Η εορτή του Αγίου Νικολάου ή του Άη Νικόλα για τους θαλασσινούς, πάντοτε ήταν μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή μέρα για τους ανθρώπους του λιμανιού στην πόλη του Ρεθύμνου.
Οι άνθρωποι της αλμύρας... της αρμπόνας και του μπονέντη, ένιωθαν πως εκείνη την ημέρα η κοινωνία και οι θεσμοί της, τους έκαναν το χατίρι να "κατέβουν" ένα σκαλοπάτι για να έλθουν λίγο πιο κοντά τους. Δεν ήταν εύκολα εκείνα τα πέτρινα χρόνια για τους ανθρώπους του λιμανιού.
Για τους Λιμανίτες!!! Γιατί έτσι απαξιωτικά, τους αποκαλούσαν και τους προσφωνούσαν η αστική τάξη και οι "άρχοντες" αυτής!!!
Σκληρή η ζωή στο λιμάνι. Και ακόμη πιο σκληρή αν τύχαινε να είσαι από εκείνους τους ξεριζωμένους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής, που η σκληρή μοίρα σου σε είχε πετάξει... κατά δω μεριά!!!
Γιατί εκείνο το κράτος... εκείνη την εποχή μόνο αυτό μπορούσε να σου προσφέρει...
Να σε κάνει χαμάλη στο λιμάνι!!!
Από τα άγρια χαράματα στην θάλασσα.
Να σε θαλασσοδέρνουν τα κύματα, να σε πνίγουν τα μποφώρια. Να σε ζεματά ο ήλιος ο καλοκαιρινός και να τρυπάει το κόκκαλο σου τον ξεροβόρι τον Χειμώνα.
Και σε ποιον να πεις τον πόνο σου και το παράπονο σου, παρά μόνο στον Αη Νικόλα τον θαλασσινό!!! Και Αυτός πάντα ήταν στο πλάι τους. Σε κάθε δύσκολη στιγμή τους ο Άγιος εμφανιζόταν ή στην πλώρη τους ή στην πρύμνη τους!!! Όπου τον είχαν ανάγκη... Δεν το λες και λίγο αυτό.
Μα και οι Λιμανίτες δεν ήταν αχάριστοι. Δεν ξεχνούσαν και δεν ξέχασαν ποτέ τον Άγιο τους...Τον Αη-Νικόλα τους!!! Κάθε χρόνο στην γιορτή Του, όλοι οι ψαράδες του λιμανιού, οι λεμβούχοι της λιμενολεκάνης, οι καραγωγείς του Κιουλούμπαση, οι λιμενεργάτες του τελωνείου, οι καραβομαραγκοί του καρνάγιου οι καφετζήδες, ακόμα και οι αχθοφόροι της αποβάθρας... έβαζαν τα "καλά" τους ρούχα και έβαφαν με Κάμελ τα ξεθωριασμένα από την πολυκαιρία παπούτσια τους για να πάνε στην εκκλησιά της Χάρης του!!!
Τα δύο σωματεία, των Λιμενεργατών και των Λεμβούχων, συμμετείχαν με το προεδρείο και την σημαία τους στην δοξολογία που γινόταν στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στην περιοχή του Κουμπέ κάθε χρόνο στις 6 του Δεκέμβρη. Μαζί τους και όλοι εκείνοι που πρόσεχαν και πάντα προσέχουν μην τυχόν και αλλάξει... η Ιστορία!!!
Ένα τέτοιο στιγμιότυπο σήμερα σου στέλνω από το μακρινό 1960.
Από αριστερά:
Βαγγέλης Καννελάκης (λεμβούχος)
Σπανουδάκης Κώστας (λεμβούχος) Λιμενάρχης Ρεθύμνου
Πανάγος Πολιουδάκης(λεμβούχος)
Καρνιωτάκης Ανδρέας. Πρόεδρος
Καρνιωτάκης Θοδωρής(λεμβούχος)
Μ.Θ.Κ
