ΣΟΒΑΡΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΟΖΗΜΙΕΣ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ ΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
Την άμεση παρέμβαση των αρμόδιων διωκτικών αρχών και των ελεγκτικών μηχανισμών ζητούν δεκάδες αγρότες της Π.Ε. Ρεθύμνου καθώς το πρόβλημα των αγροζημιών, συνεχίζει να προκαλεί σοβαρές διενέξεις στην ύπαιθρο.
Μερίδα κτηνοτρόφων εμμένει σε συμπεριφορές πρωτόγονες. Με αυθάδεια, προκειμένου να αυξήσουν τα βοσκοτόπια, για τα οποία επιδοτούνται αδρά, καταπατούν και καταστρέφουν τις αγροτικές περιουσίες που βρίσκονται κοντά στα ποιμνιοστάσια τους.
Φαίνεται, ότι σε πολλές περιοχές του νομού, συνεχίζεται κανονικά η επιβολή των κτηνοτρόφων δια της βίας σε αγρότες, οι οποίοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις καλλιέργειες τους ή να τις πουλήσουν όσο – όσο, προκειμένου να «ξεμπλέξουν» από τον παραλογισμό που έχουν να αντιμετωπίσουν.
Προφανώς, οι απαράδεκτες συμπεριφορές που καταγγέλλονται, δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο του κτηνοτροφικού κόσμου. Είναι, όμως, κοινό μυστικό πως πολλοί συνεχίζουν να λειτουργούν με αυτές τις μεθόδους, οι οποίες και στο παρελθόν πολλές φορές καταγγέλθηκαν αλλά ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν επαρκώς.
Για τις ανάγκες του ρεπορτάζ μίλησαν αρκετοί αγρότες. Δεσμευτήκαμε, ότι δεν θα αποκαλύψουμε τα ονόματα τους, καθώς όλοι φοβούνται πως θα έχουν επιπτώσεις και δυσμενείς συνέπειες από τους «γείτονες – κτηνοτρόφους» με τους οποίους ήδη έχουν σοβαρά προβλήματα. Όλα, όσα καταγγέλλονται είναι πέρα για πέρα αληθινά και αφορούν περιοχές του Μυλοποτάμου και του Αμαρίου.
Στο στόχαστρο μπαίνουν, πάντως, οι αστυνομικές υπηρεσίες. Όχι μόνο γιατί δεν πραγματοποιούν τους ελέγχους που θα έπρεπε αλλά κυρίως γιατί φαίνεται, πως σε κάποιες περιπτώσεις δεν τηρείται η μυστικότητα για την ταυτότητα του καταγγέλλοντα. Σε κάποιες περιπτώσεις, πριν καλά – καλά φύγει από το αστυνομικό τμήμα ο καταγγέλλων, το έχει μάθει ο καταγγελλόμενος με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον πρώτο.
Προφανώς για να λέγονται αυτά, έτσι ή κάπως έτσι θα είναι. Και αυτό, προφανώς, αφορά την ίδια την ΕΛ.ΑΣ. και τον τρόπο που λειτουργεί. Όπως άλλωστε και όλους τους αντίστοιχους ελεγκτικούς μηχανισμούς που υπάρχουν αλλά ουδέποτε τίθενται σε σοβαρή λειτουργία, παρά μόνο για τα «μάτια του κόσμου.»
Οι καταστάσεις αυτές δεν είναι καινούργιες. Όμως, είναι απαράδεκτο να τις συζητούμε ακόμα, σε ένα νομό που θέλει να έχει σοβαρό αγροδιατροφικό τομέα. Η αγροτοκτηνοτροφία αποτελεί βασικό πυλώνα της τοπικής οικονομίας. Αυτό σημαίνει πως θέλουμε καλούς αγρότες και καλούς κτηνοτρόφους. Όλοι είναι χρήσιμοι και πρέπει να στηρίζονται. Όμως δεν μπορεί ο ένας να λειτουργεί σε βάρος του άλλου με αυτό τον τρόπο. Φαντάζεται κάποιος ένα Ρέθυμνο μόνο με κτηνοτροφία ή μόνο με ελαιοπαραγωγούς; Και όμως, οι αγροτικές εκτάσεις συνεχώς μειώνονται, οι αγρότες λιγοστεύουν, τα βοσκοτόπια αυξάνονται ραγδαία όπως και τα κοπάδια, και οι συνέπειες οικονομικές και περιβαλλοντικές, σύντομα θα διαμορφώσουν ένα πεδίο δυσμενών εξελίξεων για όλους.
ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ
Β.Μ. «Πρόλαβα τους τελευταίους αγροφύλακες στο χωριό μου, ανθρώπους αυστηρούς, σχεδόν ψυχρούς εκτελεστές του νόμου για την προστασία της γης και του περιβάλλοντος. Δεν τολμούσε ποτέ κανείς να βγάλει σε δημόσιο δρόμο ή χώρο τα πρόβατα του, για να τα μεταφέρει κάπου αλλού. Απαγορευόταν να λερώσουν δρόμους και αυλές. Δεν τιμωρούσαν την άγρια κατσίκα του γείτονα που έφαγε το μποστάνι. Ο γείτονας έβρισκε κακό μπελά με το νόμο και έπρεπε να αποζημιώσει. Πρόστιμα, δικαστήρια, μα και ντροπή για τον παραβάτη.
Και ένα πρωί οι τελευταίοι αγροφύλακες πήραν σύνταξη και οι αγροί εγκαταλείφθηκαν, βορά στα αθώα πρόβατα και κατσίκια του κακού γείτονα κτηνοτρόφου- βοσκού. Νόμος και τάξη στην Κρητική ύπαιθρο τότε. Ανομία, παρανομία, ερημοποίηση σήμερα.
Ποιος πήρε τη θέση των αγροφυλάκων; Η ελληνική αστυνομία. Ποιος προστατεύει σήμερα τις περιουσίες μας και το φυσικό περιβάλλον από την ανεξέλεγκτη, καταστροφική βόσκηση; Κανείς. Μια ματιά στα αόρια φτάνει. Έρημος, πέτρες μόνο. Τα ζώα τρώνε τα πάντα. Μια ματιά σε περιοχή που έχουν εισβάλει ζώα; Καταστροφή απογοήτευση. Αμπέλια φαγωμένα, μουρέλα και άλλα δέντρα κατεστραμμένα, μποστάνια ισοπεδωμένα. Κανείς κτηνοτρόφος δεν παραδέχεται πως ήταν τα δικά του ζώα. Καμιά αρχή δεν ενδιαφέρεται.
Κτηνοτρόφοι και αστυνόμοι, άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους. Κανείς δεν αγγίζει τους βοσκούς. Οι ευθύνες τους τεράστιες. Άνθρωποι δυνατοί, με μεγάλες οικογένειες που στηρίζουν την κρητική επαρχία μένοντας στον τόπο τους. Μοιάζουν όμως να χάνουν την ανθρωπιά τους. Κυρίαρχοι των βουνών, των χωραφιών, των δρόμων, δρουν ανεξέλεγκτα. Νοικιάζουν και αγοράζουν περιουσίες για μια δεκάρα, γιατί οι ιδιοκτήτες τους δεν αντέχουν πια τις φασαρίες και τις απειλές. Καταπατούν όποιο χώρο τους βολεύει χωρίς να ρωτήσουν. Κλείνουν αγροτικούς δρόμους με πόρτες…
Δυστυχώς και η νέα γενιά, οι νέοι βοσκοί, τα δικά τους παιδιά, μοιάζουν ακόμη πιο αδιάφοροι, σίγουρα για το φυσικό περιβάλλον, οπωσδήποτε προς το νόμο. Για το σεβασμό προς το συνάνθρωπο, ούτε λόγος. Δεν φοβούνται τίποτα. Ασκήσεις επίδειξης με θηριώδη 4x4, με σκύλο και κάγκελα (και λοιπά σιδερικά), ιλιγγιώδη ταχύτητα και μαγκιά από τα 15 χρόνια τους, έχοντας εγκαταλείψει ουσιαστικά το σχολείο από καιρό.
Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις, με επαγγελματίες, σοβαρούς κτηνοτρόφους, δεν είναι όμως ο λόγος για αυτούς σήμερα.
Ποιος ελέγχει το 2021 όλη αυτή την κατάσταση; Ποιος άφησε τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ;
Ντροπή στην Ελληνική Αστυνομία. Ντροπή για την αναλγησία της, την αδυναμία, την αδιαφορία της, προς όλα και προς όλους. Φοβούνται τους βοσκούς ή τελικά τους υποστηρίζουν; Και τα δυο.
Τα εγκλήματα είναι πολλά. Μικρά και μεγάλα. Η καταστροφή ας πούμε του φυσικού περιβάλλοντος είναι κακούργημα. Η καταστροφή και καταπάτηση ξένης περιουσίας; Οι απειλές προς απλούς ανθρώπους; Ο φόβος που νιώθουν; Η ηγεσία της Αστυνομίας πρέπει να σκεφτεί, το κράτος πρέπει να κινητοποιηθεί, οι αγροφύλακες πρέπει να επιστρέψουν στις θέσεις τους.»
Ζ.Φ. «Η οικογένεια μου δεν ζει στο χωριό μόνιμα. Διατηρούμε όμως την περιουσία μας. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια γινόμαστε συνεχώς θύματα επιθέσεων κτηνοτρόφων, οι οποίοι χωρίς καμία ντροπή αφήνουν τα κοπάδια τους και μας καταστρέφουν τις ελιές. Σκέφτηκα να πάω στην αστυνομία, αλλά έμαθα από άλλους συγχωριανούς μου, πως όποιος κατήγγειλε κάποιον, μέσα από την αστυνομία ενημέρωσαν τους βοσκούς και είχε χειρότερα προβλήματα. Τι θα κάνουμε με αυτό το θέμα; Ποιος θα προστατεύσει τις αγροτικές περιουσίες από τα κοπάδια;»
Κ.Δ. «Έχω περιφράξει όλα μου τα κτήματα. Κόβουν τα σύρματα και χαλάνε τις περιφράξεις για να βάζουν μέσα τα ζώα. Θέλουν να μας διώξουν από παντού. Και αν πάμε να ζητήσουμε τον λόγο, μας απειλούν! Για δε τα ΤΑΕ και τα λοιπά αστυνομικά τμήματα, ούτε λόγος! Μόλις πάμε και το πούμε, σε χρόνο ρεκόρ το μαθαίνουν οι κτηνοτρόφοι και έχουμε χειρότερες καταστροφές»!
Ε.Χ. «Δεν ξέρω τι να κάνω! Έχω απηυδήσει! Νομίζω θα τα πουλήσω όλα και θα φύγω! Με έχουν καταστρέψει οι κτηνοτρόφοι! Δεν τους ελέγχει κανένας! Μόνο επιδοτήσεις τους δίνουν και οι αστυνομικοί τα έχουν κάνει μαζί τους «πλακάκια» και τους αφήνουν ανεξέλεγκτους. Οι αγρότες δεν έχουμε καμία προστασία»!
Γ.Κ. «Υπάρχει χωριό, στο οποίο οι κτηνοτρόφοι έχουν βάλει αντλίες και αντλούν δημοτικό νερό για τα ζώα τους και κανένας δεν τους ζητά το λόγο! Εννοείται δεν πληρώνουν τίποτα. Επίσης, αν πάει κάποιος από διπλανό χωράφι να καλλιεργήσει την γη του, τον απειλούν και τον διώχνουν. Εγώ πήγα στην αστυνομία, αλλά ήταν σαν να το εξομολογήθηκα σε παπά… το κράτησαν φαίνεται μυστικό!»
Μ.Κ. «Πήγα στο χωράφι μου και το βρήκα περιφραγμένο από κτηνοτρόφο. Ματαίως προσπάθησα να τον διώξω. Αναγκάστηκα να το πουλήσω όσο – όσο. Κανένας δεν μας προστατεύει. Το κράτος και οι υπηρεσίες του είναι μόνο υπέρ των βοσκών.»
Κ.Σ. «Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Έρχονται και με απειλούν μέσα στο σπίτι μου, επειδή τους καταγγέλλω στην αστυνομία. Είναι ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Χρειάζονται υποχρεωτικά να γίνουν ζώνες βοσκής και ζώνες για αγρότες. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτή η ανεξέλεγκτη κατάσταση.»
Τ.Κ. «Δεν είναι όλοι οι κτηνοτρόφοι το ίδιο. Οι περισσότεροι όμως λειτουργούν σαν να είναι η όλη η γη περιουσία του πατέρα τους. Έχουν και την αστυνομία σύμμαχο όπως επίσης τους δημάρχους και τους πολιτικούς και όσοι διατηρούμε κάποιες ελιές στα χωριά μας, σιγά – σιγά θα αναγκαστούμε να τις εγκαταλείψουμε. Εγώ βαρέθηκα να βρίσκω κοπάδια μέσα στα χωράφια μου. Δεν βρίσκεις το δίκιο σου, ό,τι και να κάνεις».
Σ.Κ. «Πήγα στο χωράφι μου και το βρήκα με δίχτυα. Με απείλησε ένας νεαρός βοσκός και με έδιωξε, γιατί λέει δεν είχα εκεί χωράφι! Και να φανταστείτε το είχα κληρονομήσει από τον πατέρα μου και εκείνος από τον παππού του. Και τώρα μου λένε πως δεν είναι δικό μου! Αυτά συμβαίνουν! Και που να πάω; Που να το πω; Αφού μόλις πάμε σε κάποιο τμήμα, την άλλη μέρα όλοι οι βοσκοί της περιοχής το ξέρουν και απειλείται η ζωή μας. Αυτά συμβαίνουν και τώρα που μιλώ … φοβάμαι.»
