Τα Σελλιά βρίσκονται 32 χλμ. από το Ρέθυμνο στη νότια πλαγιά του βουνού Κρυονερίτη και σε υψόμετρο 289 μ. Είναι ριζωμένα πάνω σε δύο διάσελα (περάσματα ανάμεσα σε δύο λόφους), τον Κάστελο-Κεφάλι και Καμπάνα-Κεφάλι, έτσι από τη θέση αυτή πήραν τ’ όνομά τους Σελλιά.
Το 2011 αποτελούν δημοτ. Διαμέρισμα Σελλιών Δήμου Αγ. Βασιλείου με 540 κατοίκους (Σελλιά 316, Πλακιάς 143, Σούδα 81).
Το 2001 αποτελούσαν δημ. διαμέρισμα Δήμου Φοίνικα με 613 κατοίκους (Σελλιά 372, Πλακιάς 177, Σούδα 64).
Το 2015 οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι ήταν 605 και ψήφισαν οι 441.
Ιστορία του χωριού
Τα Σελλιά φαίνεται να ιδρύθηκαν κατά το 12ο μ.Χ. αιώνα, πιθανότατα από τη συνένωση των γύρω οικισμών: Κάστελος, Αγ. Μαρίνα, Κάμπος, Βουκελάρι, Πλακιάς, Σούδα εξαιτίας των πειρατών. Για πρώτη φορά αναφέρονται ως Σεγλιά το 1583 με 209 κατοίκους, ενώ το 1881 είναι έδρα δήμου Φοίνικος με 500 χριστιανούς, στον οποίο ανήκε και ο Φοινικιάς με 36 χριστιανούς, αφού στο χωριό δεν κατοίκησαν Τούρκοι.
Σελλιανοί Δήμαρχοι του παλαιού Δ. Φοίνικα ήταν οι: Ν. Στ. Παπαδάκης, Ν. Μ. Σπ. Μακρής, Εμμ. Κωστογιάννης, Εμμ. Κουφάκης.
Το 1920 έδρα κοινότητας με 605 κατοίκους, ενώ τους περισσότερους τους είχαν το1961 που έφταναν τους 623 κατοίκους. Τελευταίος πρόεδρος το 1995-98: ο Ι. Γουμενάκης, ενώ ξεχωριστή μορφή με σημαντική δράση ήταν ο πρόεδρος Στυλιανός Ξερουδάκης ( 1979-82).
Από το 1998 ανήκαν στον Δήμο Φοίνικα και από το 2011 στον Δήμο Αγ. Βασιλείου.
Μεγάλη συμμετοχή σε όλους τους αγώνες
Οι Σελλιανοί που έχουν πάρει μέρος σε όλους τους αγώνες της πατρίδας και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο- στην επανάσταση του 1867 πήραν μέρος 143 Σελλιανοί και βοηθούμενοι από γειτονικά χωριά προξένησαν σημαντικές απώλειες στον Ρεσίτ πασά.
Το 1866 ήταν έδρα Επαναστατικής Συνέλευσης Κρητών, ενώ το 1867 ιδρύθηκε το θεραπευτήριο των Σελλίων με διευθυντή τον γιατρό Γιάννη Δάνδολο και βοηθό τον Λαμπρινό Λαμπράκη (από Κίσαμο).
Στην επανάσταση του 1866-69, αρχηγός του δυτικού τμήματος της επαρχίας, ήταν ο Παύλος Σαββάκης και μετά τη δολοφονία του, ο Γεώργιος Πλεύρης, εκτός όμως από τους δύο αυτούς οπλαρχηγούς, ήσαν και άλλοι Σελλιανοί 21 οπλαρχηγοί.
Στις 10-4-1896 οι Τούρκοι κύκλωσαν τα Σελλιά, όμως οι πολεμιστές του έγκαιρα οχυρώθηκαν και βοηθούμενοι από άλλους επαναστάτες ανάγκασαν τους 1.200 Τούρκους να υποχωρήσουν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 127 νεκρούς.
Η μάχη των Σελλιών κατέληξε έτσι σε θρίαμβο των επαναστατών.
Οι 23 Σελλιανοί οπλαρχηγοί ήταν:
Αλεξάκης Νικόλαος, Ανδρεδάκης (Νικόλαος, Σπύρος), Γυπαράκης (Ανδρέας, Στυλιανός, Νεόφυτος), Δρυμάκης (Αναγνώστης, Μανόλης, Παύλος) Κουφάκης (Εμμανουήλ, Δανιήλ) Μπαραδάκης Δημήτρης, Μπριλλάκης Γιώργης, Παπαδάκης (Γιώργης, Μιχάλης, Νικόλαος), Πυρίνης Ιωάννης, Πλεύρης (Κώστας, Γιώργης), Σηφάκης Κώστας, Σαββάκης (Μιχάλης, Παύλος), Τζουρμπάκης Κωνσταντίνος.
Από τους 36 Σελλιανούς που έπεσαν υπέρ πατρίδας, οι 8 ήταν στις Κρητικές επαναστάσεις, ενώ από το 1912-1922 άλλοι 21 και το 1940-49 οι 7.
Εκκλησίες-Ιερείς
Κοίμηση Θεοτόκου, κεντρική ενοριακή εκκλησία, που κτίστηκε το 1880 στη θέση άλλης μικρής.
Αγ. Γεώργιος, νεότερη εκκλησία του 1977 στον Κάστελο του χωριού.
Ζωοδόχος Πηγή (Πλακιάς), Άι-Σταυρωμένος, Αγ. Ειρήνη, Άι-Φώτης, Αγ. Κωνσταντίνος, Μεταμόρφωση, Ευαγγελισμός, Αρχαγγέλων, Αγ. Νικόλαος (Κοτσυφού Φαράγγι).
Ιερείς: Ο πρώτος ιερέας των Σελλιών γύρω στα 1780 και για πολλά χρόνια, ήταν γαμπρός από τον Οψιγιά Αμαρίου, Μιχάλης Δαμβουνέλης. Τον διαδέχτηκαν ο γιος του Αντώνιος, που πέθανε από πανούκλα και ακολούθησε ο Πολυχρόνης εγγονός του πρώτου, μέχρι το 1898 και ο Σταμάτης.
Οι διάδοχοι του Δαμβουνέλη, επειδή ήταν παπάδες, άλλαξαν το επίθετό τους σε Παπαδάκης.
Από το 1898-1912, χειροτονήθηκε ο Μιχάλης Πολυχρ. Παπαδάκης, από τον αδελφό του δεσπότη Αγαθάγγελο.
Μάλιστα ο παπα-Μιχάλης διορίστηκε και δάσκαλος, ενώ εκλέχτηκε και δύο φορές βουλευτής της Κρητικής Πολιτείας, κατέχοντας και το ρεκόρ στο χωριό με 13 παιδιά και 49 εγγόνια.
Από το 1912-1928 ο Πολυχρόνης Παπαδάκης, Γιάννης Μακρής (και δάσκαλος) από το 1930-1951, Γεράσιμος Θεοδωράκης, Μιχάλης Εμμ. Παπαδάκης, Κωστής Κουρμούλης (1958-2004) Ιωάννης Βάθης.
Σχολείο-Δάσκαλοι
Το 1836 ο επίσκοπος Λάμπης και Σφακίων Νικόδημος Σουμπασάκης, ίδρυσε τρεις σχολές (Αγ. Πνεύματος Κισσού, Μοναστηράκι Αμαρίου και Σελλίων) με έξοδα των Ι. Μ. Πρέβελη και Ασωμάτων.
Το 1894 το Σχολείο Σελλίων, όπως και άλλα καταργήθηκαν, όμως το 1899 ιδρύθηκαν στο Νομό Ρεθύμνης 97, ανάμεσα σ’ αυτά και το διτάξιο Σελλίων. Το 1903 ιδρύθηκε και δευτεροβάθμιο Παρθεναγωγείο Σελλίων, λειτούργησε μονοθέσιο έως και τριθέσιο μέχρι το 1997 που συγχωνεύτηκε με το πολυθέσιο Πλακιά.
Τους περισσότερους μαθητές είχε το 1918-19 που έφταναν τους 121, ενώ το 1945 -49 ο μοναδικός δάσκαλος Γιώργης Παπαδάκης είχε 80 μαθητές.
Από τους πρώτους δασκάλους γύρω στο 1859 ήταν ο Ανδρέας Σαουνάτσος, που πληρωνόταν από τη Μονή Πρέβελη το χρόνο με 1.300 γρόσια (3 γρόσια η οκά το λάδι).
Το 1864 δάσκαλος ήταν ο Μ. Μαρκουλάκης, ενώ το 1866-69 το σχολείο δε λειτούργησε.
Ακολούθησαν ο χωριανός δάσκαλος παπα-Μιχάλης Παπαδάκης, ο Πλεύρης Κωνσταντίνος (ιερομόναχος), Πλατύραρχος (Κουρούτες), Γ. Γαβριλάκης (Κρύα Βρύση), παπα-Σήφης Κουτσαφτάκης (από Μύρθιο).
Διευθυντές και δάσκαλοι από το 1899-1997
Το 1899 διορίστηκε διευθυντής ο Παναγιώτης Χατζηδάκης (Μύρθιο) με 100 δρχ. το μήνα και ο γραμματοδιδάσκαλος Κ. Παπαδάκης με 40 δρχ., έχοντας 80 μαθητές.
Το 1903 ο υποδιδάσκαλος Γ’ Ηρακλής Παπαδογιάννης διευθυντής με 40 δρχ., με την Ευμ. Αναγνωστάκη.
Το 1907 η υποδιδάσκαλος Στέλλα Σιράγα στο Παρθεναγωγείο.
Ακολούθησαν διευθυντές οι: Δημητρακάκης Ευστράτιος, Κατσαντώνης Γ., Γύπαρης Ν., Γυπαράκης Γ. (1916-35), Γυπαράκη Σταυριανή, Μακρής Ιωάννης (1936-44) Ρισσάκης Παντελής, Παπαδάκης Γεώργιος (1945-49), Πελεκανάκης Ελπιδοφόρος, Παπαδάκης Ανδρέας, Πασχαλίδης Γ., (1951-54), Βιτωράκη Γεωργία, Τσαγκαράκης Ιωάννης (1955-77), Κοκολάκης Ι., Κοτσιφάκης Νίκος (1980-85), Πασπαράκης Εμμανουήλ, Δρουδάκη Χαρίκλεια, Γασπαράκης Χαράλαμπος (1991-97).
Δάσκαλοι: Παπαδάκης Πολυχρόνης (1914-1928), Δημητρακάκη Πλουσία, Αντωνακάκη Βαρβάρα, Ηλιάκη Δέσποινα, Τσιχλάκη Αικ., Δαμβουνέλης Λευτέρης, Θεοδωράκη Άννα, Γεωργουλάκης Μιχ., Ηλιάκη Μαρίνα, Τζαγκαράκης Εμμ., Μιναδάκης Ι., Τσαρδινάκης, Σταυρακάκης, Λίτινας Κυριάκος, Γιαννικάκη Ζαφειρία, Κοπανάκη Ειρήνη (1972-77), Περδίκη Μαρία (1981-88), Εμμανουηλίδου, Σηφετούλη Ελένη, Γεωργόπουλος Μ., Ανυφαντάκη Γεωργία, Ιμαμίδης Ν. κ.ά.
Διδακτήριο
Από την ίδρυση του Σχολείου μέχρι το 1916 στεγαζόταν σε κτίριο που ήταν νότια της εκκλησίας και το οποίο κατεδαφίστηκε.
Το 1930 τελείωσε το δεύτερο διδακτήριο, ενώ μέχρι τότε στεγαζόταν σε σπίτια. Το Β’ διδακτήριο είναι σήμερα το πνευματικό κέντρο.
Επί υπουργού Παιδείας (υπηρεσιακού) του χωριανού Γιώργη Κουρμούλη το 1963, σε οικόπεδο που παραχώρησε ο ίδιος και φρόντισε τη χρηματοδότηση, ολοκληρώθηκε το 1969 το νέο διδακτήριο και κόστισε 900.000 δρχ.
Δημοτικό Σχολείο Σελλιών 1973-74. Με δασκάλα την Ειρήνη Κοπανάκη-Χαμογιωργάκη οι τάξεις (Α’, Γ’ και Δ’) στη φωτό.
Πάνω 1η σειρά: Μιχ. Δριδάκης, Δημ. Βαλέργας, Ελένη Χαμογιωργάκη, Αντωνία Κουρμούλη, Ευαγγελία Δρυμάκη, Χριστίνα Γυπαράκη, Στέλιος, Νίκος Παπαδάκης.
2η σειρά: Μαριλένα Δρυμάκη, Βάσω Γουμενάκη, Ελένη Καρπουζάκη, Ευαγγελία Κουρμούλη, Μανόλης Καούδης, Γιάννης Κωστάκης, Κωστής Παπαδάκης, Μανόλης Ζουρμπάκης.
3η σειρά: Νίκος Δριδάκης, Κυριάκος, Γιώργος, Πελαγία, Στέλιος, Χρυσούλα Βαθή, Ελισάβετ Καούδη, Μανόλης.
Νηπιαγωγείο
Το 1978 ιδρύθηκε το Νηπιαγωγείο Σελλιών και λειτούργησε από το 1980 έως σήμερα.
Πρώτη νηπιαγωγός ήταν η Παπά Ευαγγελή, ενώ υπηρέτησαν ακόμη οι: Ασπρομάτη Αγγ., Λαγουδάκη Αγγ., Στρατάκη Μ., Βογιατζάκη Ελένη κ.ά.
Πάνω από 300 Σελλιανοί πτυχιούχοι
Παράδοση τα γράμματα για τα Σελλιά, αφού ξεπερνούν τους 300 οι πτυχιούχοι, από τους οποίους είναι: γιατροί 35, εκπαιδευτικοί 100, δικηγόροι 27, μηχανικοί 25, δικαστικοί 4, καθηγητές Πανεπιστημίου 5 κ.ά.
Σελλιανοί δάσκαλοι 40: Ανδρεαδάκης (Βαγγέλης, Αντιγόνη, Δήμητρα, Κώστας, Μανόλης, Στέλλα), Γύπαρης Νίκος, Γυπαράκης (Στρατής, Σταυριανή, Πολυχρόνης, Γιώργης, Μιχάλης), Δημητρακάκης Νίκος, Δριδάκη Παγώνα, Ζουρμπάκη Μαγδαληνή, Κατσαραγάκη Ελένη, Κεφαλουδάκης Εμμ., Κοκκινάκης Χρήστος, Κωστογιάννη Ελένη, Μακρής Ιωάννης (παπάς), Μπαραδάκη Νίκη, Μυλωνάκης (Χρήστος, Ειρήνη), Παπαδάκης (Μιχάλης, βουλευτής, Ανδρέας, Πολυχρόνης, Στρατής, Μιχάλης, Μαρία, Ελευθέριος, Χρήστος, Κωνσταντίνος, Αλεξάνδρα, Κούλα, Ειρήνη, Βαρβάρα, Ιωάννης, Στυλιανός, Νικόλαος, Ζαμπία), Πλεύρης (Κωνσταντίνος, Εμμανουήλ), Τζαγκαράκης Ιωάννης.
Γιατροί 35: Αλεξάκης Σπυρίδων, Ανδρεδάκης (Βασιλική, Σταύρος, Αναστασία, Αργυρή), Γλενταδάκης Ιωσήφ, Γυπαράκης (Νικόλαος, Ανδρέας), Διακουμάκης Γεώργιος, Δριδάκης (Δημήτρης, Μαρία, Γεώργιος, Νικόλαος), Ζουρμπάκης Γεώργιος, Θεοδωράκης Σπύρος, Κατσαραγάκη (Χρ. Στυλιανός, Γ. Στέλιος), Κοκκινάκης (Ηλίας, Μιχαήλ), Κοντακάκης Νίκος, Κουρής (Ανδρέας, Κλεονίκη, Μαρία, Μιχάλης, Κατερίνα, Χαράλαμπος), Κουρμούλη Νίκη, Μακρής (Ιωάννης, Ειρήνη, Αθηνά), Μπριλλάκης Στέλιος, Παπαδάκη Βαρβάρα, Πλεύρης Βασίλης, Σαββάκης Σάββας βουλευτής, Ισμήνη.
Δικηγόροι 27: Ανδρεδάκη Αλεξία, Γυπαράκης Ι., Διακουμάκη Ανθούλα, Δρυμάκης (Εμμ., Γεώργιος, Ιωσήφ), Δημητρακάκη Δήμητρα, Κατσαραγάκη Μαρία, Καρπουζάκης Σήφης, Κουρμούλης Ευάγγελος, Κοκκινάκη Ελπίδα, Κουρής Ιωάννης, Μακρής (Λεωνίδας, Χρίστος, Νικόλαος), Μπριλλάκη Μαρία, Ξερουδάκη Χριστίνα, Παπαδάκης (Ανδρέας, Παναγιώτης, Δόμνα, Νατάσα, Ελένη του Εμμ., Χαρίδημος, Σπυριδούλα, Ελένη του Στεφ.), Πλεύρης Ελ., Τζανιδάκης Εμμ.
Προσωπικότητες Γραμμάτων και Τεχνών
Ανδρεαδάκης Κώστας, δάσκαλος-προϊστάμενος 1ου γραφείου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (1994-97) και συγγραφέας με σημαντική προσφορά στον τόπο του.
Γύπαρης Νικόλαος, δάσκαλος και αργότερα επιθεωρητής, από τους ιδρυτές του Συλλόγου «Φοίνιξ» το 1909.
Δαμβουνέλης Μιχαήλ, παπάς, γαμπρός από τον Οψιγιά το 1780, απόγονοί του αρκετοί παπάδες που ονομάστηκαν Παπαδάκηδες.
Δριδάκη Ν. Μαρίνα, καθηγήτρια Παντείου.
Κουρμούλης Ι. Γεώργιος (1907-1977), ο κορυφαίος των επιστημόνων από τα Σελλιά, καθηγητής γλωσσολογίας, Πανεπιστημίου Αθηνών, που αντικατέστησε το Μυρθιανό Γεώργιος Χατζιδάκη. Το 1964 ως πρύτανης διορίστηκε υπηρεσιακός υπουργός Παιδείας, πρόεδρος Οικονομικού Συμβουλίου και της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας.
Από το 1963-64 πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Κρήτης, που κατάφερε να βοηθήσει να οριστεί ως έδρα το Ρέθυμνο. Μια ζωή αφιερωμένη στη μελέτη, με πολλά δημοσιεύματα.
Κουρή Κατερίνα, καθηγήτρια Πανεπιστημίου στην Ελβετία.
Μακρής Ι. Χρίστος (1928-2014), φιλόλογος, λαογράφος, ιστορικός και σπηλαιολόγος.
Μακρής Ν. Χρίστος (1880-1912), διδάκτορας Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών και υφηγητής της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του. Το 1912 πήγε εθελοντής στους Βαλκανικούς Πολέμους, κοντά στο Μακεδονομάχο Στυλιανό Κλειδή. Ξεχώρισε και διακρίθηκε στις μάχες, ενώ μετά το θάνατο του καπετάν Κλειδή ανακηρύχτηκε ο άξιος αντικαταστάτης του. Στις 27-11-1912 σκοτώθηκε στη μάχη του Δρίσκου Ηπείρου.
Παπαδάκης Χαρίδημος, αρεοπαγίτης.
Παπαδάκη Άννα, καθηγήτρια μουσικής σε Πανεπιστήμιο ΗΠΑ.
Παπαδάκης Πολ. Αγαθάγγελος (1858-1927), επίσκοπος Λάμπης και Σφακίων και τοποτηρητής Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
Παπαδάκης Θωμάς, καθηγητής Πανεπιστημίου στον Καναδά.
Παπαδάκη Λουκία, ηθοποιός.
Παπαδάκης Μιχ. Νίκος (1971), μίστερ υφήλιος 1994, ο ωραιότερος άντρας-μοντέλο και παρουσιαστής.
Παπαδάκης Πολ. Μιχαήλ, ιερέας και δάσκαλος του χωριού, αλλά και δυο φορές βουλευτής Κρητικής Πολιτείας.
Σαββάκης Μιχάλης, διαπρεπής μηχανικός, επιθεωρητής δημοσίων έργων Κρήτης το 1893, με μεγάλη προσφορά.
Αθλητισμός
Το 1983 ιδρύθηκε η ποδοσφαιρική ομάδα Α.Γ.Σ. Νέος Φοίνικας με πρώτο πρόεδρο τον Ανδρέα Δριμάκη και παίρνει μέρος για 30 χρόνια από το 1986 έως σήμερα 2015 στα τοπικά πρωταθλήματα.
Αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Γ’ τοπικού το 1986 και Β’ τοπικού το 2003.
Για 8 χρόνια παίρνει μέρος στην Α’ κατηγορία (1995, ’96, 2002-05, 2009-22), και 21 χρονιές στη Β’ κατηγορία.
Στη φωτό του 2000 διακρίνεται οι: Απ. και Ν. Ορφανουδάκης, Ν. Ξεζωνάκης, Χ. Παπαδάκης, Μ. Σταυγιανουδάκης, Γκόντος, Βασ. και Μαν. Γυπαράκης, Μιχ. Μπαραδάκης, Στ. Γαβαλάς, Τζανιδάκης, Ζουμπερκάκης, Ανδρεαδάκης, Γαρτζολάκης, Μυλωνάκης κ.ά.
Από το 1998 δυτικά του χωριού λειτουργεί το γήπεδο της ομάδας.
Από τα Σελλιά είναι και ο ποδοσφαιριστής της ΕΑΡ Β’ Εθνικής και νυν προπονητής Μιχάλης Δεληγιαννάκης.
Οι 50 οικογένειες
Ανδρεδάκης, Αραμπατζής, Βάθης, Βούρβαχης, Βρυλλάκης, Γασπαράκης, Γκαγκαουδάκης, Γκόντος, Γουμενάκης, Γυπαράκης, Δαρουκάκης, Δεληγιαννάκης, Διακουμάκης, Δριδάκης, Δρυμάκης, Ζαχαριουδάκης, Ζουρμπάκης, Καούδης, Καρπουζάκης, Κατσαραγάκης, Κεφαλουδάκης, Κοκκινάκης, Κουρμούλης, Κουφάκης, Κωστάκης, Κωστογιάννης, Μακρής, Μακρυμανολάκης, Μπαραδάκης, Μπαϊλάκης, Μπριλλάκης, Μυλωνάκης, Ξενικάκης, Ξερουδάκης, Παπαδάκης, Παπαδογιάννης, Παπαδονικολάκης, Πετρογιαννάκης, Πλεύρης, Πουρής, Σαββάκης, Σιαφλέκης, Σταυγιανουδάκης, Στεφανάκης, Τσαγκαράκης, Τσάνας, Τυράκης, Φουντουλάκης, Φουρναράκης.
Tα μεγαλύτερα σόγια είναι οι: Παπαδάκηδες 430 και Ανδρεαδάκηδες 420, πάνω από 700 Σελλιανοί έφυγαν από το χωριό τους, απ’ αυτούς οι 300 στην Αττική, κατά τον 20ό αιώνα, ενώ σε 44 χωριά του Ν. Ρεθύμνου ζουν 115 Σελλιανοί.
Στα Σελλιά εγκαταστάθηκαν μόνιμα 45 γαμπροί και 90 νύφες, κυρίως από γειτονικά χωριά.
Από τους 35 χήρους οι 22 ξαναπαντρεύτηκαν, ενώ από τις 19 χήρες μόνο η μία ξαναπαντρεύτηκε.
Τουρισμός-Πολιτισμός
Το 1909 ιδρύθηκε ο Σύλλογος «Φοίνιξ» με πολύπλευρη δραστηριότητα, ενώ το 1929 ο Αγροτικός Συνεταιρισμός.
Οι Σελλιανοί της Αθήνας ίδρυσαν το 1959 το Σύλλογο Κρυονερίτη», ενώ το 1978 επανιδρύθηκε και ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Φοίνικας». Στο χωριό λειτουργούν Λαογραφικό Μουσείο, Πνευματικό Κέντρο κ.ά.
Στ’ αξιοθέατα και τουριστικά μέρη είναι το φαράγγι Κοτσυφού, ο μαγευτικός Πλακιάς και δυτικά η Σούδα με τα ξενοδοχεία τους και τις όμορφες παραλίες.
Πηγές: Ανδρεδάκη Κ. «Οι Σελλιανοί», Κρυοβρυσανάκη Λ. «Ρεθυμνιώτικο ποδόσφαιρο», Tρούλη Μιχ. «Νομαρχία Ρεθύμνου».
Για συμπληρωματικά στοιχεία στο τηλ. 6934178701.
