Από το κακό στο χειρότερο εξελίσσεται η πορεία της ειδικής αγωγής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αφού όχι μόνο τα πολυάριθμα κενά δεν έχουν καλυφθεί, αλλά ταυτόχρονα οι καθηγητές της γενικής εκπαίδευσης καλούνται να τελέσουν χρέη ειδικής αγωγής μετά από ισχνή επιμόρφωση.
Μόνο σε επίπεδο νομού Ρεθύμνου και λίγο πριν τα Χριστούγεννα, χάνονται 400 ώρες ειδικής αγωγής την εβδομάδα, ελλείψει 25 καθηγητών παράλληλης στήριξης και 7 καθηγητών τμημάτων ένταξης, σύμφωνα με την πρόεδρο της ΕΛΜΕ Ρεθύμνου, Δέσποινα Νικολάου.
Την ίδια ώρα, ο νέος για την Ελλάδα θεσμός της συμπερίληψης, μπορεί στην προηγμένη Ευρώπη να έχει βοηθήσει τα παιδιά να αισθανθούν ισότιμα μεταξύ τους, όμως εδώ, μόνο προβλήματα έχει δημιουργήσει λόγω απουσίας κατάλληλων υποδομών και εξοπλισμού.
Με τον θεσμό της συμπερίληψης, οι 22 μαθητές μιας τάξης με τον εκπαιδευτικό τους, θα πρέπει να φιλοξενήσουν και συμμαθητές της παράλληλης στήριξης, καθώς και των τμημάτων ένταξης, το θετικό είναι ότι ενθαρρύνεται ο αποστιγματισμός των παιδιών με ειδικές ανάγκες, όμως ταυτόχρονα αυτό είναι πρακτικά ανέφικτο στις ασφυκτικά μικρές αίθουσες με τον ελλιπέστατο εξοπλισμό.
Το χειρότερο είναι ότι οι εκπαιδευτικοί της γενικής εκπαίδευσης καλούνται μετά από "σεμιναριακού τύπου" γρήγορη επιμόρφωση να διδάξουν στην ειδική αγωγή, την ώρα που πρακτικά ο εκπαιδευτικός που αναλαμβάνει την παράλληλη στήριξη ενός μαθητή, είναι στην κυριολεξία ο φύλακας άγγελος που συνοδεύει συνεχώς το παιδί μέχρι να το παραλάβουν ξανά οι γονείς του, όπως τονίζει η Βιργινία Παγώνη, φιλόλογος ειδικής αγωγής και υποψήφια διδάκτορας του πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Το σίγουρο είναι ότι η ειδική αγωγή, απαιτεί ''ειδική'' φροντίδα. Το εξοργιστικό είναι ότι κάθε φορά ψάχνουμε τρόπο να προσαρμόσουμε επιτυχημένες πρακτικές δεκαετιών στο εξωτερικό, στο εξαθλιωμένο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
