Η κυβέρνηση Μητσοτάκη τις τελευταίες δύο εβδομάδες βρίσκεται στο απόλυτο αδιέξοδο. Οι πιέσεις από μέρους της προς κάθε κατεύθυνση είναι ασφυκτικές, ενώ πλέον δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα. Παράλληλα οι δημοσιογράφοι-εκπρόσωποί της στα τηλεοπτικά πλατό δε διστάζουν να προβάλλουν επιχειρήματα που όχι μόνον επιστήμονες, μα και οι απλοί τηλεθεατές αντιλαμβάνονται την αβασιμότητά τους και την προσπάθειά τους για παραπληροφόρηση με τελικό στόχο την πρόκληση γενικευμένης σύγχυσης στον λαό, όσον αφορά την πραγματικότητα του εγκλήματος. Και μη ξεχνάμε ότι και οι εισαγγελείς και δικαστές είναι μέρος του λαού, ως εκ τούτου ο τελικός στόχος του Μητσοτάκη είναι, η δήθεν πολυφωνία απόψεων να προκαλέσει σύγχυση, σήμερα στην κοινή γνώμη για την διάσωση των εκλογικών ποσοστών του που καταρρέουν, και αργότερα στις δικαστικές αίθουσες σε όσους κληθούν να αποφασίσουν τις ποινές στους υπαίτιους της τραγωδίας.
Αλήθεια το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Χημικών Μηχανικών, όπως και ο αντίστοιχος των Χημικών, γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν πάρει επιστημονική θέση; Επιτροπές έχουν για κάθε ζήτημα, επίσημοι σύμβουλοι του κράτους μας είναι, και για το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει γίνει ποτέ στη χώρα δεν επιβάλλεται να πάρουν θέση και να συμβάλλουν με την επιστημονική τους επάρκεια και εμπειρία στην διερεύνηση της αλήθειας; Τί τους κωλύει και δεν το κάνουν; Η αδιαφορία ή κάτι άλλο; Θα υπάρξει στην υπόθεση αυτή επιτέλους ένας θεσμός της Πολιτείας μας που θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων; Ο απλός λαός πιστεύει και ορθώς το πιστεύει ότι όλοι αυτοί οι θεατρινισμοί του ΕΟΔΑΣΑΑΜ και όλες οι παραλείψεις του Κράτους για την αποκάλυψη της αλήθειας είναι στημένοι και καλά μελετημένοι για την απόκρυψη της αλήθειας. Πιστεύει δηλαδή ότι μας εμπαίζουν, υποτιμούν την κοινή λογική. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον σύγχυσης δε θεωρούν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι επιστημονικοί σύλλογοι και επιμελητήρια ότι χρειάζεται να πάρουν θέση; Ειλικρινά απορώ.
Το όλο διαπλεκόμενο σύστημα στη χώρα από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις στην αρχή της χρονιάς μέχρι σήμερα και πλέον κάθε στιγμή, φοβάται μην ο αγώνας των οικογενειών των θυμάτων των Τεμπών, που ούτως ή άλλως έχει πολιτικά χαρακτηριστικά, μετατραπεί σε καθαρά πολιτικό αγώνα που στόχο θα έχει τον εκδημοκρατισμό των θεσμών της χώρας, την λογοδοσία όσων εργάζονται για την αποδόμηση του ελληνικού κράτους και την μετατροπή του σε μουσουλμανικό φέουδο. Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι σε ένα κράτος με δομές όπως οι σημερινές θα είναι πολύ δύσκολο να διεξαχθεί μια απολύτως αντικειμενική δίκη. Επομένως ο αγώνας θα πρέπει να είναι διττός. Από την μια να επιδιωχθεί με κάθε μέσο η δικαίωση των οικογενειών για τους οικείους τους που χάθηκαν τόσο άδικα και με τόσο τραγικό τρόπο, κι από την άλλη να δρομολογηθεί ο εκδημοκρατισμός των θεσμών και του κράτους, ώστε τώρα στην υπόθεση αυτή και αύριο σε κάθε άλλη, να μην έχουν την δυνατότητα όσοι θελήσουν, κι όσο ψηλά κι αν αυτοί βρίσκονται, να αποκρύψουν τεκμήρια και αλήθειες. Προς αυτή την κατεύθυνση και ως μια κίνηση που θα δείξει ότι πήρε έστω μερικώς το μήνυμα του αγανακτισμένου και αποφασισμένου λαού η κυβέρνηση, θα ήταν σύσσωμη η παρούσα βουλή να προχωρήσει στην κατάργηση του απαράδεκτου νόμου περί ευθύνης υπουργών που τους παρέχει απεριόριστη προστασία σε εγκλήματα που τυχών διαπράξουν.
Αλλά για την ώρα δεν φαίνονται τέτοια σημάδια μεταμέλειας. Για την ώρα, όπως αναφέραμε στην αρχή, στόχος της κυβέρνησης και του δικτύου της είναι η σύγχυση σε κάθε επίπεδο. Τελευταίο όπλο της πανικοβληθείσας στον απόλυτο βαθμό κυβέρνησης πριν την ολική κατάρρευσή της είναι η συντονισμένη γκεμπελίστικης έμπνευσης παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης. Και μάλιστα με αίολα και αντιεπιστημονικά επιχειρήματα επικεντρώνει το ζήτημα στην πυρόσφαιρα, όταν αυτή αποτελεί ένα μέρος του όλου εγκλήματος. Ενός εγκλήματος που βαραίνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη και το διαχρονικό πολιτικό κατεστημένο του υδροκέφαλου κράτους των Αθηνών. Απέναντι σε αυτό ας ευχηθούμε ο Σύλλογος των Τεμπών και το Μέτωπο του Ενεργών Πολιτών να παραμείνουν αρραγή και αδιατάρακτα στην όλη μεθόδευση, με καθαρό μυαλό προσηλωμένα στον στόχο τους και έτοιμα για νέους αγώνες, όποια μορφή κι αν χρειαστεί να πάρουν αυτοί, ώστε να επιτευχθεί η συνταγματική κατοχύρωση και η θέσπιση δικλείδων ασφαλείας για την δημοκρατική λειτουργία του ελληνικού κράτους.
