Είχα την ευκαιρία στην Πάρο που βρίσκομαι, να δω από κοντά μια τοπική εφημερίδα που διανέμεται δωρεάν σε πάρα πολλά εμπορικά σημεία του νησιού και σε τιράζ που ξεπερνά τα 5.000 αντίτυπα. Και με χαρά διαπίστωσα πως δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από μεγάλα αθηναϊκά έντυπα που είναι στελεχωμένα με επαγγελματίες δημοσιογράφους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και η «Φωνή της Πάρου» δεν διαθέτει.
Τι διαπίστωσα; Ότι έχει μια πολύ σωστή δημοσιογραφική δομή και κασέ με έμφαση στην ύλη που αφορά το νησί, τις δραστηριότητες, την ειδησεογραφία και αρθρογραφία, αλλά άρτια εμφάνιση με τετραχρωμία και στις 20 σελίδες της. Πόσο χάρηκα γι’ αυτή την καλή προσπάθεια!
Το φύλλο κυκλοφορεί κάθε Παρασκευή, είδα ήδη ένα και ανυπομονώ να δω και το επόμενο. Μετά φεύγουμε από το νησί, οπότε δεν θα την έχω ξανά αυτή τη χαρά, αν και από ότι είδα υπάρχει στο site της ολόκληρη η έκδοση σε PDF.
Αν στέκω σήμερα σ’ αυτό το έντυπο και δίνω χώρο στο κομμάτι μου, είναι γιατί ξέρω καλά τι κόπος και μόχθος χρειάζεται για να σταθεί όρθια μια τέτοια επιχείρηση, μέσα στις σημερινές δύσκολες συγκυρίες, εκ μέρους των εκδοτών της.
Και αντιλαμβάνομαι τι προβλήματα θα είχε αυτό το εγχείρημα στη διάρκεια του υποχρεωτικού εγκλεισμού λόγω της πανδημίας Govid-19. Αλλά είναι αισιόδοξο ότι έχει μπόλικη διαφήμιση, όχι απαραίτητα κρατική, οπότε μπορεί να στηριχτεί πάνω της, προκειμένου να αντιμετωπίσει το κόστος έκδοσης και να έχει ένα θεμιτό κέρδος που να της επιτρέπει την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα της.
Ας μη γελιόμαστε, η έκδοση μιας εφημερίδας, τοπικής ή όχι, δεν είναι ζήτημα φιλανθρωπίας, για να παρέχεται αφιλοκερδώς. Χρειάζεται να πληρωθούν άνθρωποι, δημοσιογράφοι και τεχνικό προσωπικό, να καλυφθεί το κόστος έκδοσης και εκτύπωσης στην Αθήνα, η διεκπεραίωση στα όχι λίγα σημεία διανομής και τόσα άλλα έξοδα.
Ευτυχώς οι ντόπιοι δείχνουν να στηρίζουν την προσπάθεια και τους αξίζει έπαινος. Έτσι, έχουν την εφημερίδα τους! Διαβάζεται εύκολα, καθαρά, χωρίς να κουράζει. Και είναι γραμμένη, όπως αυτή που κρατάτε στα χέρια σας, πρωτότυπα και όχι με κόπι πέιστ κλοπιμαία, από εδώ κι από ‘κει.
Τέτοιες εφημερίδες είναι που έχουν μέλλον και δεν απειλούνται από κανένα διαδίκτυο, κανένα ίντερνετ, καμιά ειδησεογραφική ιστοσελίδα που, κυνηγώντας να προλάβουν το χρόνο, είναι γεμάτες ανακρίβειες και μισές αλήθειες, αντιγραφές τα περισσότερα από άλλα site.
Η σοβαρότητα, η αντικειμενικότητα, ο τρόπος που στέκονται μπροστά στα προβλήματα και τις αλήθειες της ζωής, είναι τα ακαταμάχητα όπλα της. Ποιος μπορεί να όχι σε όλα αυτά; Ουδείς, που επιθυμεί να επικοινωνήσει δεν θα τα περνούσε γρήγορα και βιαστικά, τέτοια ζητήματα αρχών για τον Τύπο.
Ο Τύπος θα είναι πάντα μια πολύ σοβαρή υπόθεση κι αλίμονο σε όποιον ασχολείται μ’ αυτόν αν δεν τον δει έτσι. Θα βρει μπροστά του ανυπέρβλητα εμπόδια και αργά ή γρήγορα, θα αναγκαστεί να βάλει φρένο στην προσπάθεια.
Κάτι που με έκανε να το δω με πολύ θετική διάθεση, είναι το γεγονός ότι στις σελίδες της, δεν είχε υπερβολικές αναφορές στην προεκλογική κίνηση των υποψηφίων ή των πολιτικών κομμάτων. Ούτε και πάρα πολύ, ανάλογη διαφήμιση, αναμενόμενο μάλιστα μιας και είμαστε τόσο κοντά στις δεύτερες εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023. Απόδειξη ότι οι άνθρωποι, μπορούν να ζήσουν και χωρίς τον κομματικό φανατισμό που, τις περισσότερες φορές, παροδηγεί, χωρίς να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό στην κοινωνία.
Λέω λοιπόν, πως θα άξιζε και σε μεγάλα αθηναϊκά έντυπα να έριχναν μια ματιά σε τέτοιες προσπάθειες και θα τους έκανε καλό να μιμηθούν τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν και καταγράφουν την επικαιρότητα.
Αλλά η υπερηφάνεια είναι κακός σύμβουλος. Και μερικές φορές νομίζουν ότι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα, αν στρέψουν το βλέμμα τους, ταπεινά, γύρω τους, δίπλα τους. Ίσως έβλεπαν μια αιτία για την χαμηλή κυκλοφορία και τη μη αποδοχή τους από το αναγνωστικό τους κοινό. Και ίσως να έβρισκαν το σωστό δρόμο και το αναγκαίο μέτρο που θα τους επέτρεπε να έχουν μέλλον…
