Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε με το ελεύθερο θέμα:
Μεσσαριτάκη Λίτσα (Ηράκλειο)
Ένα κλαδί βασιλικό, από τη γειτονιά σου
πέψε μου να 'χω σπίτι μου, σαφή τη μυρωδιά σου.
Ένα κλαδί βασιλικό, πέψε μου να νομίζω
πως είμαι στην αγκάλη σου, όντε τονε μυρίζω.
Καπετανάκης Γιάννης (Καρές Ρέθυμνο)
Όντε θα ιδώ στον ύπνο μου, νύχτα δίχως φεγγάρι
θαρρώ πως τον κατήφορο, μαζί σου έχω πάρει.
Όντε θα ιδώ στον ύπνο μου, νύχτα δίχως φεγγάρι
θαρρώ πως τον κατήφορο, μαζί σου έχω πάρει.
Όντε θα ιδώ στον ύπνο μου, να με φιλάς στο στόμα
σημαίνει θα σε παντρευτώ, κι ας μη με θες ακόμα.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Τα σ΄αγαπώ μου πέτρινα, δεν είδες την αλήθεια
πως έχτιζες στη γειτονιά, του έρωντά μας σπίθια.
Το παραμύθι τέλειωσε, απόμεινε η σκόνη
ν' αφήνουν αποτύπωμα, στο διάβα τους οι χρόνοι.
Σε μια στραθιά που πηαίναμε, από καιρό ομάδι
πριν νιώσουμε κατάσαρκα, τση λησμονιάς το χάδι.
Δυό κόσμους ασυγκράτητους, κρατούσαμε στα χέρια
κρίμα που μας τελειώσανε, νωρίς τα καλοκαίρια.
Μαρινάκης Γιάννης (Ρέθυμνο)
Μια συμβουλή μας έδωσε, κάποτε ένα στόμα
ήμουν παιδί και πήγαινα, δημοτικό ακόμα.
Και λέει μας ο δάσκαλος, ακούστε με παιδιά μου
μια συμβουλή που θα σας πω, μέσα απ' την καρδιά μου.
Να αγαπάτε τους γονείς, να μην τους ταραχάτε
να μην χαθεί ο σεβασμός όσο χρονών κι αν πάτε.
Και όταν θα μεγαλώσετε και βρείτε ένα ταίρι
να μην μπορεί ούτε κι αυτό το μίσος να σας φέρει.
Δάσκαλος να γινόσουνα, ήθελα ανάθεμά το
σε όσες οικογένειες, βρίσκονται άνω κάτω.
Ζερβουδάκης Προκόπης (Καμπανός Σελίνου Χανιά)
Σου 'δειχνα ότι σ' αγαπώ με χίλιους δύο τρόπους
κι εδά 'γινα περίγελος, κερά μου στση αθρώπους.
Με χίλιους τρόπους σου 'δειχνα πως σου 'χω αδυναμία
μα εσύ ποτές δεν μου δωσες κερά μου σημασία.
Λουλουδάκης Μαρίνος (Ηράκλειο)
Τάμα θα κάμω, προσευχή, μ' ένα κερί στη χέρα
στην εκκλησιά σου σαν βρεθώ, παντοτινή μητέρα.
Μόνο σε σένα Παναγιά, στην προσευχή που κάνω
το δάκρυ αφήνω να σταθεί, στο πρόσωπό σου απάνω.
Καλλιτσουνάκη Αθανασία (Ρέθυμνο)
Δεν θα με δείτε να ξεσπώ και πλέον δεν θυμώνω
μόνο απομακρύνομαι, σ' ότι μου δίνει πόνο.
Ποτέ μου μέσα στην καρδιά ,μίσος δεν έχω βάλει
ίσως θυμώνω που και που, μα μου περνάει πάλι.
Ποτέ μη δίνεις στον εχθρό, να δει κακή στιγμή σου
ψυχή μου μες το γέλιο μου, κρύβετε η δύναμή σου.
Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Σφακίων Χανιά)
Κουράστηκα τσι υπομονής την στράτα να βαδίζω
γερά γερά επροπάθιουνα, εδά όμως στραταρίζω.
'Κεινα τα ζάλα που 'κανα .για τσ' άλλους με κουράσαν
για αυτό και ως το ύστερο, στα όρια με φτάσαν.
Μ αν πέσω πάλι θα 'μαι ορθή, δεν κάνω εγώ χατίρι
κανιούς να βρει την χέρα μου, απάνω να με σύρει.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Το μπεσαλίκι κι η πρεπειά φαίνεται δίχως άλλο
σα πορπατεί σείεται η γης, στου μερακλή το ζαλο.
Ψυχές ατόφιες Κρητικές και το κορμί τσελίκι
έχουν θεά τη λεβεντιά Θεό το μπεσαλίκι.
Ξεκαρδάκη Αντωνία (Μοίρες ΗρακλείουΟ
Θα σ' αγαπώ μια ζωή, θέλω να το κατέχεις
το στήριγμα μου εγίνηκες και πάντα με προσέχεις.
Τσ' αργαντινές σε καρτερώ, να 'ρθεις στην κάμαρά μου
να νοιώσω την ανάσα σου μέσα στην αγκαλιά μου.
Η αναπνιά μου γίνηκες και δεν μπορώ μακριά σου
κι αν το σκεφτείς να μ' αρνηθείς θα πληγωθώ και ξά σου.
Σε νοιάζομαι και σ' αγαπώ, όπως κανείς κανένα
για ένα σου χάδι γίνομαι, χώμα και 'γω για σένα.
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Αξία έχει ο άνθρωπος, όσο κι αν μεγαλώσει
σαν το κρασί στο δρύινο, βαρέλι σαν παλιώσει.
Σαν το κρασί το μαρουβά, γροικάς το και κεφίζεις
γροικά τα λόγια του κι ορθά, στη ζήση σου πορίζεις.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Παρακαλώ σε λογισμέ, να πας με εις τα νιάτα
τότες που επορπάτουνα στου έρωντα τη στράτα.
Κι είχα φτερά στους ώμους μου, κι επέτουνα στα ύψη
άχι και το μεθύσι αυτό, πόσο μου έχει λείψει.
Ανέ γινόμουν νιά ξανά, έστω μια μέρα μόνο
θαρρώ θα νίκουνα τονε το γ-καταλύτη χρόνο.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθυμνο)
Είσαι θεά στα μάτια μου, στη σκέψη η μορφή σου
και τση ψυχής παράδεισος όταν βρεθώ μαζί σου.
Εις τη χαρά τση σκέψης μου, τελάρο έχω στημένο
και τα κεντώ τα κάλη σου μ΄αγάπη και τα φαίνω.
Εις το στημόνι τ' αργαλειού και στη σαΐτα πάνω
χρυσή κλωστή επέρασα τις ομορφιές σου φάνω.
Ρόδο είσαι στη σκέψη μου και βάλσαμο στον πόνο
και γιατρειά στο στεναγμό με τη ματιά σου μόνο.
Παναγιωτάκης Γιάννης (Χανιά)
Άντρας θα πει λόγο τιμής, κ' αποκοτιά μεγάλη
κι η μια ντου χέρα ήντα βαστά, να μην κατέχει η άλλη.
Κι ανε με ρίξει η τύχη μου, στου φαραγγιού το μ-πάτο
για τσ' άντρες ειν' τα δύσκολα και δεν το βάνω κάτω.
Καλλέργης Κωστής Κ.Ι.Γ.Κ. (Λούτρα Ρέθυμνο)
Τούτο τον κόσμο δε βαστούν, όπλα και συμφωνίες
μα τον στηρίζουν οι καλές και δυνατές φιλίες.
Φιλία είναι ν' αγαπάς, να δίνεις να προσφέρεις
στον πόνο φίλου να πονείς, μαζί να υποφέρεις.
Φιλία που 'ναι δυνατή , παλιώνει μα δε λειώνει
μοιάζει μ' αμάλαγης κορφής τ' απάτητο το χιόνι.
Σαν ειν' ο φίλος μπιστικός, το μπέτη πάντα στένει
εις τη χαρά σου χαίρεται στον πόνο σου αρρωσταίνει.
Σηφάκης Γιώργης-Σιμισακογιώργης (Ρέθυμνο)
Δέν κλαίω όσους έχουνε τη θλίψη αγκαλιασμένη
κλαίω αυτούς που η χαρά στα χέρια τους πεθαίνει.
Χτυπά την πόρτα μου η χαρά, ρωτά για μένα που 'μαι
και λέει ο πόνος αγκαλιά τον έχω και κοιμούμαι.
Παπά-Νικολής Νικηφόρος (Ρέθυμνο)
Αφιερωμένο 16 /6 /1985 -16 /6 /2021
Για την κερά μου θα σας πω, δυο λόγια μετρημένα
γιατί συτή μου χάρισε, χρόνια ευτυχισμένα.
Για μένα είναι ήρωας, σε τούτο τον αιώνα
στο γάμο μας εστάθηκε σα μαρμαροκολόνα.
Έκαμε τα κοπέλια μας, καλοαναθρεμμένα
και στους γονέους μπόλικα τα έχει καμωμένα.
Κερά μου στην επέτειο του γάμου μας δηλώνω
''ευχαριστώ και στην καρδιά έχω εσένα μόνο''.
''Μαζί να σογεράσουμε, με άλλα τόσα χρόνια.
κοπέλια να χαρούμενε κι ούλα μας τα εγγόνια''.
Αρκαδιανού Χαρούλα (Ρέθυμνο)
Έπαψες και δε μου μιλείς, καθώς μου μίλιες πρώτα
σα θες να μάθεις α πονώ τη μοναξά μου ρώτα.
Μέσα στου νου τη χειμωνιά εμάργωσε(ν) η σκέψη.
και κοκοσάλι οι στεναγμοί, πλακώνουν κάθε λέξη.
Στα μάθια σου κάθε βολά, κακοκαιρία είδα
μα 'δα αφήνεις το χιονιά να θάψει καθ' ελπίδα.
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθυμνο)
Το Χάρο επροκάλεσα, το ξέρω πως θα μπλέξω
μα σα ντο σκύλο απού γροικάς, στο μπέτη θα του παίξω.
Δεν έχει ο Χάρος αδερφούς, παιδιά και δικολόγια
γι' αυτό τ' αρέσει να γροικά, τση μάνας μοιρολόγια.
Γαριπαντώνης (Νίβρυτος Ζαρός Ηρακλείου)
Πάντα 'ποφεύγω τσι χαρές, στο γέλιο μη με βγάλει
να μη με δει η μοίρα μου και με μαλώσει πάλι.
Ρωτούνε με γιάντα φορώ τα μαύρα στο κορμί μου\
και λέω η μοίρα τα 'καμε δώρο στη βάφτισή μου.
Μοίρα μου γιάντα μ' έφερες να ζω σ' αυτή τη πλάση
αφού δε ' φήνεις μια στιγμή το χείλι να γελάσει.
Στεφανάκης Μιχάλης (Γάλλου Ρέθυμνο)
Είχεν ο Θιός τα κέφια του κι έφτιαξε τη γυναίκα
κι αν είναι και αντάρτισσα τα βάνει μ' άντρες δέκα.
'Επλασε και τ' αντρόγυνο για λόγους συμμετρίας
ο Ύψιστος δημιουργός κάθε γεωμετρίας.
Ούλοι μας συν δημιουργοί, πλαστήκαμε στη φύση
μα μόνο η αγάπη το μπορεί το γέλιο να χαρίσει.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθυμνο)
Πολλές φορές όντε γλακά η σκέψη μου σκοντάφτει
σε θύμισες απού πονούν και δε τζη κάνω ζάφτι.
Σκέψη μου απ' τα ταξίδια σου ήντα 'χω να παρτίρω
απ' το φαράγγι του καημού, πάλι θα σ' ανασύρω.
Το επόμενο μας θέμα είναι η λέξη, τσουρώ, ετσούρησα , τσουροβολώ.
Στείλετε τις μαντινάδες σας στο 6981572714.
Πίτα με βλίτα
Θα χρειαστούμε ζύμη για δυο φύλλα
200-300gr βλίτα (ζυγισμένα καθαρισμένα, χωρίς τα χοντρά κοτσάνια)
200 γρ τυρί( κατά προτίμηση φέτα)
1 μέτριο ξερό κρεμμύδι
½ κούπα μαϊντανό ψιλοκομμένο
2-3 κλαδάκια φρέσκο δυόσμο
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο
Αλάτι
Πιπέρι
5-6 κολοκυθανθοί αν υπάρχουν ή ένα μικρό κολοκύθι τριμμένο
Προαιρετικά, λίγο σησάμι.
Πλένουμε καλά τα βλίτα και τα στραγγίζουμε. Τα κόβουμε σε λεπτές κορδέλες και τα αλατίζουμε λίγο. Τα τρίβουμε ελαφρά. Φτιάχνουμε το φύλλο και το αφήνουμε να ξεκουραστεί μέχρι να ετοιμάσουμε τη γέμιση
Σε ένα μπολ βάζουμε τα βλίτα καλά στημένα να έχουν φύγει τα πολλά υγρά τους. Τρίβουμε το κρεμμύδι στον τρίφτη και ψιλοκόβουμε τα αρωματικά, κόβουμε και τους κολοκυθανθούς σε κομματάκια ή τρίβουμε το κολοκύθι. Προσθέτουμε το ελαιόλαδο και το πιπέρι, ανακατεύουμε και βάζουμε στο μείγμα και το τυρί σπασμένο με το χέρι μας σε κομματάκια. Ανάβουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς (αντιστάσεις). Ανοίγουμε το μισό ζυμάρι στο σχήμα του σκεύους που θα ψήσουμε την πίτα (το δικό μου εδώ είναι 25Χ25 και άνοιξα λίγο μεγαλύτερο το φύλλο για να κάνει τοιχώματα).
Ανοίγουμε το υπόλοιπο ζυμάρι και σκεπάζουμε την πίτα. Κλείνουμε τη γέμιση μέσα στο ζυμάρι ενώνοντας τα δυο φύλλα. Πασπαλίζουμε αν θέλουμε με λίγο σουσάμι , τρυπάμε το ζυμάρι με μια οδοντογλυφίδα σε πολλά σημεία και ψήνουμε για 40-45 λεπτά, λίγο πιο κάτω από τη μεσαία σχάρα να ροδοκοκκινίσει. Σερβίρουμε ζεστή ή σε θερμοκρασία δωματίου.
