Στην πορεία για τις εκλογές και σε μια απέλπιδα προσπάθεια των πολιτικών κομμάτων να αρπάξουν ψηφοφόρους από το αντίπαλο στρατόπεδο, διάλεξαν τον πιο λάθος τρόπο προκειμένου να τονίσουν, όχι την ποιοτική διαφορά τους, αλλά το πόσο κακός και ανήθικος είναι ο άλλος. Εν τω μεταξύ η ηθική και η δικαιοσύνη, δεν είναι τα καλύτερα τους σημεία, με δεδομένο το βίο τους και το ιστορικό τους, που έχει καταγραφεί στην καθημερινότητα τους.
Κι ενώ μέχρι σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε ότι είχε το πλεονέκτημα, δεδομένου ότι από την κυβερνητική πλευρά, έχουν αποκαλυφθεί δεκάδες περιπτώσεις βουλευτών με παραβατική συμπεριφορά που έχει να κάνει με την αθέμιτη κερδοσκοπία, ήρθε στο φως το σκάνδαλο του ευρωβουλευτή κ. Γεωργούλη να μας δείξει τις πραγματικές διαστάσεις του ζητήματος. Η αποκάλυψη μπορεί να έγινε τώρα, για την κακοποιητική συμπεριφορά του ευρωβουλευτή και ηθοποιού πάνω σε μια γυναίκα, αλλά με μια ματιά στις ειδήσεις αντιλαμβάνεσαι ότι η όλη υπόθεση έχει πίσω της μια ουρά που φτάνει τα τρία χρόνια.
Και γιατί τώρα, θα πείτε; Διότι απλά τώρα είναι οι εκλογές! Τώρα τους ενδιαφέρει ένα τέτοιο θέμα, με την έννοια ότι εύκολα περνάει η άποψη «όλοι ίδιοι είναι», «δεν βαριέσαι, όποιον και να διαλέξω, δεν πρόκειται να δω διαφορά, σ’ αυτόν τον τομέα της ηθικής και της δικαιοσύνης». Βεβαίως μια τέτοια αντίληψη είναι ισοπεδωτική και ίσως να αδικεί κάποιους, αλλά ποιος κάθεται τώρα να το ψάξει το θέμα για να αποδώσει δικαιοσύνη; Το κακό με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι διάλεξε για την προεκλογική καμπάνια του να επενδύσει στο μότο «Δικαιοσύνη παντού», εκτιμώντας ότι έτσι θα πλήξει το γόητρο του αντιπάλου του. Και στην αρχή φάνηκε να κερδίζει πόντους.
Η πορεία όμως, δείχνει ότι τείνει να λειτουργήσει ως μπούμεραγκ και αντί να εισπράξει όφελος (που να αποτυπώνεται σε ψήφους) να του κοστίσει, τελικά. Διότι ποιος άνθρωπος έχει τα κότσια να μιλήσει και να εφαρμόσει αληθινή δικαιοσύνη, χτυπώντας τα κάθε είδους συμφέροντα, στη ρίζα τους;
Σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, αυτό που κυριαρχεί και μπορεί να το διαπιστώσει και ο πιο αδαής, είναι η αδικία, όχι η δικαιοσύνη. Η ελεύθερη αγορά που έχουν φτιάξει και έχουν θεοποιήσει, κάνει πράξη σε όλες τις μορφές της, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όπου θύτης είναι ο πιο ισχυρός και θύμα ο πιο ευάλωτος και ευπαθής, κυρίως από οικονομική άποψη.
Είναι σε θέση ο άνθρωπος να το αλλάξει πραγματικά αυτό; Η ιστορία έχει δείξει πως όσες φορές προσπάθησαν να το κάνουν, είτε απέτυχαν οικτρά, είτε δε βρήκαν συνεργάτες με τα κατάλληλα προσόντα που θα τους στήριζαν στο εγχείρημα τους, είτε τους ανέτρεψαν πολύ γρήγορα, εκείνοι οι οποίοι θα βλάπτονταν από τέτοιες πολιτικές.
Έτσι κάποιοι από εμάς, υποψιασμένοι, κάθε φορά που ακούμε τους διάφορους κήνσορες της Δικαιοσύνης, να τονίζουν αυτήν την αρετή και να υπόσχονται βαθιές τομές και αλλαγές σε βάθος, γελάμε. Επειδή «χαϊδεύουν τα αυτιά» σε εκείνους που θα ήθελαν να ακούσουν κάτι τέτοιο (και δεν είναι λίγοι), αλλά δεν έχουν καμιά πρακτική αξία, αφού δεν είναι σε θέση να τα εφαρμόσουν.
Ας το θέσουμε κι αλλιώς. Εσείς προσωπικά, μπορείτε να φανταστείτε ότι είναι δυνατόν να υπάρξει και να λειτουργήσει, ανεμπόδιστα, ένας οποιοσδήποτε πολιτικός με πλεονέκτημα την ειλικρίνεια, την ηθική και τη δικαιοσύνη; Μάλλον δύσκολο!
Η ζωή έχει δείξει, άλλα πράγματα. Υπάρχουν τα πολιτικά «τζάκια», όπου γενιές και γενιές έμαθαν να ζουν παρασιτικά, με μοναδικό εφόδιο την ενασχόληση τους με την πολιτική. Και υπάρχουν νέοι άνθρωποι που μπαίνουν στην πολιτική κονίστρα, με την υπόσχεση ότι θα αλλάξουν τα πράγματα, αλλά στην ουσία αυτό που διαπιστώνουμε σύντομα είναι ότι τους απορροφά το σύστημα και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βολέψουν τους εαυτούς τους, άντε και την οικογένεια τους.
Θα μπορούσε να βοηθήσει το «Πόθεν Έσχες»; Κουρελόχαρτο το κατάντησαν. Καμία διαφάνεια δεν υπάρχει στα εισοδήματα τους. Συνεχίζουν να λειτουργούν ασύδοτα, χωρίς κανείς να τους ελέγχει, ουσιαστικά. Αυτά, ποιος δεν τα ξέρει;
