως η κυβέρνηση ήταν καθολικά απούσα, γι’ αυτό και η αξιωματική αντιπολίτευση έθεσε θέμα μομφής. Αλλά το ίδιο απόντες ήταν και η Περιφέρεια Αττικής και ο Δήμος Αθηναίων. Ανεπαρκείς ήταν και οι άλλοι δήμοι του Λεκανοπεδίου.
Εκτός κι αν οι τελευταίοι νομίζουν πώς, ήταν αρκετό να ανοίξουν θερμαινόμενες αίθουσες για να μπουν ασθενείς οικονομικά συνάνθρωποι μας ή άστεγοι, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη δοκιμασία του κρύου.
Και να πεις ότι τις προηγούμενες μέρες δεν είχαν προειδοποιήσει οι μετεωρολόγοι για τα εξαιρετικά σε δύναμη καιρικά φαινόμενα; Όχι, αλλά εξαντλήθηκαν να δηλώνουν με κομπασμό, πανέτοιμοι. Και φυσικά η πραγματικότητα και η ζωή τους διέψευσε.
Το θέμα δεν είναι τα μεγάλα λόγια, αυτά ουδόλως μας ενδιαφέρουν. Εκείνα που εμείς θα θέλαμε να δούμε είναι να υπάρχει ένας μηχανισμός υποστήριξης που να λειτουργεί, ώστε οι πολίτες να αισθάνονται πιο ασφαλείς.
Διότι από κάπου θέλουν να πιαστούν… Βιώνουν όλοι την απόλυτη ακρίβεια που ξεπερνά κάθε λογική στα τιμολόγια της ΔΕΗ και της ενέργειας, γενικά. Δυσκολεύονται να ανοίξουν τα καλοριφέρ σπίτι του, όταν γνωρίζουν τι πρέπει να πληρώσουν σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Αλλά η ζέστη είναι απαραίτητη για να αντέξει αυτές τις δύσκολες, κρύες μέρες. Και όλο αυτό, αν το προσθέσεις στην αγωνία για την πανδημία του κορορονοϊού Covid-19, οδηγεί στην τρέλα και την απόγνωση. Πόσο θα αντέξουν οι άνθρωποι στη συνεχή δοκιμασία;
Εντάξει, ατελείς είμαστε. Μικροί και ανίσχυροι, μπροστά στα φυσικά φαινόμενα. Κι επιτέλους, αν δεν μπορούν, ας το παραδεχτούν και ας αποσυρθούν, αντί να συνεχίζουν να μας βομβαρδίζουν με τα κούφια, μεγάλα λόγια της πολιτικής. Εδώ ζούμε και βλέπουμε….
Δεν πρόκειται για τηλεοπτικό ριάλιτι σε ζωντανή σύνδεση… Μπροστά μας διαδραματίζονται. Και είτε μας αρέσει, είτε όχι, εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές. Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν. Μερικά πράγματα έχουν και τα όρια τους. Και για πρώτη φορά είδαμε τις φιλικές τους εφημερίδες να αναφέρονται ευθέως στις καταστροφές, ενώ φιλικά τους ραδιοτηλεοπτικά μέσα έκαναν ζωντανές συνδέσεις με τα σημεία που ταλαιπωρούνταν άνθρωποι.
Ας τους προβληματίσουν λιγάκι, αφού ενδιαφέρονται τόσο για την εικόνα τους κι ας κάνουν, έστω και τώρα κάτι, προς τη σωστή κατεύθυνση. Ένα συγνώμη, ασφαλώς δεν είναι αρκετό και μπροστά μας ακούμε ότι έχουμε κι άλλο κύμα ψύχους…
