Το βιβλίο περιλαμβάνει 19 αφηγήσεις, που εξερευνούν την ανθρώπινη διάσταση της ιατρικής, μέσα από την καθημερινότητα, τις κοινωνικές σχέσεις και το φυσικό περιβάλλον, όπως τα αντιμετωπίζει στις αφηγήσεις του ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και τα σχολιάζει από την δική του επιστημονική οπτική ο Χρήστος Λιονής.
Η παρουσίαση του έγινε παρουσία πλήθους κόσμου την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου στο Αμφιθέατρο Δ3 της Πανεπιστημιούπολης στου Γάλλου, όπου οι δύο δημιουργοί του βιβλίου επισήμαναν πως το πόνημα τους επιχειρεί να προσεγγίσει τον άνθρωπο-ασθενή μέσα από τη ζωή του στην οικογένεια, τη γειτονιά και το ευρύτερο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον.
Όπως είπαν οι ίδιοι αλλά και οι ομιλητές που παρουσίασαν το έργο ο κύριος στόχος του είναι η ανάδειξη του ανθρώπινου προσώπου της ιατρικής και της τέχνης, στοιχεία στα οποία ο ιατρός θα πρέπει να εκτεθεί για την ανακούφιση του ασθενούς, ιδίως σε μια περίοδο πολλαπλών κρίσεων.
Ο ΓΙΑΤΡΟΣ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ
«Το βιβλίο μιλάει για την σύζευξη των λεγόμενων ανθρωπιστικών επιστημών με την ιατρική» είπε ο καθηγητής Χρήστος Λιονή για να τονίσει: «Πρόκειται για μια νέα αντίληψη που ξεκίνησε από το πανεπιστήμιο Κολούμπια των Η.Π.Α. που θέλει μέσα στην Ιατρική Σχολή, οι ανθρωπιστικές επιστήμες, η τέχνη, η λογοτεχνία, να μπει και να διδάξει το νέο σε μια δύσκολη εποχή. Να προσεγγίζει περισσότερο τον άνθρωπο και κυρίως την ψυχολογική και την κοινωνική του συνιστώσα». Ο ίδιος επισήμανε, ότι «Οι εξαιρετικές αφηγήσεις του Λουδοβίκου των Ανωγείων αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και δύναμης για να γίνει αυτός ο αναστοχασμός και αυτή η σύζευξη της τέχνης με την ιατρική».
Από την πλευρά του ο Λουδοβίκος των Ανωγείων δήλωσε: «Ο καθηγητής Λιονής είναι γνωστός για την ευρηματικότητα του. Κάπου με άκουσε να μιλάω, να τραγουδάω και του άρεσε ο τρόπος της αφήγησης μου. Και επειδή χρησιμοποιώ τη γνώση των γερόντων της παλιάς Κρήτης, δηλαδή, της μάνας μου, του πατέρα μου και τη δική μου στη συνέχεια, παράγεται ένα είδος, δεν θα έλεγα φιλοσοφικού αλλά ποιητικού λόγου, που κάποιες αλήθειες τις λένε υπό μορφή παραμυθιού του άρεσε ως ιδέα και θέλησε να την πραγματοποιήσει, εγώ να διηγούμαι ιστορίες και αυτός να αντλεί από μέσα τα στοιχεία που κάνουν καλό στον άνθρωπο από την πλευρά της ιατρικής, καθώς λέει έχει τελειώσει πλέον ο θεραπευτής γιατρός, ο οποίος κουβέντιαζε και γινόσουν καλά. Λείπει αυτό γιατί τα μηχανήματα βάλανε μπροστά ένα τοίχος που σου λέει «κάνε αυτές τις εξετάσεις να τις δω» και έτσι ο γιατρός δεν σε κοιτάζει στα μάτια. Αυτό είναι ένα κατάντημα. Διότι ο γιατρός, όπως και ένας φίλος σου, όπως η μάνα σου, όταν σου μιλεί με τον καλό τρόπο και έχει την καλή ενέργεια, σε κάνει να νιώθεις καλά. Αυτό έχει κοπεί τα τελευταία χρόνια και έχει ξεκινήσει μια μεγάλη έρευνα από την Αμερική γύρω από αυτό. Και νιώθω μεγάλη χαρά που ο δικός μου λόγος έτυχε να είναι γόνιμος για μια τέτοια κατεύθυνση, όπως υποστηρίζει ο καθηγητής Χρήστος Λιονής. Η τέχνη μαζί με την επιστήμη πρέπει επιτέλους να έχουν μια σχέση συζυγική, έτσι ώστε να παράγεται και η ποιότητα που έχει ανάγκη η ψυχή και η δυνατότητα της τεχνολογίας και της επιστήμης της ιατρικής».
Την ιδιαίτερη χαρά του για την έκδοση αυτού του βιβλίου εξέφρασε ο Πρύτανης του Πανεπιστήμιου Κρήτης κ. Γιώργος Κοντάκης ενώ για το βιβλίο μίλησαν έξι επιστήμονες από τη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, τη Σχολή Επιστημών της Αγωγής και την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, οι οποίοι συζήτησαν για τη σύζευξη της ιατρικής με την κοινωνία, μέσα από την άσκησή της ως τέχνη και ως επιστήμη.
Στο πάνελ συμμετείχαν ο Καθηγητής Νικόλαος Βαφέας, ο Καθηγητής Μάριος Πουρκός, η κα Μαρία Στριλιγκά, ο Επίκουρος Καθηγητής Εμμανουήλ Συμβουλάκης, η Διδάκτωρ κα Μαριλένα Αναστασάκη και η φοιτήτρια κα Μαργαρίτα Συνέσιου.
Το βιβλίο θα προλόγισαν ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Καθηγητής Γιώργος Κοντάκης, και η Κοσμήτωρ της Ιατρικής Σχολής, κα Ελένη Παπαδάκη.
Τραγούδησαν ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και η Στέλλα Σειραγάκη.
