Η είδηση από τη Βρετανία ήταν σαφής: Περισσότερες από 70 επιχειρήσεις με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες που μπορούν ακόμα να υποβάλουν αίτηση για συμμετοχή στο πιλοτικό πρόγραμμα, αμφισβητούν το τρέχον μοντέλο εργασίας και καλούνται να αποδείξουν ή όχι εάν η παραγωγικότητα αυξάνεται με μείωση του ωραρίου και χωρίς περικοπή μισθού.
«Το 2022 θα είναι η χρονιά που προαναγγέλλει το μέλλον της εργασίας», τονίζει ο Joe O’Connor, διευθυντής του προγράμματος 4 Day Week Global. Καιρός λοιπόν να το δούμε κι αυτό πώς μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη.
Το πείραμα, όπως αναφέρεται, θα διαρκέσει έξι μήνες, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2022, υπό την ευθύνη ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, στο Κολλέγιο της Βοστώνης και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, καθώς και τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό 4 Day Week Global, το UK think tank Autonomy και την 4 Day Week UK Campaign .
Αλλά υπάρχει προηγούμενο: Πέρσι, η Ισλανδία δημοσίευσε τα αποτελέσματα από την πολύχρονη δοκιμή μιας «μικρότερης εβδομάδας εργασίας» και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες κατέληξαν πιο ευτυχισμένοι, πιο υγιείς και πιο παραγωγικοί.
Κι ακόμα, όπως είδαμε το 2019, η Microsoft Japan δοκίμασε τετραήμερη εβδομάδα και διαπίστωσε ότι αύξησε την παραγωγικότητα κατά σχεδόν 40%.
Φυσικά δεν είναι η μόνη. Η Panasonic εισήγαγε ήδη προαιρετική τετραήμερη εβδομάδα εργασίας για τους εργαζόμενους. Και η θυγατρική της Canon στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μία από τις έξι επιχειρήσεις που έχουν εγγραφεί στο πρόγραμμα.
Αλλά, όσο κι αν φαίνεται περίεργο κι εδώ στην Ελλάδα κάτι κινείται… Ο δρόμος για την 4ήμερη εργασία φαίνεται πως «ανοίγει», καθώς σύμφωνα με πληροφορίες άρχισε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα.
Η πρώτη εταιρεία που φαίνεται πως το έφερε στην Ελλάδα είναι η Grant Thornton.
Το διαβάσαμε σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα» και ο καθηγητής Εργατικού Δικαίου, Αλέξης Μητρόπουλος, εξήγησε τι σημαίνει η 4ημερη εργασία και πώς θα τίθεται σε ισχύ. Ας το δούμε λίγο μιας και όπως και να το κάνουμε έχει ενδιαφέρον.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, «είναι ουσιαστικά η πρόβα τζενεράλε του πρόσφατου νόμου Χατζηδάκη που μπορεί εργοδότης να ζητά από το προσωπικό του να δουλεύει πέρα από το 8ωρο 9ωρο και 10ωρο και ενώ οι δύο παραπάνω ώρες για 102 χρόνια αμειβόντουσαν ως υπερωρία, να συμψηφίζονται και να δίδονται σε άλλη περίοδο του έτους και να δουλεύει το προσωπικό λιγότερο».
Άρα δεν θα αμείβεται για αυτό που δουλεύει υπερωρία, αλλά θα συμψηφίζεται». Ο εργοδότης θα το ζητάει, αλλά θα πρέπει να συναινεί και ο εργαζόμενος.
Πρόκειται, για μία «ακραία θεσμική εισήγηση» που τώρα, «όπως γράφει η εφημερίδα, αρχίζει να εφαρμόζεται. Δηλαδή δεν θα πληρώνονται οι υπερωρίες, αλλά θα συμψηφίζονται μία άλλη περίοδο του έτους, όπου δεν θα υπάρχουν δουλειές, θα υπάρχει διευθέτηση του παραπανίσιου ωραρίου με το υπολειπόμενο αλλά θα στερείται της πληρωμής της προσαύξησης των υπερωριών το προσωπικό».
Στην Ελλάδα έχουμε τον τρόπο να… ερμηνεύουμε με το δικό μας τρόπο τα πράγματα και να τα «βαφτίζουμε» όπως θέλουμε. Αλλά μερικά πράγματα, ότι προσπάθεια κι αν κάνεις, δεν μπορούν να διαβαστούν διαφορετικά από αυτό που είναι. Αυτό που επιχειρείται στην Αγγλία είναι μάλλον εντελώς διαφορετικό από αυτό που, με την κυβέρνηση να πρωτοστατείς, θα ήθελαν να εφαρμόσουν εδώ.
Και όσο κι αν άλλαξαν οι εποχές, όσο κι αν η εργασία αποτελεί αγαθό για κάθε νοικοκυριό ή γενικά άνθρωπο, μάλλον θα δυσκολευτούν. Δεν είναι κακό να μάθουν να λένε την αλήθεια με το όνομα της. Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, είναι βαθιά ριζωμένη σε βάθος χρόνου. Και τίποτα σ’ αυτό το σύστημα δεν θα αφήσει να λειτουργήσει σε βάρος του. Ας είμαστε βέβαιοι ότι θα επιδιώξει, το ακριβώς αντίθετο.
