Κόκκινου Ελένη (Ηράκλειο)
Πολύς ο κόσμος γύρω μας, θωρώ και υποφέρει
για δε γροικάς, όπου σταθείς, ένα καλό χαμπέρι.
Λουλουδάκης Μαρίνος (Ηράκλειο)
Όπου θεωρείς, θωρώ και εγώ κι όπου πονάς ματώνω
θέλω να βλέπω τη χαρά στο πρόσωπό σου μόνο.
Αρκαδιανού Χαρούλα (Ρέθυμνο)
Θωρώ πουλιά ζευγαρωτά και τα ποκαμαρώνω,
γιατί κατέω μοναξάς, ήντα 'ναι, να 'χεις πόνο.
Θωρώ ανθρώπους, που γελούν μα 'γώ παραπονούμαι
τσι μοίρας που να μού δώκε, χαρά δε ντο θυμούμαι.
Γέλα μου, κάθε που θωρείς, τα μάθια μου, πως κλαίνε
να σε ξανοίγουν και για μιάς, για χάρη σου να 'ρνένε.
Πάτερ Νικόλαος Νικηφόρος (Ρέθυμνο)
Θωρώ, ο κόσμος τα πρεπά, με το καιρό τ' αλλάζει
οδεύει στην καταστροφή και όμως δεν τον νοιάζει.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
Θωρώσε και καλά διψάς, μωρή κρασοκουρούπα
και δε σε φτάνει δεύτερη μουδέ και τρίτη κούπα.
Μπακιρτζής Δημήτρης -Τζανοδημήτρης (Ηράκλειο)
Θωρώ τση νύχτας αναπνιά, του φεγγαριού τραγούδι.
και βγάνω ξόμπλια ερωτικά, που τση καρδιάς το φρούδι.
Καπετανάκης Γιάννης (Καρές Ρέθυμνο)
Καρδιά μου απού σκέφτεσαι, του νου μου κάμε κράτει
πού τα θωρεί τα πράγματα, πάντα με άλλο μάτι.
Βαρδάκης Μάνος (Πειραιάς)
Θωρώ τη και τα μάθια μου έχουν την απορία
τόση ομορφιά και πώς χωρά σε μια φωτογραφία.
Παυλάκης Νίκος (Αθήνα)
Ψεύτη ντουνιά που μ' άνοιξες, πληγές με το τσουβάλι
θώριε εδά πως κλείνουνε, η μια πίσω απ' την άλλη.
Δρακάκης Πέτρος (Ασή Γωνιά Αποκορώνου Χανιά)
Θωρώ τηνε κι είναι καλά και τηνε καμαρώνω
Θε μου και δίνε τσι χαρές, για να μη νιώσει πόνο.
Αγγέλα (Ρέθυμνο)
Φωτογραφίες μου παλιές, θωρώ κι ανιστορούμαι
πρόσωπα κι όμορφες στιγμές, που 'χασα και λυπούμαι.
Μαλλιαράκης Ανδρέας (Ρέθυμνο)
Όντε θωρώ τα χείλη σου και μου χαμογελούνε
το χρόνο να σταμάταγα, οι ώρες μην περνούνε.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Είχα στη σκέψη θάρρητα, τσ'αλήθειες να μου λέει
μα' γω θωρώ για τσι ψευθιές, που έζησα πως φταίει.
Ζερβουδάκης Προκόπης (Καμπανός Σελίνου Χανιά)
Θωρώ ο ψεύτης ο ντουνιάς τ' ανάποδα έχει πάρει
και η κακία και η δυμουργιά εγίνανε ζευγάρι.
Φραγκιαδάκη Κορίννα (Αθήνα)
'Οντε θωρώ τα μάτια σου, πού μ' έχουν μαγνητίσει
θαρρώ δεν είναι πιο όμορφο, πράμα σ' όλη την κτίση.
Μίχαλος (Χανιά)
Ούλες οι έγνοιες του ντουνιά, να μ' έχουν κατακλύσει
όντε θωρώ σε να γελάς, τσ' έχω ξελησμονήσει.
Ριτζάκης Ελευθέριος -Αντάρτης (Ρέθυμνο)
Μονάχα το χαμόγελο όντε θωρώ κι ανθίζει
στο πρόσωπό σου η χαρά και μένα πλημμυρίζει.
Κουτσάκη Χρυσούλα (Αντισκάρι Ηράκλειο)
Δε θέλω ήλιο να θωρώ καλιά 'χω το σκοτίδι
αφού η μέρα μια χαρά ποτές τσι δε μου δίδει.
Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ασκύφου Σφακίων Χανιά)
Μην σε θωρώ γονατιστή, καρδιά μου αναντρανίσου
κι αν δε μπορείς να σηκωθείς, τσ' αξίες σου θυμήσου.
Κυδωνάκη Ελένη (Ρέθυμνο)
Μιλώ σου μα, δε σε γροικώ, γυρεύω σε, σε χάνω
κι ενός ονείρου το καημό, θωρώ στση στάχτες πάνω.
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Θωρώ στραβά κ' ανάποδα, μα δε ντα σχολιάζω
για δε μ' αρέσει τ' άπλυτα στη φόρα να τα βγάζω.
Ξεκαρδάκη Αντωνία (Μοίρες Ηράκλειο)
Θωρώ τσ' ανθρώπους και γελούν και στέκω σε μια ν-άκρη
να μην το δούνε πως κυλά, στα μάτια μου το δάκρυ.
'Οπου θωρώ πολλούς μαζί, πηγαίνω και καθίζω
για δεν μ' αφήνει η χαρά μόνη μου να πορίζω.
Καλλιτσουνάκη Αθανασία (Ρέθυμνο)
Θωρώ γροικώ κι όμως σιωπώ, μα αν τύχει να μιλήσω
θα 'ναι τα λόγια μου φωτιά και σπίτια θα κεντήσω.
Ανθρώπους απού κουβαλούν, σαν το σταυρό σου Θεέ μου
θωρώ μα να βαρυγκωμούν, δε τσι 'κουσα ποτέ μου.
Βαγγέλης (Μέλαμπες Ρέθυμνο)
Θωρώ τσ' ανθρώπους και γελούν και δεν καταλαβαίνω
ίντα 'καμα που έφταιξα και όλο στον πόνο μένω.
Ορφανός Γιάννης (Καλανδαρέ Κάτω Μυλοπόταμος Ρέθυμνο)
Εγώ πουλί μου σ' αγαπώ μα δεν το φανερώνω
τ' αγγελικό κορμάκι σου, θωρώ και βαλαντώνω.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Κι ανε θωρώ τη στ' όνειρο, μόνο η θωριά τζη μένει
μου 'ρχετε μουσαφίρισσα κι αυγή τσ' αυγής μακραίνει.
Τζιγκουνάκη Πετρογλάκη Χαρούλα (Τζιτζιφές Αποκορώνου)
Με την εικόνα του Χριστού, σ΄ είχα κι εσένα φως μου
κι έμνωγα πως εθώρουνα, δυο λυτρωτές του κόσμου.
Μποτωνάκης Κώστας (Χανιά)
Θωρώ σε κι ας μη σε θωρώ, γιατί 'χα φαντασία
που δίχως μάχη σκλάβωσε η δικιά σου παρουσία.
Θωρώ σε 'γω θωρείς με ΄συ, μα και οι δυο θωρούμε
πως δε θα γίνει το θωρώ, ήλιος να ζεσταθούμε.
Γαλανάκη Ελένη (Ρέθυμνο)
Θέλω να φύγω να χαθώ, να πάω σ' άλλους τόπους
να μη θωρώ, να μη γροικώ, τσι άδικους ανθρώπους.
Παναγιωτάκης Γιάννης (Χανιά)
Θωρώ τσι χρόνους και περνούν, θωρώ κι αλλάζουν τρόποι
χαθήκανε τα αισθήματα, χαλάσαν κι αθρώποι.
Ποτές δε με συγκίνησαν, παράδες και παλάθια
ούλο τον κόσμο εγώ θωρώ, μόνο στα δυό τση μάθια.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Πως να αλησμονήσω σου, π' όντε θωρώ φεγγάρι
πάντα μου έρχεται στο νου, η εδική σου χάρη.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοιποτάμου Ρέθυμνο)
Θωρώ πως εγινήκανε τα όνειρά μου στάχτη
που σ' είχα από μικιό παιδί, μη βρέξει και μη στάξει.
Στεφανάκης Μιχάλης (Γάλλου Ρέθυμνο)
Στραβώθηκα και δε θωρώ, μα εκλογές μυρίζουν
έλεγα θα κάμουνε πολλά, γη απλά μας τα θυμίζουν.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθυμνο)
Κάθε φορά που σε θωρώ, είσαι κρασί και ζάλη
κι αρχίζει μου η σκέψη μου, όμορφο πεντοζάλη.
Θωρώ δυο μάθια και μιλούν, δυο χείλη και γελούνε
και γω τους δίνω την καρδιά να μη με λησμονούνε.
Να κάτεχες τη δύναμη που έχει η θωριά σου
γι αυτό κι εγώ θα προσπαθώ, να 'χεις την ξαστεριά σου.
Σηφάκης Γιώργης -Σιμισακογιώργης (Ρέθυμνο)
Το δίκιο με το μέρος μου να 'ναι θα στο χαρίσω
κλαμένη όταν σε θωρώ, μπορεί να υποχωρήσω.
Καλλέργης Κωστής Κ.Ι.Γ.Κ. (Λούτρα Ρέθυμνο)
Χίλιους νομάτους να θωρώ, εγώ θα λείπω πάλι
κι αναρωτιέμαι αν με θωρούν κι αυτοί ένα ψιχάλι.
Γαριπαντώνης (Νίβρτυτος Ζαρός Ηράκλειο)
Θέ μου και γιάντα τα 'δωκες, τ' αθρώπου τόσα πάθη
δεν το θωρείς ότι κι εσύ ,κάνεις μεγάλα λάθη;
Σιδηροπούλου Τριανταφυλλιά (Ρέθυμνο)
Θωρώ σε εκακούμβηση μ' αγκώνες και γροθιές
μα γιάντα δεν μας έκλεισες παλάμες ανοιχτές.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθυμνο)
Μπεντένι είχα τη γ-καρδιά στση ταραχές του χρόνου
μα 'δα θρουλίδια τη θωρώ στ' ανάπλαγα του πόνου.
Το επόμενο μας θέμα είναι η λέξη γροικώ.
Στέλνετε στο 6981572714.
Πατούδια
Τα πατούδια είναι ένα από τα πιο παλαιά γλυκά της Κρήτης που υπάρχει και το βρίσκουμε περισσότερο στις περιοχές του Λασιθίου. Συνηθίζεται πολύ στους γάμους και στις γιορτές, ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα.
Είναι καλό να μην ξεχνάμε τις παλιές συνταγές και να δοκιμάζουμε να τα φτιάχνουμε όταν έχουμε χρόνο.
Για τη ζύμη θα χρειαστούμε:
3 ποτήρια λάδι
1 ποτήρι ζάχαρη
1 ποτήρι γάλα
2 κουταλάκια αμμωνία
1 φλυτζανάκι του καφέ αλουσιά (βράζουμε νερό με μία κουταλιά στάχτη και το σουρώνουμε)
1 ποτήρι του κρασιού τσικουδιά
2 αυγά
αλεύρι (για όλες τις χρήσεις) όσο σηκώσει
Για τη γέμιση
½ ποτήρι νερό
1 κουταλάκι μοσχοκάρυδο
1 κιλό καρυδαμύγδαλα ψύχα
1 ποτήρι ζάχαρη
2 ποτήρια σουσάμι αλεσμένο
1 ποτήρι μέλι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ετοιμάζουμε μαλακή ζύμη με τα παραπάνω υλικά. Ετοιμάζουμε και τη γέμιση φτιάχνοντας σιρόπι με τη ζάχαρη και το μέλι και το νερό και ρίχνουμε τα υπόλοιπα υλικά. Μοιράζουμε τη ζύμη σε μικρά μπαλάκια, τα ανοίγουμε φτιάχνουμε ένα λάκκο στη μέση και βάζουμε 1 κουταλιά γέμιση. Τα ξαναφτιάχνουμε μπαλάκια σαν το σχήμα του κουραμπιέ. Τα ψήνουμε σε μέτριο φούρνο μέχρι να ροδίσουν και όταν κρυώσουν τα πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη.
