ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Το "ΟΧΙ" του 1940

0

Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος αποτελεί ιστορικό ορόσημο που έχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία της Ελλάδας. Ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος είχε αρχίσει και η κεντρική Ευρώπη είχε υποκύψει, ενώ η Ελλάδα έγραφε Ιστορία στα κακοτράχαλα της Αλβανίας.

   Για τους πολεμιστές της πρώτης γραμμής στο πεδίο της μάχης και για τις νίκες επί του μετώπου μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν ένας θρίαμβος διότι κέρδιζαν μια μεγάλη δύναμη του τότε κόσμου.

  Ο πόλεμος 1940-41 ήταν ταυτοχρόνως και πόλεμος εναντίον της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος προσπάθησε μαζί με τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄ δια της διπλωματικής οδού να προσεγγίσουν το Χίτλερ ώστε η Ελλάδα να μείνει ουδέτερη.

  Η στάση τους αυτή έγινε αφορμή να χρεωθούν το στίγμα των γερμανόφιλων (όχι άδικα).

  Το <<ΟΧΙ>> στον Μαραθώνα, στη Σαλαμίνα, στις Θερμοπύλες, στο Μεσολόγγι, στο Αρκάδι και στην Αλβανία εναντίον του Μουσολίνι, έχει γράψει χρυσές αθάνατες σελίδες στην Ιστορία της Ελλάδας.

  Η επίθεση κατά της Ελλάδος στις 28 Οκτωβρίου 1940 προκάλεσε τον φόβο στα Βαλκάνια για εξάπλωση του πολέμου και πράγματι στις 6 Απριλίου, γερμανικές δυνάμεις επιτέθηκαν στην Ελλάδα χωρίς προειδοποίηση.

  Το <<ΟΧΙ>> των Ελλήνων βγήκε από τα βάθη της ψυχής τους και μπορεί να έπεσαν  αρκετές χιλιάδες νεκροί, όμως όλοι τους ήταν ήρωες και έτσι έμειναν στην Ιστορία.

  Ο Μουσολίνι απαίτησε την άνευ όρων παράδοση της Ελλάδας και αντί ΝΑΙ εισέπραξε το <<ΟΧΙ>> και το πλήρωσε ακριβά.

  Η επιστράτευση ήταν καθολική δίχως εξαιρέσεις και οι Έλληνες άνδρες το ανταποκρίθηκαν άμεσα με το χαμόγελο στα χείλη καθώς η πατρίδα τους φώναξε να την  υπερασπίσουν.

  Από το χωριό μου το Πίκρι επιστρατεύτηκαν 26 άτομα από τα οποία τα 6 δεν επέστρεψαν ποτέ. Έπεσαν υπέρ πατρίδος. Τότε ήμουν μόνο πέντε χρονών και οι μνήμες παραμένουν αξέχαστες! Το ξεπροβόδισμα του αποχαιρετισμού από το χωριό, έμοιαζε για τους επιστρατευμένους σαν να ήταν γιορτή. Πράγματι, αφού μεταξύ τους ήταν οι Πικριανοί οργανοπαίκτες της κρητικής λύρας Βασίλειος Καλαϊτζάκης (ή πήλινος) και Γιώργος Πηγουνάκης (ή παγάσας), παίζοντας με χαρά τη λύρα έκαναν έναν μοναδικό αποχαιρετισμό, παρά την τεράστια μελαγχολία και αγωνία που κρυβόταν μέσα σε όλους.

   Οι ένθετες φωτογραφίες αντλήθηκαν επιλεκτικά από το αρχείο μου.

Μπιρικάκης Γεώργιος. Έπεσε υπέρ πατρίδος. Η αναγραφή όπισθεν της φωτογραφίας ήταν «Αλβανία 1940, ΖΗΤΩ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ». Πρώτος θείος του αρθρογράφου. Στο περίγραμμα φαίνεται το ρολόι του το οποίο του παραδόθηκε 82 χρόνια μετά.
Από αριστερά: Γαβράς Γεώργιος (Έπεσεν υπέρ πατρίδος), Σταματάκης Γεώργιος (Επέστρεψε από τον πόλεμο) και Γιαννακάκης Ιωάννης (Επέστρεψε από τον πόλεμο)
Καλαϊτζάκης Βασίλειος (ή «Πήλινος). (Επέστρεψε από τον πόλεμο)
Γεώργιος Πηγουνάκης (Επέστρεψε από τον πόλεμο)
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ