Ζούμε στην Αθήνα από ανάγκη... Αν μπορούσαμε και είχαμε τη δυνατότητα θα φεύγαμε τρέχοντας για κάπου στην επαρχία, αν και οι περισσότεροι έχουμε παγιδευτεί σ' αυτόν τον τρόπο ζωής και μάλλον δεν είμαστε σε θέση να αλλάξουμε εύκολα τα πράγματα.
Το εντυπωσιακό είναι ότι για κάποιο λόγο μερικοί ασχολούνται κάνοντας έρευνες πάνω σ' αυτό. Δεν το καταλαβαίνουμε γιατί μερικά πράγματα "χτυπάνε" από μακριά, αλλά από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον το ψάξαμε λίγο το πράγμα.
Κάθε χρόνο λοιπόν κάποιοι ψάχνουν να βρουν την καλύτερη ευρωπαϊκή πόλη για να ζεις, και κάθε χρόνο μονολογούμε για το πόσο κακή είναι η ποιότητα ζωής στην υδροκέφαλη αστική διόγκωση της χώρας μας, την Αθήνα, μια πρωτεύουσα που αγαπάς να μισείς και αντιστρόφως.
Η Αθήνα οικοδομήθηκε άναρχα από το '60 και μετά και ακόμη μετράει τα αναπτυξιακά λάθη του παρελθόντος, με έλλειψη πράσινου, με κάκιστη ρυμοτομία, με ασθματική συντήρηση υποδομών και με πρόχειρες παρεμβάσεις που περισσότερο μοιάζουν με ευκαιριακά "μπαλώματα". Παράδειγμα, ο πρόσφατος Μεγάλος Περίπατος.
Τώρα λοιπόν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιεύει έκθεση σχετικά με την ποιότητα ζωής στις ευρωπαϊκές πόλεις. Σύμφωνα με 58.100 συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν σε 83 πόλεις, οι 9 στους 10 κατοίκους είναι ικανοποιημένοι με τη διαβίωση στην πόλη τους το 2019. Μαντέψτε τι γίνεται με την Ελλάδα. Στη μειοψηφία, εντάσσονται οι Αθηναίοι.
Σύμφωνα λοιπόν με τους δείκτες ικανοποίησης, στις "πράσινες" θέσεις που απεικονίζουν την καλή ποιότητα ζωής, βρίσκονται οι πόλεις των Σκανδιναβικών κρατών, οι περισσότερες εκ των γερμανικών μεγαλουπόλεων (με το Βερολίνο να βρίσκεται ακριβώς στη μέση των δεικτών), ενώ πάνω από τη μέση βρίσκονται Λονδίνο, Βιέννη, καθώς και κάποιες όχι πυκνοκατοικημένες πόλεις της Γαλλίας και της Ισπανίας.
Αντίθετα, οι δείκτες ικανοποίησης δεν είναι καθόλου θετικοί για το Παρίσι, τη Μαδρίτη, και τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για Νάπολη και Ρώμη, καθώς και για Αθήνα και Κωνσταντινούπολη.
Γενικά, όσο πιο νότια "κινούμαστε" στην Ευρώπη, τόσο πιο άσχημα είναι τα πράγματα, κάτι που εν πολλοίς οφείλεται στην οικονομική κρίση. Η έρευνα άλλωστε που μελετά τη ζωή σε 83 χώρες της Ευρώπης, "έτρεξε" μέσα στο 2019, με τα μνημόνια να έχουν αφήσει το "στίγμα" τους.
Αξιολογούνται η γενική ικανοποίηση, οι υπηρεσίες που προσφέρει η δημοτική αρχή, η ποιότητα του περιβάλλοντος, οι οικονομικές ευκαιρίες, οι δημόσιες συγκοινωνίες, η συμπεριφορά των τοπικών αρχών έναντι των μεταναστών και των μειονοτήτων, καθώς και η ασφάλεια.
Τα αποτελέσματα για την Αθήνα δεν είναι καθόλου κολακευτικά και σε ο,τι αφορά τη μόλυνση της ατμόσφαιρας. Αντιθέτως, στον αντίποδα είναι η Βιέννη και το Δουβλίνο, μεταξύ άλλων.
Βελτιωμένη είναι η εικόνα για την πρωτεύουσα της χώρας μας, μόνο σε ο,τι αφορά τις δημόσιες συγκοινωνίες. Φανταστείτε τώρα αξιοπιστία! Αρνητική είναι και η εντύπωση που έχουν οι Αθηναίοι από τις υπηρεσίες που τους προσφέρει το δημόσιο.
Χαρακτηριστικό είναι δε, πως η Αθήνα είναι στη χειρότερη θέση σε ο,τι αφορά τους ελεύθερους και πράσινους χώρους στον αστικό ιστό, με το Ρότερνταμ να έρχεται πρώτο. Σημειώνεται πως σύμφωνα με έρευνα του OECD (ΟΟΣΑ), στην πρωτεύουσα της Ελλάδας αντιστοιχούν μόλις 0,96 m2 πρασίνου ανά κάτοικο (στις πρώτες θέσεις βρίσκονται οι πόλεις Έντμοντον του Καναδά, Ντε Μουάν και Μάντισον στις ΗΠΑ, όπου σε κάθε κάτοικο αντιστοιχούν πάνω από 5.000 m2 πρασίνου). Αρνητική πρωτιά κατέχει η Αθήνα και σχετικά με την οικονομική κατάσταση των πολιτών της.
Συνολικά, βάσει των απαντήσεων, καλύτερη πόλη για να ζει κανείς είναι η Ζυρίχη, δεύτερη οι Βρυξέλλες, και τελευταία η Κωνσταντινούπολη που προσμετράτε μαζί με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Ωραία λοιπόν! Το μάθαμε κι αυτό… Όλα εγκυκλοπαιδικές γνώσεις… Αλλά είναι έτσι; Και είναι μόνο αυτό; Σε μας μένει να το αποδείξουμε. Και να απαιτήσουμε από την Πολιτεία να πάρει τα μέτρα που της αναλογούν ώστε να γίνει η ζωή μας στην πόλη όχι μόνο υποφερτή, αλλά και να έχει ποιότητα.
