Με τον Μανώλη Λαρέτζο "ψαχουλέψαμε" μαζί την πόλη μας από τα εφηβικά μας χρόνια. Εξ απαλλών ονύχων ζήσαμε την ρομαντική επανάσταση των νέων της δεκαετίας του '60. Το πρώτο στέκι και η έδρα των εξορμήσεων μας ήταν το "ΜΠΑΡ ΤΩΝ ΦΙΛAΘΛΩΝ" δίπλα από τον ΟΤΕ στην λεωφόρο Κουντουριώτη.
Τότε που το "μαγαζί" το έκαναν τα αδέλφια... Τάκης και Θανάσης Σιμιτζής.
Από εκείνο το μακρινό τώρα πια στέκι, ξεκινήσαμε ένα Κυριακάτικο πρωινό του '68 με μια κόκκινη φλορέτα και πήγαμε στα Μάταλα να γνωρίζουμε τους Χίπις και τις Χίπισσες.
Α ρε Μανώλη!!!
Μαζί πήγαμε μια νύχτα στην αυλή του Τούρκικου σχολειού, όταν ένα νεανικό POP συγκρότημα από τα Χανιά έδινε συναυλία. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά το τραγούδι Piangi Con Me με τους ROKES!!! Μέρες και νύχτες που φύγαν.
Που όμως ζήσαμε μαζί.
Και μετά ήλθε εκείνος ο παράξενος τύπος από την Αθήνα και άνοιξε το πρώτο Bar-Club στην οδό Αρκαδίου.
Την επίσης παράξενη RAMONA!!!
Πόσες φορές μας "μάλωσαν" και μας πρόσβαλαν τότε οι μεγάλοι, γιατί σε εκείνο το μαγαζί το τζούκ-μποξ έπαιζε δυνατά το Satisfaction και το Painting Black των Rolling Stones!!!
Α ρε Μανώλη!!!
Πώς να ξεχάσω εκείνο το τρίκυκλο μηχανάκι που μας φόρτωσες στην καρότσα του έναν Δεκαπενταύγουστου να πάμε σε πανηγύρι στο Ατσιπόπουλο.
Ο Τζανής, ο Καστανιάς, ο Ρούλης, το Κουτσοδαιμόνιο... και ο Σπυρίδιος!!!
Μια φούχτα χρόνια είχαμε μονάχα και με αυτά κοιτάζαμε το κτήνος κατάματα. Και μετά ήλθαν οι Τέτηγξ, και ακολούθησαν οι ΠEΤΡΙΝΕΣ ΚΑΡΔΙEΣ, και τα ΧΡΥΣOΨΑΡΑ.
Α ρE Μανώλη!!!
Τί να πρωτοθυμηθώ.
Τις τσάρκες μας στα μπουρδέλα και μετά τα γλέντια στον "ΑΣΤΉΡ" του Βενιζέλου;
Τις καντάδες μας τις νύχτες μετά από την Γιορτή του Κρασιού;
Τις κρύες νύχτες του Χειμώνα στο Λιμάνι με το μπουζούκι του Δασκάλιου;
Ή μήπως εκείνο το ρεσιτάλ του Νέου Κύματος κάτω από το ΞΕΝIΑ;
Α ρε Μανώλη!!!
Σήμερα σε αποχαιρετούμε.
Αναπαύσου εν ειρήνη.
Εκεί στην γειτονιά των Αγγέλων σίγουρα υπάρχουν ψυχές που θα σε καλοδεχτούν. Να τους πεις πως δεν έχουμε ξεχάσει κανέναν και καμία!!!
Καλό ταξίδι από εμένα και από τον Νικόλα.
