Έχουν κι αυτά την ομορφιά τους… Να είναι Σεπτέμβρης προχωρημένος, να κάθεσαι δίπλα στη θάλασσα και να απολαμβάνεις την «αγριάδα» της, καθώς σκάει το κύμα πάνω στην προβλήτα. Θα μπορούσες να τη χαρακτηρίσεις κι αυτή φθινοπωρινή εικόνα και ας είναι συνυφασμένη στο μυαλό μας με τα κίτρινα φύλλα των φυλλοβόλων δέντρων που χαρακτηρίζει και το τέλος μιας εποχής, αυτής του καλοκαιριού.
Είναι και η ηρεμία του τοπίου, απαλλαγμένη από τις χαρούμενες φωνές των παιδιών στα παιχνίδια τους. Έχουν ήδη αποχωρήσει και βρίσκονται σπίτι τους. Έχουν τις σχολικές σκοτούρες μπροστά τους, αν και είναι νωρίς να μιλήσει κανείς την πρώτη εβδομάδα σχολικής ζωής, γι’ αυτές. Βέβαια εμείς έχουμε την εμπειρία των χρόνων, οπότε μπορούμε να δούμε λίγο πιο μακριά.
Όταν αναλογίζεσαι ότι μπροστά σου έχεις ένα χειμώνα δύσκολο από πολλές απόψεις και προσπαθείς να είσαι ψύχραιμος, προφανώς δεν είναι να πέφτεις στην απογοήτευση και να… πεθαίνεις πριν την ώρα σου…
Ο μήνας έχει την ομορφιά του. Οι ψυχρούλες και οι ζέστες, εναλλάσσονται. Το να καθίσεις έξω το απόγευμα, στη βεράντα, όχι μόνο αντέχεται, αλλά είναι και κάτι που το θέλει κανείς, επιθυμητό.
Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό. Γενικά το φθινόπωρο, όπως και η άνοιξη, ως εποχές, έχουν συρρικνωθεί ακολουθώντας μια τάση που… οδηγεί στην εξαφάνιση τους. Φταίει γι’ αυτό η κλιματική αλλαγή και όσα έχει κάνει ο άνθρωπος από απληστία, απέναντι στο περιβάλλον.
Όσο όμως και να κρατήσει το φθινόπωρο, είναι καλό να εκμεταλλευτούμε τα καλά του σημεία και να ωφεληθούμε. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό, αν δεν βιαζόμαστε στο καθετί με το οποίο καταπιανόμαστε και αν ακολουθούμε τους ρυθμούς της καρδιάς μας.
Αξίζει να το κάνουμε πότε – πότε, ελεγχόμενα, ώστε να απολαμβάνουμε τις στιγμές όπως ακριβώς τις ζούμε και αυτό είναι κάτι που τις κάνει μοναδικές.
Παρεούλες, συζητήσεις, πράγματα που μας έχουν λείψει. Λιγότερη τηλεόραση, λιγότερο διαδίκτυο, όχι εξαρτήσεις από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης Και μπορούμε να υπολογίζουμε πως οι μέρες θα είναι όμορφες και παραγωγικές.
Το σημαντικό είναι να αντιληφθούμε ότι δεν πρέπει να καθόμαστε με τα χέρια σταυρωμένα, περιμένοντας να μας έρθουν όλα όπως τα θέλουμε. Αυτό που ενδείκνυται είναι να παίρνουμε την πρωτοβουλία και να χαράζουμε τους δρόμους που θέλουμε να περπατήσουμε.
Ας μη μας απογοητεύουν, όσοι με τη στάση τους και τη συμπεριφορά τους, προσπαθούν να σπείρουν δυσκολίες, αμφισβητήσεις στους στόχους και διλήμματα για ότι σχεδιάζουμε. Αφήστε τους έξω από τη ζωή σας. Έχουν επιλέξει να ζουν στη μιζέρια και την απαισιοδοξία τους.
Η ζωή εκεί έξω, πέρα από τις δυσκολίες και τα προβλήματα της, συνεχίζει να είναι όμορφη. Φτάνει να έχουμε εκπαιδεύσει τις αισθήσεις μας, έτσι ώστε να είναι σε θέση να απολαμβάνουν κάθε στιγμή, όπως ακριβώς της αξίζει.
Και μη στεκόμαστε από τώρα στο δύσκολο χειμώνα που είναι μπροστά μας Μια ματιά να ρίξουμε πίσω στο χρόνο, θα δούμε πόσους κάβους έχουμε περάσει. Δεν μας χαρίστηκε τίποτα και καθετί που ζούμε, το έχουμε κατακτήσει. Ναι, ακριβαίνουν κι άλλο τα τιμολόγια της ΔΕΗ, του φυσικού αερίου, όπως και τα είδη πρώτης ανάγκης, ενώ η τιμή της βενζίνης συνεχίζει να είναι στα ύψη.
Αλλά, εμείς ξέρουμε πού να στηρίξουμε την εμπιστοσύνη μας και θα το κάνουμε, βέβαιοι ότι δεν πρόκειται να απογοητευτούμε. Φυσικά δεν αναφέρομαι στους πολιτικούς, αλλά σε Εκείνον που δεν μπορεί να πει ψέματα, επειδή είναι η προσωποποίηση της αλήθειας.
Έτσι για την ώρα ας απολαμβάνουμε τις φθινοπωρινές εικόνες, όσο τις έχουμε διαθέσιμες. Επειδή, πιστέψτε με, δεν θα είναι για πολύ. Το σκηνικό αυτού του κόσμου αλλάζει. Το βλέπουμε, άλλωστε, στο καθετί, γύρω μας.
