Όλα δείχνουν ότι ο Αύγουστος που έχουμε μπροστά μας δεν θα μοιάζει με κανέναν απ’ όσους έχουμε ζήσει ως τώρα, λίγους ή πολλούς, ανάλογα με την ηλικία μας.
Μερικοί παρασυρμένοι από τη συνήθεια, θα κλείσουν τα μαγαζιά τους να πάνε κάποιες ημέρες διακοπών. Πού, πώς, με τι ψυχολογία; Είναι φοβερό, αλλά μερικοί επαγγελματίες, προσπαθούν με τον εντελώς λάθος τρόπο να βγάλουν τα σπασμένα της χρονιάς.
Μου έλεγε ένας φίλος μου που εμπιστεύομαι, ότι κάθε χρόνο πήγαιναν με τη γυναίκα του για 10μμέρες σε ένα νησάκι κοντά στην Αίγινα, το Αγκίστρι, επειδή δεν είχε πολύ τουρισμό, είχε ωραία θάλασσα, απλούς ανθρώπους και μπορούσαν να χαλαρώσουν λίγο και να ξεκουραστούν.
Φέτος όμως ούτε αυτό είναι εφικτό… Εκεί που είχαν το δωμάτιο των 40 ευρώ τη μέρα, ξαφνικά το ανέβασαν στα 65! Αδυνατώ να παρακολουθήσω τη σκέψη τους και τη λογική τους (αν υπάρχει…).
Δεν ζουν εδώ; Δεν ακούν ειδήσεις, δεν τρόμαξαν με όσα είδαν να συμβαίνουν από τον Μάρτιο και μετά; Πόσο δυνατός είναι αυτό ο ιός της κερδοσκοπίας που νομίζουν ότι είναι σε θέση να νικήσουν και τον κορονοϊό Covid-19;
Καταλαβαίνω. Περνούν δύσκολα. Ίσως έκαναν προετοιμασίες που τους ανάγκασαν να επενδύσουν χρήματα, ακόμα και από τον οικογενειακό προϋπολογισμό και είναι προφανές πως τους λείπουν τώρα.
Αλλά με τις «αρπαχτές» δεν σώζεται η κατάσταση. Το αντίθετο. Κάνεις ένα κακό όνομα στην αγορά που θα σε ακολουθεί για πολύ καιρό, ακόμα και όταν θα έχει (αν έχει…) τελειώσει το πρόβλημα.
Τι να περιμένουμε λοιπόν από τον Αύγουστο; Όχι πολλά πράγματα… Όλα γύρω μας δείχνουν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Ο κ. Χαρδαλιάς φροντίζει (και καλά κάνει…) να μας υπενθυμίζει πως δεν αρκούν μερικοί καύσωνες για να νομίζουμε ότι τελειώσαμε με αυτόν τον αόρατο εχθρό.
Κι έτσι επιστρέψαμε ξανά στις μάσκες που πρέπει να τις φοράμε σχεδόν παντού… Σε όλους τους χώρους που δεν μπορούμε να κρατάμε τις απαραίτητες αποστάσεις. Σας λέει εσάς ή μόνο σε μένα, ότι επιστρέφουμε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις;
Ξέρω, μερικοί από εσάς, περιμένατε πώς και πώς τον Αύγουστο. Αλλά χωρίς πανηγύρια, δεν νομίζω πως έχει να προσφέρει και πολλά πράγματα. Και τα πανηγύρια ξέρετε καλά, πως ήταν μέρος της παράδοσης με τον οποία το μυαλό τους είναι αλυσοδεμένο.
Προσπαθώ, όσο γίνεται πιο ψύχραιμα να αναλύσω τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι και αδυνατώ, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω την ανάγκη να κλείσουν κάποιοι τα μαγαζιά τους που έτσι κι αλλιώς λόγω λοκ ντάουν είχαν κλείσει για καιρό…
Και ξύνοντας το κεφάλι μου, αναρωτιέμαι: Πού θα πάνε, πώς, αφού μερικού νομίζουν ότι έχουν μπροστά τους, έναν συνηθισμένο Αύγουστο και σχεδιάζουν να… «γδάρουν» όσους μπορούν για να βγάλουν τα σπασμένα;
Κανονικά οι ψυχίατροι έπρεπε να έχουν δουλειές με φούντες, αυτές τις μέρες. Να σε ξαπλώνουν στο ειδικό εξεταστικό ντιβάνι και να σε ρωτάνε μήπως και μπορέσουν να ανασύρουν τις σκέψεις από τα βάθη τους, για να βοηθήσουν, αν και όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα δεν το βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι θα πετύχουν το στόχο τους.
Εμείς, δεν προβλέπεται να το κουνήσουμε ρούπι από το σπίτι μας… Και όπως δείχνουν τα πράγματα, ούτε και τον Αύγουστο θα μπορέσουμε να πάμε κάπου. Μια ελπίδα αμυδρή υπάρχει για τον Σεπτέμβρη, αν και εφόσον είναι καλύτερα τα πράγματα… Δεν θέλω να προκαταλάβω εξελίξεις…
Μάθαμε όλο αυτόν τον καιρό, να ασκούμε υπομονή. «Εκπαιδευτήκαμε» με τον πιο σκληρό και απόλυτο τρόπο. Ας ωφεληθούμε όσο μπορούμε περισσότερο. Για την ώρα, έχουμε ήδη κερδίσει ένα τρόπαιο: Τη ζωή μας! Κι αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο για όσους δεν το θεωρούν δεδομένο.
Έτσι θα πορευτούμε και τον Αύγουστο… Το ξέρουμε, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Αλλά και ποια από τις επιλογές που κάναμε είχε αυτό το στοιχείο; Είμαστε βέβαιοι, ότι οι καλύτερες μέρες θα έρθουν. Έτσι μπορούμε να περιμένουμε για να τις ζήσουμε. Και να απολαύσουμε την πραγματική ζωή.
