Δωμάτιο 18 - Ο χώρος της ειρηνικής επανάστασης. Και όμως ανθρώπινα μέλη, χέρια, πόδια, ακόμα και εγκέφαλος έχουν τη δική τους πολύ μικρή ή μεγάλη αδυναμία - ιστορία. Όλοι περιμένουν την αποκατάσταση τους για να φύγουν και να πάνε στα σπίτια τους, όχι όμως γιατί εδώ δεν αισθάνονται ελεύθεροι. Εξάλλου τα περιστέρια τους δίνουν αυτήν τη δύναμη, την περίσσια ελευθερία που φτερουγίζει μαζί με την ψυχή τους. Τα διακρίνει, βλέπετε, απόλυτη ενσυναίσθηση. Τα περιστέρια βοηθούν τους προσωρινούς ενοίκους του Δωματίου 18, τον Μιχάλη από το Ρέθυμνο, τον Ζαχάρη από τα Ανώγεια, τον Μανόλη από το Ηράκλειο, τον Νίκο από τον Άγιο Νικόλαο, τον Χαρίδημο, τον άνθρωπο των σπηλαίων από την Ένωση Ηρακλείου, με πρόεδρο τον Σταύρο Γαβαλά, να βρουν τη δύναμη, να ξαναγυρίσουν στις δραστηριότητες τους, στην πάλη που δίνουν καθημερινά, στον χώρο του ο καθένας, ό,τι μπορούμε να αισθανθούμε είναι από τη δύναμη που αυτά τα πουλιά μας δίνουν. Βέβαια μπορεί να λερώνουν την είσοδο της Βιβλιοθήκης στο Ρέθυμνο μα δεν κάνουν το ίδιο και στο δωμάτιο 18 στο ΠΑΓΝΗ, που απλά ψάχνουν λίγα ψίχουλα χωρίς να λερώνουν τον χώρο. Μας αφήνουν να σκεφτούμε ότι η ελευθερία πληρώνεται με βαρύ νόμισμα και εμείς για να το ξεπληρώσουμε περνάμε αυτές τις δοκιμασίες, ακούγοντας στον φορητό υπολογιστή τον Κώστα Χατζή στο Μουσικό Κουτί. Είναι ότι πρέπει για να χαλαρώσουμε και να ξεχαστούμε από τα ενεσάκια, τις εξετάσεις και τα φάρμακά μας.
Σε λίγο όλοι θα είμαστε στα σπίτια μας, παρέα πάντα με τις αναμνήσεις που μας άφησαν οι σπουδαίοι γιατροί, Αντώνιος Βάκης, Νικόλαος Χοχλιδάκης, Μανωλίτση Αικατερίνη, Καραμπέτσος Δημήτριος, Γιαννόπουλος Ανδρέας, Τσιτσιπάνης Χρήστος, Λαζαριώτη Σοφία, Μουστάκης Νικόλαος, Παπαστεργίου Βασίλειος, Μπουντουτσίδης Αθανάσιος, Ντότσικας Κωνσταντίνος... και οι πολύ ανθρώπινοι νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, Δημήτρης, Χριστίνα, Δήμητρα, Ευαγγελία, Νίκη, Άννα, Μαρία, Κωνσταντίνα, Ειρήνη, μαζί με τις ευγενέστατες και πολύμοχθες καθαρίστριες, Μαρία και Αλεξάνδρα. Όλες και όλοι προσιτοί και πρόθυμοι με τα παρήγορα λόγια τους σ’ όλους τους ασθενείς και μόνο που δήλωσαν προθυμία για τη συμμετοχή τους στον θάλαμο 18, αυτό τους δίνει μεγάλη τιμή. Αντιστέκονται, όπως έχουν μάθει στη ζωή τους για να είναι πιο κοντά στους ασθενείς και να κάνουν πιο εύκολη την περιπέτεια της υγεία τους. Η εγκατάλειψη του αγώνα είναι προδοσία και αυτό δε θα το διαπράξουν ποτέ. Ο χρόνος είναι μαζί τους, μαζί με την Παναγία που βοηθάει όλους.
