Με την ευκαιρία της έλευσης 11 νοσηλευτριών από τις Φιλιππίνες, μέσω προγράμματος για εργαζόμενους από τρίτες χώρες, η Διευθύντρια της Μονάδας Φροντίδας Ηλικιωμένων Γερακάρι «Αγκάλη Homes» κα Στέλλα Σειραγάκη, μας μίλησε για τη δυσκολία του εγχειρήματος, αλλά και τις νέες πρωτοπόρες υπηρεσίες που προσφέρει η Μονάδα «Αγκάλη» στο Γερακάρι Αμαρίου. Η κα Σειραγάκη δεν παρέλειψε να τονίσει την αγάπη και τη φροντίδα που λαμβάνουν οι ηλικιωμένοι στη δομή, υπογραμμίζοντας ότι και οι ηλικιωμένοι είναι παιδιά και πρέπει αντιμετωπίζονται με την ανάλογη τρυφερότητα.
Τα τελευταία χρόνια είναι γνωστή η μεγάλη έλλειψη σε εργατικά χέρια, κυρίως στον τουριστικό και αγροτικό τομέα, αλλά και αλλού. Μιλήστε μας για το σκεπτικό της απόφασης σας να προσλάβετε νοσηλεύτριες από τις Φιλιππίνες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίσατε μέχρι να καταφέρετε να φτάσετε στο στόχο σας.
«Το θέμα της έλλειψης προσωπικού είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που συνεχώς αυξάνεται στους περισσότερους τομείς του εργασιακού χώρου, όπως και στο δικό μας, ο οποίος είναι κλάδος υγείας. Για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ψάχναμε διακαώς, ειδικότερα νοσηλευτικό προσωπικό, το οποίο δεν μπορούσαμε να βρούμε για πάρα πολλούς λόγους. Είτε γιατί νοσηλευτικό προσωπικό προσλαμβάνεται από τα δημόσια νοσοκομεία, είτε γιατί οι νοσηλεύτριες αποφεύγουν αυτό το πολύ δύσκολο και ευαίσθητο επάγγελμα, είτε γιατί η μονάδα μας βρίσκεται στην περιφέρεια και αυτό οπωσδήποτε δυσχεραίνει την προσέλευση εργατικού δυναμικού. Όταν είδαμε ότι υπάρχει ένα πρόγραμμα το οποίο μπορεί να μας εξασφαλίσει εργαζόμενους από τρίτες χώρες, από τη Ασία επιλέξαμε συγκεκριμένα την χώρα των Φιλιππίνων, γιατί είναι μια χώρα η οποία πραγματικά «παράγει» φροντιστές και νοσηλευτές. Είναι στην κουλτούρα των ανθρώπων αυτών η φροντίδα, η τρυφερότητα, η πειθαρχία, η υπακοή, υπομονή και πάνω απ’ όλα και η γνώση. Οπότε με μεγάλη χαρά κι ανακούφιση καταφέραμε και μπήκαμε σε αυτό το πρόγραμμα καθώς έχουμε τους κατάλληλους χώρους ώστε να φιλοξενήσουμε αυτές τις κοπέλες, οι οποίες θα μείνουν μαζί μας το λιγότερο δύο χρόνια.
Πέρα από τους χώρους διαμονής παρέχουμε οτιδήποτε προβλέπει ο νόμος, όπως φυσικά και στους Έλληνες εργαζόμενους. Η μισθοδοσία είναι στα ίδια επίπεδα κι έχουν ασφάλεια, διαμονή και διατροφή. Τώρα το κατά πόσον ήταν εύκολο αυτό το εγχείρημα θα πρέπει να πω ότι ήταν δύσκολο και χρονοβόρο, με μια απίστευτη γραφειοκρατία και απαιτούσε συνεργασία της Ελληνικής και της Φιλιππινέζικης πρεσβείας και σε αυτό συνέβαλαν πάρα πολλοί φορείς.»
Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα σας, «Η ΑΓΚΑΛΗ δεν είναι “ένα ακόμη γηροκομείο πολυτελείας”. Είναι ένας μοναδικός τόπος κι ένας ολοκαίνουριος τρόπος να ζεις». Δώστε μας μια εικόνα από την καθημερινότητα στην Αγκάλη, αλλά και από τα σχέδια που ως νέα διευθύντρια σκοπεύετε να υλοποιήσετε.
«Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια με την έλευση της πανδημίας, στη μονάδα περιορίστηκαν πάρα πολύ τα πράγματα που κάναμε τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή την εποχή προ covid. Οι εκδρομές και τα ψυχαγωγικά προγράμματα σταμάτησαν. Τώρα τελευταία, που τα μέτρα έχουν λίγο ελαφρύνει και δεν είναι τόσο αυστηρά -πάντα με προσοχή και ασφάλεια- προσπαθούμε να μπούμε σε μια ροή ώστε οι ηλικιωμένοι και οι ένοικοι, να έχουν την ποιότητα αυτή που τους αξίζει όσον αφορά στην ψυχαγωγία.
Επειδή εμείς εδώ είμαστε σ’ ένα χωριό και όχι σε μια πόλη, οι ένοικοι μπορούν να βγαίνουν -πάντα με επίβλεψη νοσηλευτή- να κάνουν μια βόλτα στο χωριό ή ένα περίπατο και να επιστρέφουν στην μονάδα. Αυτό διευκολύνει λίγο τα πράγματα και μειώνει τον «εγκλεισμό». Πράγμα που προσπαθούμε σιγά-σιγά και με μεγάλη προσοχή να το ελαχιστοποιήσουμε.
Όσον αφορά τώρα στα σχέδια που έχουμε για την μονάδα, έχουμε προσθέσει δύο νέες υπηρεσίες.
Η πρώτη αφορά στη βραχυχρόνια φύλαξη ενός ηλικιωμένου. Και εξηγώ. Με τις ανάγκες που έχει αυτή την εποχή κάθε οικογένεια, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να πάνε ένα ολιγοήμερο ταξίδι, που θέλουν να κάνουν ιατρικές εξετάσεις, ή που θέλουν να μπουν για λίγες μέρες νοσοκομείο και δεν έχουν που να αφήσουν το αγαπημένο τους πρόσωπο.
Εμείς τους παρέχουν αυτή τη δυνατότητα. Από λίγες ώρες, έως λίγες μέρες, μπορούν να μας αφήσουν τον άνθρωπο τους για να τον προσέχουμε, ώστε να τον παραλάβουν και πάλι υγιή και ασφαλή μετά την ολοκλήρωση αυτών που έχουν να κάνουν.
Η δεύτερη νέα υπηρεσία που ξεκινάει τώρα, είναι η υποβοηθούμενη διαμονή. Δηλαδή, υποστηριζόμενη μακροχρόνια διαμονή, η οποία αφορά σε αυτόνομα πολυτελή πλήρως εξοπλισμένα και επιπλωμένα διαμερίσματα που έχουμε δίπλα στη μονάδα, τα οποία μπορούν να φιλοξενήσουν ένα ή δύο άτομα. Η υπηρεσία αυτή απευθύνεται σε άτομα λειτουργικά, τα οποία θέλουν να ζήσουν ανεξάρτητα, αυτόνομα χωρίς όμως να τους λείψει και η βοήθεια που τυχόν έχουν ανάγκη. Οι παροχές πέρα με την φιλοξενία τους είναι η νοσηλεύτρια, η φυσικοθεραπεύτρια, η χρήση πισίνας, το καθημερινό φαγητό, ο καθαρισμός του χώρου και των ρούχων. Παρέχουμε μέχρι και αυτοκίνητο για να μπορέσει όποιος θέλει να επισκεφθεί κοντινές περιοχές ή να κάνει τα ψώνια του στην πόλη. Αυτό είναι ένα πολύ φρέσκο και καινοτόμο project το οποίο ευελπιστώ ότι θα τύχει αποδοχής γιατί πραγματικά δεν υπάρχει πουθενά στην Ελλάδα.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ, όλους τους εργαζόμενους στη μονάδα -γιατί εγώ μπορεί να είμαι υπεύθυνη αλλά χωρίς την βοήθεια τους δεν θα πετυχαίναμε τίποτα- καθώς όλο αυτό το διάστημα που ψάχναμε εργατικό δυναμικό, πραγματικά υπερέβαλαν εαυτόν, χωρίς να κοιτάζουν άδειες, ωράρια και ρεπό. Έκαναν ότι μπορούσαν για να διευκολύνουν την λειτουργία της μονάδας και τους ηλικιωμένους, που είναι πραγματικά εξαρτημένοι από μας. Τους οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και τους υποσχόμαστε ότι πλέον με το καινούργιο προσωπικό και οι άδειες θα δοθούν και όλα θα πάνε καλύτερα.»
Οι άνθρωποι που διανύουν την τρίτη ηλικία της ζωής τους, είναι άνθρωποι με μεγάλη εμπειρία και γνώση. Αυτό είναι κάτι που μεταλαμπαδεύεται σε όσους έχουν καθημερινή επαφή μαζί τους και με ποιον τρόπο;
«Συνηθίζω να λέω, ότι όποιος δεν έχει ηλικιωμένους στο σπίτι του, πρέπει να αγοράσει. Δηλαδή, η τρίτη ηλικία με την εμπειρία, την γνώση και τη σοφία που κουβαλάει, κάνει ευτυχισμένο αυτόν που ζει μαζί μ’ έναν ηλικιωμένο. Πραγματικά, νιώθω ευλογημένη που είμαι σ’ αυτό το χώρο πλέον, γιατί οι άνθρωποι στη δύση της ζωής τους έχουν να μας μεταδώσουν πολλά μηνύματα, απλά πρέπει να έχουμε αφτιά ανοιχτά, να τα ακούσουμε να τα εισπράξουμε και να μην τα προσπερνάμε. Είναι πολύ σπουδαίο το έργο που γίνεται σε αυτές τις δομές. Είναι πολύ σπουδαίο που ασχολούμαστε και φροντίζουμε αυτή την ηλικία, καθώς συνήθως δίνουμε τη μεγαλύτερη μας προσοχή στα βρέφη και στα παιδιά, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παιδιά είναι και οι ηλικιωμένοι και πρέπει να έχουν την ανάλογη φροντίδα και τρυφερότητα. Εμείς τους αγκαλιάζουμε και να τους προσέχουμε.»
Τί είναι αυτό που σας κάνει εντύπωση και θα θέλετε να «κρατήσετε» από τους φιλοξενούμενους ή τους επισκέπτες της Αγκάλης, αλλά και ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε σε όλους;
«Μπαίνοντας στην μονάδα κάθε πρωί, αυτό που μου έρχεται στο μυαλό σχεδόν κάθε μέρα είναι ότι η ζωή μας είναι τελικά πολύ μικρή και πρέπει να είναι απλή. Έχουμε ανάγκη από ελάχιστα σημαντικά πράγματα, όπως η αγάπη, η τρυφερότητα, η φροντίδα αλλά και ν’ αγαπάμε και να μας αγαπούν οι δικοί μας άνθρωποι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ζούμε σε μια τόσο γρήγορη εποχή που τα πάντα κινούνται με τέτοιο ρυθμό, που πραγματικά πρέπει να έχει κάποιος τρομερή αυτοπειθαρχία για να μην τρελαθεί.
Τελικά, τι θέλει ένας άνθρωπος; Ένα χέρι να τον ακουμπήσει με φροντίδα και ν ακούσει μια καλημέρα για να μπορέσει να περάσει τη μέρα του ευχάριστα και ήσυχα. Αυτά τελικά έχουμε ανάγκη για να ζήσουμε. Αυτό θα κρατήσω λοιπόν από τους ηλικιωμένους. Το ότι με μαθαίνουν να είμαι προσγειωμένη και να συνειδητοποιώ πόσο μικρή είναι η ζωή μας και πόσο ευτυχισμένοι πρέπει να νιώθουμε όταν ξυπνάμε το πρωί υγιής.
Δύο είναι τα μηνύματα που ήθελα να στείλω. Το ένα είναι, να κρατάμε τους ηλικιωμένους όσο πιο πολύ μπορούμε μαζί μας, γιατί σίγουρα καμιά δομή δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει την οικογένεια και τα αγαπημένα τους πρόσωπα, όσο και να το θέλουμε. Να τους αγαπάμε, να τους το δείχνουμε και να τους αφιερώνουμε χρόνο.
Το δεύτερο είναι, ότι υπάρχουν πάρα πολύ καλές Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων και στην Κρήτη και στην Ελλάδα και δεν θα πρέπει να τις «τσουβαλιάζουμε» όλες, λόγω των κακών περιστατικών που τυχαίνουν σε διάφορες. Δεν είναι όλες οι δομές ίδιες. Υπάρχουν δομές που κάνουν πραγματικά θεάρεστο έργο, με πολύ κόπο, με πολύ αγώνα, αγωνία και πείσμα.
Ο ιδιοκτήτης της μονάδας ο κος Γενεράλης έχει αφιερώσει τη ζωή τους γι’ αυτό το έργο και καθημερινά προσπαθεί να κάνει το καλύτερο και για την ηλικιωμένους που φιλοξενούνται και για τις οικογένειές τους.»
