Τιμητική προσφορά σε όσους αγάπησε και την αγάπησαν,
ιδιαίτερα στην Μάνα της Φωτεινή και στον Πατέρα της Γεώργιο,
από τον οποίο κληρονόμησε το ταλέντο της στιχουργίας.
Με αυτό το αστείρευτο προσόν, η Βούλα τραγουδούσε τη ζωή και όλα τα γεγονότα που την ασχήμαιναν ή την ομόρφαιναν! Εκείνη έδινε στις κοινωνικές εκδηλώσεις περιεχόμενο και νόημα, στις διαστάσεις που τους έπρεπε, πάντα στα μέτρα τους, χωρίς καμιά υπερβολή. Εξάλλου όλη η ζωή της διακρινόταν από το μέτρο. Προχωρούσε πάντα συντεταγμένα, ωσάν με ποιητικό λόγο, σε στίχους, που ακουμπούσαν σε έμμετρο λόγο, που πλησίαζε τη ρίμα, τον ρυθμό, σε όλο του το μεγαλείο κι έδινε πλήρες νόημα. Αυτά τα χαρακτηριστικά τη συνόδευαν στη ζωή της ως σύντροφο, ως μητέρα, ως δασκάλα, ως άνθρωπο ολοκληρωμένο και δοτικό.
Παρούσα πάντα, στο εγγύτερο και ευρύτερο περιβάλλον, δεν έπαυε να δίνει τις χρήσιμες συμβουλές της, που αποτελούσαν θεμέλια βαθιά για την πορεία του καθένα.
Γνώριζε όλες κι όλους να τους τιμά και να τους πρεπίζει, όπως τους άξιζε και τους έπρεπε, όσο μικροί ή μεγάλοι κι αν ήταν.
Η ποίηση ξέρει να κάνει καλύτερους τους ανθρώπους. Αυτό η Βούλα το γνώριζε καλά, γι’ αυτό την είχε επιλέξει και ως τρόπο επικοινωνίας. Δεν έκανε ποτέ εκπτώσεις στις αξίες που είχε και πίστευε, με όποιο κόστος… Δημιουργία, προοπτική, μέλλον, χρόνος, δεν υπήρχαν ποτέ γι’ αυτή χωρίς κανόνες, που τους ταίριαζε, πάντα, σε στίχους.
Κι εκεί που ζει τώρα, θα κάνει ό,τι της άρεσε περισσότερο!
Η έκδοση των Έμμετρων αναμνήσεων από τον αγαπημένο σύζυγό της Γιώργο, ήταν το μνημόσυνο που της άξιζε και της έπρεπε, δικό της δημιούργημα και θύμησες προσωπικές.
