Πως είναι να κάνεις σχέδια και όνειρα για μια εβδομάδα μικρών διακοπών τον Σεπτέμβρη, προκειμένου να πας κάπου να χαλαρώσεις; Όσοι το έχουν δοκιμάσει, ξέρουν καλά πως αποτελεί μεγάλο προνόμιο να μπορείς να το καταφέρεις.
Καταρχήν υπάρχει μεγάλη ησυχία από πλευράς κινητικότητας, ενώ ο καιρός συνεχίζει να είναι καλός με μικρά, πολύ μικρά διαλείμματα αστάθειας. Τα ανοιχτά μαγαζιά στην εστίαση, σε προσέχουν περισσότερο. Έχει ελαττωθεί αισθητά η πελατεία τους, οπότε είσαι ένας από τους μοναδικούς πελάτες που πρέπει να προσέξουν.
Η θάλασσα είναι ακόμα ζεστή, αν θέλεις να κάνεις το μπάνιο σου. Τα παιδιά έχουν πάει ή ετοιμάζονται για το σχολείο τους. Και γενικά όλα δείχνουν να συνωμοτεί το σύμπαν για να περάσεις καλά, σε όποιον προορισμό επιλέξεις να πας. Όχι, δεν είναι διηγήσεις τρίτων, τα παραπάνω. Σε ένα προσωπικό άρθρο, δεν είναι ωραίο να μεταφέρεις απόψεις ανθρώπων που δεν γνωρίζεις. Κι εγώ, κάτι που δεν μ’ αρέσει, προσπαθώ να μην το κάνω.
Αντιθέτως, επιδιώκω να χρησιμοποιώ προσωπικές εμπειρίες. Μ’ αρέσει να το έχω ζήσει και μετά να το διηγηθώ. Η αλήθεια το κάνει ακόμα πιο ζωντανό. Και οι αναγνώστες που μας τιμούν με το να στρέφουν την προσοχής τους στο κομμάτι μου, επιθυμούν να έχουν το σεβασμό μου με τις αλήθειες μου.
Ο Σεπτέμβρης ήταν πάντα ένας όμορφος μήνας, στο μυαλό μου. Μπορεί να έχει τις δυσκολίες του καθώς, μετά τις διακοπές έχουν συσσωρευτεί ένα σωρό υποχρεώσεις και πληρωμές, αλλά η θερμοκρασία πάντα έπεφτε λίγο κι ένα μπουφανάκι ελαφρύ, το χρειαζόσουν το απόγευμα. Γενικά παρέπεμπαν σε κάτι διαφορετικό από την καλοκαιρινή ραστώνη.
Φυσικά ο φετινός Σεπτέμβρης διαφέρει από τους προηγούμενους ως προς την προετοιμασία, από πολλές πλευρές. Είναι πολλά αυτά που μας καλούν να αποδεχτούμε χωρίς συζήτηση και αφορούν τα πιο απαισιόδοξα σενάρια για τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Ναι, είναι τόσο το θράσος και η παραπληροφόρηση που καθημερινά δεχόμαστε ακόμα και στους τίτλους τους (δες, ας πούμε, τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ) και προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι όλα είναι μια χαρά. Μάλιστα χωρίς ντροπή βάζουν στο στόχαστρο, ιδιαίτερα τους συνταξιούχους. Κάποιοι άλλοι καλλιεργούν φρούδες ελπίδες περιμένοντας από τον πρωθυπουργό της χώρα να τοποθετηθεί πάνω σε όλα αυτά τα ζητήματα, στην ομιλία του, στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της ΔΕΘ.
Το ερώτημα είναι τι μπορεί να κάνεις; Πόσο και για πόσο, θα είναι σε θέση να βάζει χέρι στον κρατικό προϋπολογισμό, έτσι ώστε να παρουσιάζουν κάποια μπαλώματα με τις ενισχύσεις που δίνονται για το ρεύμα, το φυσικό αέριο, την επιταγή ακρίβειας για το σούπερ μάρκετ και τόσα άλλα έξοδα που «πνίγουν» τα νοικοκυριά στην καθημερινότητα τους.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι όλα γύρω μας είναι μαύρα κι άραχνα. Αλλά εμείς δεν θα σταθούμε σε αυτό. Δεν είναι ο σκοπός μας μέσα σ’ αυτές τις 600 λέξεις να σας μαυρίσουμε κι άλλο την ψυχή. Ξέρουμε ότι, γι’ αυτό φροντίζουν άλλοι. Εδώ θέλουμε να σας δώσουμε μια νότα αισιοδοξίας. Να σας πούμε ότι όλα όσα ζούμε είναι κομμάτια μιας ζωής που μας αφορά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αλλά σίγουρα υπάρχει κάτι καλύτερο για τον καθέναν.
Μόνο που δεν πρέπει να περιμένουμε να… πέσει από τον ουρανό, ούτε και να μας προσφερθεί ως δώρο. Είναι κάτι που χρωστάμε στον εαυτό μας, να το επιδιώξουμε εμείς, με μέθοδο και σταθερά βήματα στους στόχους που έχουμε θέσει. Έτσι δεν θα πέσουμε στην παγίδα που έντεχνα μας στήνουν. Θέλουν να είμαστε ευάλωτοι, τρομαγμένοι, χωρίς ελπίδα για το αύριο για να μπορούν χωρίς ιδιαίτερο κόπο να μας χειραγωγούν, όπως άλλωστε ξέρουν καλά να κάνουν χιλιάδες χρόνια. Μια ματιά να ρίξετε στον ρου της ιστορίας θα το διαπιστώσετε με βεβαιότητα.
Ας μην τους κάνουμε λοιπόν αυτή τη χάρη. Ας προχωρήσουμε μπροστά βάζοντας , βάζοντας στόχους ρεαλιστικούς, στόχους που είμαστε σε θέση να υλοποιήσουμε και ας αφήνουμε στην κάθε μέρα τα προβλήματα που θα φέρνει. Όλα μαζί είναι ένα ασήκωτο βάρος για τις πλάτες μας.
