Ας ξεκινήσουμε με αλήθειες: Η ελβετική τράπεζα Gredid Suisse ήταν ο 19ος μεγαλύτερος δανειστής της Ευρώπης. Και για όσους εμπιστεύονται ακόμα αυτό το σύστημα πραγμάτων, η Ελβετία ήταν ο παράδεισος τέτοιων ιδρυμάτων. Εκεί έτρεχαν να διασφαλίσουν τα χρήματα τους, όσοι είχαν και αγωνιούσαν για την ύπαρξη τους, από τη γενικότερη οικονομική ανασφάλεια.
Εδώ και μερικές μέρες όμως, αυτό έχει αλλάξει. Ο δανειστής με έδρα τη Ζυρίχη αναγκάστηκε από τις ελβετικές αρχές, να δεχτεί από την μακροχρόνια εγχώρια αντίπαλο της UBS, μια «ένεση» ρευστότητας, για να διασωθεί.
Μέσα στο προηγούμενο Σαββατοκύριακο, υπογράφηκε συμφωνία 3 δις ελβετικών φράγκων και για λίγες ώρες, επέτρεψε σε πολλούς στην αγορά, να αναπνεύσουν με ανακούφιση.
Το ζητούμενο ήταν να συμβεί αυτό, πριν ανοίξουν οι αγορές της Δευτέρας, ώστε να υπάρξει μια στοιχειώδης προστασία των επενδυτών και των καταθετών της, αλλά και να αναχαιτίσει μια γενικότερη τραπεζική κρίση. Και όλα δείχνουν ότι προσωρινά, τα κατάφεραν. Λέμε προσωρινά, γιατί κανείς δεν μπορεί με ασφάλεια να πει, τι θα γίνει στη συνέχεια.
Διότι, μπορεί οι αγορές να μάζεψαν το πτώμα της Gredid Suisse, αλλά ο κώδωνας του κινδύνου, μόλις άρχισε να χτυπά και μάλιστα εκκωφαντικά, σε διεθνές επίπεδο. Η περίπτωση της, δείχνει ξεκάθαρα, ότι το τραπεζικό σύστημα δεν είναι και τόσο σταθερό, όσο οι άνθρωποι του, πίστευαν, μέχρι χθες.
Μάλιστα, όλα ξεκίνησαν εδώ και πολύ καιρό και δεν έχουν και πολύ ομοιότητα με όσα οδήγησαν στην κατάρρευση της τράπεζα Silicon Valley Bank (SVB) της Καλοφόρνια, πριν λίγο καιρό. Ειδικοί σε σχέση με τις τράπεζες, λένε πως ο τρόπος με τον οποίο οι Ελβετοί διαμόρφωσαν τη διάσωση της Gredid Suisse, έκαναν τα πράγματα πολύ χειρότερα, αντί να δίνουν κάποια λύση.
Πόση εμπιστοσύνη πια, μπορεί να έχουν επενδυτές σε ομόλογα που προέρχονται από τέτοια τραπεζικά ιδρύματα; Από ελάχιστη έως καθόλου! Κι ένα γενικότερο ντόμινο που θα οδηγήσει σε ξεπούλημα, πιέζοντας τις τιμές προς τα κάτω, υπονομεύοντας ολόκληρο το σύστημα, είναι πια πολύ πιθανό.
Και προσέξτε: Όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελβετία! Φανταστείτε τι κλίμα υπάρχει σε ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά και στη χώρα μας, γενικότερα. Αν και οι εγχώριοι κυβερνητικοί παράγοντες, έσπευσαν να μας διαβεβαιώσουν ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τις δικές μας τράπεζες, λες και είμαστε σε μια γυάλα αποστειρωμένη! Λες και δεν έχουμε την εμπειρία των capital controls. Λες και μόνοι μας, μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας ή λες και αγνοούμε πόσο ακριβά πληρώσαμε και πληρώνουμε τη «διάσωση» των συστημικών τραπεζών.
Όσοι έχουν στηρίξει την ελπίδα τους στα χρήματα, είδαν κατάματα πως μάλλον είναι καιρός να επανεξετάσουν τη στάση τους, δεδομένου ότι διαπίστωσαν πως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Προσωπικά, ουδέποτε στηρίξαμε κάτι σοβαρό πάνω τους και ως πελάτες τους, δανειολήπτες, έχουμε πέσει κατά καιρούς, θύματα πολλαπλής εκμετάλλευσης. Αρκετά λοιπόν! Παρακολουθούμε από μακριά το θέμα, αποκλειστικά και μόνο από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον.
Σ’ αυτό το σημείωμα μας επιδιώξαμε να μείνουμε στο ζήτημα που, άλλα πιο μεγάλα έντυπα θα επιχειρήσουν να χαμηλώσουν του τόνους, εμφανίζοντας το, ως να έχει… επιλυθεί! Αλλά να είστε βέβαιοι, ότι αυτό μπήκε, προσωρινά, κάτω από το χαλί, ελπίζοντας ότι θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες.
Σας λέω όμως με βεβαιότητα, ότι τέτοιες μέρες, δεν πρόκειται να έρθουν. Τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Το σύστημα «μπάζει» από παντού και σύντομα θα πάρει μαζί του πολλούς που σήμερα αρέσκονται να εμφανίζονται ως ισχυροί, τουλάχιστον από οικονομική άποψη.
Δεν μπορεί να αντέξει, όσο κι αν έχει μάθει, στο πέρασμα των χρόνων, να μεταλλάσσεται και να αναζητάει «σωτήρες» ανάμεσα στους υπηρέτες του. Εξάντλησε τα όρια του και τα περιθώρια στένεψαν, απελπιστικά. Θέλουν να μην το βλέπουν; Δικαίωμα τους! Αλλά εσείς, μην αγνοείτε αυτή τη μεγάλη αλήθεια που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας.
