Γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1952 στο Θρόνος Ρεθύμνης. O Στέλιος Μυγιάκης, προερχόταν από μια φτωχή επταμελή οικογένεια. Τον επόμενο χρόνο οι γονείς του μετακόμισαν στην Αθήνα. Τα παιδικά του χρόνια ήταν σκληρά. Σαν σήμερα, έμεινε στην ιστορία για το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας.
Ήταν μόλις 12 χρονών, όταν αναγκάστηκε να εργαστεί για να βοηθήσει την οικογένειά του.
Πουλούσε αναψυκτικά στους κινηματογράφους ενώ αργότερα δούλεψε και στο παντοπωλείο της γειτονιάς του. Όλη μέρα μοίραζε πάγο στις γειτονιές. Τη νύχτα έπαιρνε το δίσκο με τα αναψυκτικά και περνούσε έξω από τον Εθνικό Αθηνών, παρατηρώντας τους παλαιστές.
Μια μέρα ζήτησε 30 δραχμές από τον πατέρα του για να γραφτεί κρυφά στον Εθνικό Αθηνών, το σύλλογο που ανέδειξε τον Τζιμ Λόντο. Ξεκίνησε εντελώς τυχαία την καριέρα του όταν συνάντησε στο σύλλογο τον Πέτρο Γαλακτόπουλο, τον προπονητή που τον προετοίμασε για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας. Αμέσως ξεκίνησαν μαζί προπονήσεις. Υπήρξαν φορές που δεν είχε ούτε το εισιτήριο για να πάει στο γυμναστήριο και πήγαινε με τα πόδια.
Και εκεί ξεκίνησαν όλα. Στην πορεία του, Σε μικρή ηλικία αναδείχτηκε πρωταθλητής Ελλάδος στην κατηγορία 52 κιλών. Συνολικά έχει κατακτήσει 6 Πανελλήνια Πρωταθλήματα. Πήρε μέρος σε τέσσερις Ολυμπιάδες (1972 στο Μόναχο, 1976 στο Μόντρεαλ, 1980 στη Μόσχα, 1984 στο Λος Άντζελες).
Ο Στέλιος Μυγιάκης, έμεινε στην ιστορία όμως για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980. Όπου ύστερα από 20 ολόκληρα χρόνια, η Ελλάδα κερδίζει και πάλι ένα χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Στέλιος Μυγιάκης στη κατηγορία 62 κιλών της ελληνορωμαϊκής πάλης. Τίποτα δεν ήταν εύκολο για τον Έλληνα πρωταθλητή με την μεγάλη ψυχή. Κερδίζει τον χρυσό Ολυμπιονίκη του 1976 Πολωνό Κάζιμιερς Λίπιεν και στη συνέχεια τον Γκουλάμ από το Αφγανιστάν και τον Σουηδό Μάλκβιστ. Συνολικά μετέχουν 11 παλαιστές στη κατηγορία, οπότε τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ο Σοβιετικός Μπόρις Κραμορένκο, το θεωρητικό φαβορί τον περιμένει αλλά ο Έλληνας πρωταθλητής φεύγει αήττητος, όπως και στον μεγάλο πια τελικό κόντρα στον Ούγγρο Ιστβαν Τοτ. Ο Ούγγρος πρωταθλητής προσπάθησε να βγουν και οι δύο ηττημένοι με τρεις παρατηρήσεις επειδή είχε καλύτερη τεχνική βαθμολογία αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Μυγιάκης έπαιξε τα δύο αυτά δύσκολα και κρίσιμα παιχνίδια μέσα σε μια ώρα, τίποτα δεν ήταν εύκολο.
Μετά την επιτυχία του, ο ίδιος είχε δηλώσει τότε: «Ήταν η πιο ωραία στιγμή της ζωής μου. Χρόνια κούρασης και στερήσεων ανταμείφθηκαν στη Μόσχα, μια πόλη που ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω. Η υπερένταση μου ήταν τρομερή, θυμάμαι ότι δύο μέρες πριν τον αγώνα με τον Κραμορένκο, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου, ήξερα ότι ήταν μεγάλος αθλητής. Είπα μέσα μου ότι αυτό το παιχνίδι είναι όλη μου η ζωή, πρέπει να αποφύγω τα λάθη. Ο Τοτ πάντα έχανε από μένα και δεν φοβήθηκα παρόλο που ήξερα πως ήθελε να χάσουμε και οι δύο. Απλά ανησυχούσα μήπως πληρώσω τη φοβερή κούραση που ένοιωθα. Το βράδυ, μετά το χρυσό μετάλλιο, θυμάμαι ότι μεθύσαμε μαζί με τον προπονητή μου Πέτρο Γαλακτόπουλο».
ellines.com
