Δυστυχώς για ακόμα μια φορά στην κοινωνία μας βιώνουμε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο τον άδικο χαμό ενός νέου Παιδιού μόλις στα δεκαεννιά του χρονιά…Ο Άλκης όλης της Ελλάδας που συγκλόνισε το πανελλήνιο και δημιούργησε απέραντο θυμό αλλά συνάμα και τα ακαριαία αντανακλαστικά της πολιτείας και των αρμοδίων φορέων για την παραδειγματική τιμωρία των δραστών αλλά και την καταπολέμηση αυτής της μάστιγας που καλά κρατεί για πολλές δεκαετίες με την ανοχή σίγουρα κάποιων υψηλά υπευθύνων που έπρεπε να την έχουν καταπολεμήσει αποφασιστικά ….Σκηνές αρχαίου δράματος στον αποχωρισμό αυτού του νέου παιδιού με την οικογένειά του κυριολεκτικά χίλια κομμάτια .Δεν μπορεί να ξεχαστεί ποτέ ένα οδυνηρό περιστατικό που σημειώθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1981 στην θύρα 7 ,21 νέοι άνθρωποι έχασαν την ζωή τους όταν ποδοπατήθηκαν και κάποιοι πέθαναν από ασφυξία ..Δεν είναι δυνατόν εν έτος 2022 να υπάρχουν ακόμα θύλακες βίας ,που θα διαχειρίζονται με τόση ευκολία την ζωή νέων παιδιών και όλοι αυτοί να είναι σεσημασμένοι και να μπαινοβγαίνουν στις φυλακές λες και είναι στο σπίτι τους .... Ντροπή μας σαν κοινωνία που δεχτήκαμε να γίνονται δίπλα μας τέτοιες συμπεριφορές και αφήσαμε ένα νέο παιδί να παρακαλεί να μην το σκοτώσουν λέγοντας τους ΜΗΝ ΜΕ ΧΤΥΠΑΤΕ ΑΛΛΟ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΏ και όμως αυτά τα κτήνη του αφαίρεσαν χωρίς οίκτο ότι πιο πολύτιμο είχε ,την ίδια του τη ζωή. Προσωπικά αυτή η συμπεριφορά με πήγε πάρα πολλά χρόνια πίσω στο 1994 που υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία και συγκεκριμένα την ημέρα ορκωμοσίας στην σχολή αλεξιπτωτιστών και ενώ είχε τελειώσει η τελετή και είχα άδεια ορκωμοσίας και μετάθεση για την 1η μοίρα αλεξιπτωτιστών στο Μάλεμε Χανίων στην Κρήτη. Βρισκόμουν στον Ηλεκτρικό σιδηρόδρομο με τα πράγματα μου βιαστικά για να προλάβω το καράβι από Πειραιά για Κρήτη και φορούσα την στολή μου, δεν είχα βάλει πολιτικά ,για να κερδίσω χρόνο και να προλάβω το καράβι . Ενώ ήμουν εντός του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου, υπήρχε μια ομάδα χούλιγκαν που ερεθίστηκαν μόνο στην θέα του πράσινου μπερέ και μου επιτέθηκαν βίαια να μου τον πάρουν, κάτι το οποίο και δεν κατάφεραν ,ευτυχώς ήμουν τυχερός και στην επόμενη στάση στο Φάληρο υπήρχαν τα ΜΑΤ και με έσωσαν.. Χωρίς να πειράξω κανένα χωρίς να ενοχλήσω κανένα κινδύνεψα ακόμα και για την ίδια μου την ζωή ,επειδή φορούσα πράσινο μπερέ και δεν είχα το χρώμα της ομάδας τους ..Κατάντια φίλες και φίλοι μου και γιατί τα λέω όλα αυτά όχι για να παινευτώ πως υπηρέτησα στα αλεξίπτωτα, αλλά το ανάφερα για να σας πω ότι αυτά τα κτήνη διακατέχονται από ισχυρή πόλωση ,είναι ψυχασθενείς και με ευκολία μπορούν να προκαλέσουν τραυματισμό ή ακόμα και τον θάνατο ..Η πολιτεία θεωρώ ότι χειρίζεται πολύ καλά την υπόθεση και θα μπει βαθιά το μαχαίρι ως το κόκαλο.. Πρέπει να υπάρξει παραδειγματισμός όσον αφορά την τιμωρία των δραστών και να αναπροσαρμοστούν οι ισχύουσες ποινές από την ελληνική δικαιοσύνη. Εύχομαι να είναι ο ΑΛΚΗΣ το τελευταίο θύμα της ΟΠΑΔΙΚΗΣ ΒΙΑΣ και να καταλάβουν κάποιες και κάποιοι καλά ότι ο αθλητισμός ενώνει ανθρώπους από κάθε μεριά του κόσμου ανεξαρτήτως χρώματος και πιστεύω και σε καμία των περιπτώσεων δεν σκοτώνει.
