1

Έλα παιδί μου να σου πω ένα παραμυθάκι,

κοντά στο τζάκι ,στη φωτιά ,ετούτο το βραδάκι,

για ένα κόσμο όμορφο με τις πριγκιποπούλες,

για να στολίζεις  τη ζωή στις δύσκολες στιγμούλες.

                                  2

Ένα παλληκαρόπουλο, που τόλεγαν  Δοξάρι,

 ξεκίνησε από το χωριό κι ήταν όλο καμάρι,

 κι έψαχνε λέει για να βρει μία πριγκιποπούλα,

 που στο όνειρό του έβλεπε όμορφη σαν νυφούλα!

                                     3                                

Kι  έψαχνε εδώ, έψαχνε κει να βρει το όνειρό του,

το ταίρι που του έτυχε, πνοή στο λογισμό του

και ρώταγε ,γη και ουρανό ,μήπως τη συναντήσαν,

την όμορφη πριγκίπισσα, που αστέρια  την κοσμήσαν.

                                    4

Κι είπε  θα πάω στο  βουνό ,θα πάω και στην πόλη,

στην άκρη κάθε θάλασσας, δύση κι ανατολή

και είχε οδηγό καλό, τα μάτια τα δικά της,

το όμορφο το γέλιο της και τα ξανθά μαλλιά της.

                                      5

Μέρα και νύχτα έτρεχε, οι ώρες δεν ορίζαν,

τον έβλεπαν τα λούλουδα  και τον καλωσορίζαν

και τα αστέρια του ουρανού, φίλοι καλοί  μαζί του,

φωτίζανε το δρόμο του, για νάβρει την καλή του.

                                      6

Και σε μια βρύση ενός χωριού, γέροντα συναντάει

και για τη Λύρα τον ρωτά, αν είδε να περνάει

κι ο γέροντας του απαντά ,πως τα πουλιά γνωρίζουν,

γιατί ,χθες τραγουδούσανε και θα του απαντήσουν.

                                     7

Και μια μικρούλα πέρδικα, τον  φώναξε κοντά της

και άρχισε όμορφο χορό, στόλιζε τη χαρά της

και τραγουδούσε για μια νιά , μικρή  αετοπούλα,

 που τον καλό της πρόσμενε, νάρθει απ΄την ραχούλα.

                                    8

Και το παλληκαρόπουλο, ρωτά την περδικούλα

πες μου καλλίφωνη κυρά, που είναι η κυρούλα,

η όμορφη μου κοπελιά ,η χρυσοστολισμένη,.

να μπω στου ήλιου την τροχιά ,να δω που με προσμένει.