Σήμερα γιορτάζουν όσοι φέρουν τα ονόματα: Νίκων, Στέργιος, Στεργία, Στεργιανός, Στεργιανή, Στυλιανός, Στυλιανή.
Όσιος Νίκων ο "Μετανοείτε"
Μοναχός της χριστιανικής εκκλησίας, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 26 Νοεμβρίου.
Ο Νίκων έζησε τον 10ο αιώνα και καταγόταν από τον Πολεμωνιακό Πόντο, περιοχή της βορειοανατολικής Μικράς Ασίας. Οι πηγές διίστανται εάν ήταν Αρμένιος ή Έλληνας. Μόνασε σε μονή της πατρίδας του και άρχισε να κηρύσσει το λόγο του Θεού στην ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας. Στα κηρύγματά του επαναλάμβανε συχνά τα λόγια του Ιωάννη του Πρόδρομου στον ποταμό Ιορδάνηνη, «μετανοείτε, μετανοείτε», εξ ου και η προσωνυμία που τον συνοδεύει, ο «Μετανοείτε».
Μετά την ανάκτηση της Κρήτης από τους Βυζαντινούς από τον μετέπειτα αυτοκράτορα Νικηφόρο Β' Φωκά (963-969) και την εκδίωξη των Αράβων (961) από το νησί, ο Νίκων πήγε στην Κρήτη κι εργάστηκε με πάθος και ιερό ζήλο για τον εκχριστιανισμό των κατοίκων της. Στη συνέχεια επισκέφθηκε πολλές περιοχές της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου όπου κήρυττε.
Τελικά, κατέληξε στη Σπάρτη, την οποία αγάπησε περισσότερο κι από την πατρίδα του. Εκεί έκτισε μεγαλοπρεπή μονή και ανέλαβε να επαναφέρει στο δρόμο του Θεού τους ντόπιους απίστους. Αφού εξεδίωξε τους Εβραίους, επειδή τους θεώρησε υπεύθυνους για λοιμική νόσο που έπληττε την περιοχή, εκχριστιάνισε τους εγκατεστημένους στον Ταΰγετο Σλάβους, με τη βοήθεια του επισκόπου Λακεδαίμονος Θεόπεμπτου και του βυζαντινού στρατηγού Βασιλείου Απόκαυκου.
Ο Νίκων πέθανε ειρηνικά στη Σπάρτη το 998. Η επιρροή του στους κατοίκους των περιοχών της Ελλάδας, όπου κήρυξε και θαυματούργησε, υπήρξε μεγάλη. Γι’ αυτό ανακηρύχθηκε όσιος από την Εκκλησία κι έγινε ο πολιούχος της Σπάρτης και προστάτης ολόκληρης της Λακεδαίμονος.
Όσιος Στυλιανός ο Παφλαγών
Άγιος της Χριστιανοσύνης. Η μνήμη του εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 26 Νοεμβρίου.
Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο Στυλιανός καταγόταν από την Παφλαγονία (περιοχή της βόρειας Μικράς Ασίας) και έζησε πιθανόν τον 4ο αιώνα. Την περιουσία που κληρονόμησε από τους γονείς του τη μοίρασε στους φτωχούς, θεωρώντας έγκλημα να πεινούν οι πολλοί και αυτός να ζει πλουσιοπάροχα. Κατόπιν αποφάσισε να αφοσιωθεί στη λατρεία του Θεού. Έγινε μοναχός και ασκήτεψε στην έρημο, ζώντας σε μια σπηλιά.
Γρήγορα απέκτησε μεγάλη φήμη, επειδή θεράπευε ανίατες ασθένειες και καθιστούσε τις άτεκνες γυναίκες ικανές να τεκνοποιήσουν. Θεωρείται προστάτης των νεογνών και ιδιαίτερα των ασθενικών, γι’ αυτό εικονίζεται να κρατά ένα βρέφος σπαργανωμένο.
Πολλοί γονείς δίνουν στα ασθενικά βρέφη τους το όνομα Στυλιανός (Στέλιος) και Στυλιανή (Στέλλα), για «να στυλώσουν» και οι μητέρες τους απέχουν από κάθε εργασία ανήμερα της εορτής του Αγίου. Μάλιστα, σε κάποιες περιοχές βράζουν στάρι και το πηγαίνουν στην εκκλησία για να το ευλογήσει ο ιερέας και στη συνέχεια το μοιράζουν για την υγεία των παιδιών.
