Την ώρα που οι πολιτικές που υλοποιούν οι κυβερνήσεις και εφαρμόζει η περιφέρεια, διεύρυναν τις ανισότητες και ύψωσαν επιπλέον ταξικούς φραγμούς στα λαϊκά στρώματα, η περιφερειακή αρχή μιλά για την Κρήτη της «κοινωνικής συνοχής».
Το «παραμύθι» της Κρήτης της «κοινωνικής συνοχής» εξοργίζει, είναι πρόκληση, μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα που γεννά και αναπαράγει ταξικές διαιρέσεις και αποκλεισμούς, σε ένα σύστημα όπου η ακραία φτώχεια υπάρχει δίπλα στον αμύθητο πλούτο των λίγων, όπου τα 5στερα συνυπάρχουν δίπλα στα συντρίμμια των σεισμοπαθών στο Αρκαλοχώρι, «μνημείο» της αναλγησίας κεντρικού και τοπικού κράτους.
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2023, που δόθηκαν στις 13 Ιούνη στη δημοσιότητα, ένας στους τέσσερις ανθρώπους στην Ελλάδα και ένας στους πέντε στην ΕΕ ζουν στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (όπως αυτό ορίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση), με το ποσοστό στην Ελλάδα να αγγίζει το 26%.
Φτώχεια και εξαθλίωση βιώνουν μεγάλα τμήματα και του λαού της Κρήτης. Το ίδιο το Περιφερειακό Παρατηρητήριο, σε συνεργασία με το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, στην αξιόλογη έρευνά του κατά την περίοδο 2020-2023, καταγράφει στην Κρήτη υψηλά επίπεδα εισοδηματικής φτώχειας, ανεργίας και μακροχρόνιας ανεργίας, γήρανσης, ανειδίκευτης εργασίας, χαμηλής εκπαίδευσης, ελλιπούς προσβασιμότητας στις υπηρεσίες πρόνοιας και υγείας, ενεργειακής φτώχειας.
Η διαφημιζόμενη από την περιφερειακή αρχή «Περιφερειακή Στρατηγική Κοινωνικής Ένταξης» διαμορφώνεται στα πλαίσια του «Εθνικού Μηχανισμού Συντονισμού, Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Πολιτικών Κοινωνικής Ένταξης και Κοινωνικής Συνοχής», για την εφαρμογή μιας συγκεκριμένης πολιτικής διαχείρισης της φτώχειας στις πιο ακραίες μορφές.
Tα μέτρα που παίρνονται για την «κοινωνική συνοχή», στη χώρα μας, όπως και στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, έχουν κριτήριο τη διαχείρισης της απόλυτης φτώχειας με σκοπό να κρυφτεί η εκτεταμένη φτώχεια που βιώνουν μεγάλα τμήματα των ευρωπαϊκών λαών, παρότι ζούμε σε συνθήκες παραγωγής τεράστιου κοινωνικού πλούτου.
Να κρυφτεί ότι τα κοινωνικά προβλήματα έχουν ταξική φύση. Ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μιας χούφτας μεγάλων επιχειρήσεων γίνεται σε βάρος των εργαζομένων, ανάπτυξη για τα μονοπώλια σημαίνει βάσανα για τον λαό και τα παιδιά του. Να συσκοτιστούν οι αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος που από τη μια εξασφαλίζει τεράστια πλούτη στους επιχειρηματικούς ομίλους και από την άλλη όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση για τους εργαζόμενους.
Να συσκοτιστεί η βαρβαρότητα της πολιτικής που θέλει να γκρεμίζουν δυνάμεις της αστυνομίας αξημέρωτα, την πόρτα ενός υπερήλικα συνταξιούχου για να του πάρουν το σπίτι. Που πλειστηριάζει τα σπίτια των σεισμόπληκτων στο Αρκαλοχώρι. Που αφήνει παιδιά να πεινούν στο σχολείο χωρίς κολατσιό, όπως οι Σύλλογοι Γονέων καταγγέλλουν. Που αφήνει χωρίς περίθαλψη ασθενείς, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τη γύμνια του εμπορευματοποιημένου συστήματος Υγείας.
Ταυτόχρονα, τα μέτρα που παίρνονται για την «κοινωνική συνοχή» στοχεύουν να συμφιλιώσουν τα λαϊκά στρώματα με την ικανοποίηση όσο τον δυνατόν λιγότερων λαϊκών αναγκών και να χαμηλώσουν τον πήχη των λαϊκών απαιτήσεων.
Η περιφερειακή αρχή Κρήτης όχι μόνο δε διεκδικεί μέτρα ανακούφισης, μέτρα για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για την ικανοποίηση αιτημάτων που πραγματικά ανακουφίζουν τη λαϊκή οικογένεια, μέτρα στήριξης του λαϊκού εισοδήματος των εργαζομένων, των φτωχών αγροτών, των επαγγελματιών, αλλά εφαρμόζει μέχρι κεραίας τις πολιτικές που μεγεθύνουν τη φτώχεια, κόβουν κοινωνικές δαπάνες και υπόσχονται λίγα ψίχουλα από τους φτωχούς στους πιο εξαθλιωμένους.
Η περιφερειακή αρχή υλοποιεί την πολιτική για την «ανάπτυξη» που συμφέρει τους λίγους, σε βάρος των πολλών, που σημαίνει κέρδη για τους λίγους και ελεημοσύνη για τους πολλούς.
Συνάμα, δίνει άλλοθι στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, που κόβει από τον λαό για τα κέρδη των μονοπωλίων. Ξεπλένει τις περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση έργων για τις λαϊκές ανάγκες χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα με την κυβέρνηση περί δημοσιονομικών αντοχών, αναγκών που δεν τελειώνουν, κτλ.
Διευκολύνει τους μεγάλους «πράσινους» επενδυτικούς σχεδιασμούς στην Ενέργεια που σηματοδοτούν ενεργειακή φτώχεια για τον λαό και καταστροφή του περιβάλλοντος και της τοπικής οικονομίας.
Στηρίζει τα συμφέροντα των μεγαλοξενοδόχων, των οποίων την προβολή χρηματοδοτεί με εκατομμύρια από την τσέπη του κρητικού λαού και κάνει «γαργάρα» τις συνθήκες σύγχρονου Μεσαίωνα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό – Τουρισμό, στην Κρήτη, όπως και σε όλη τη χώρα. Διαφημίζει τις πρωτιές της Περιφέρειας που «μπουκώνουν» στα κέρδη τους μεγαλοξενοδόχους, αλλά δε λέει κουβέντα για τις συνθήκες δουλειάς, αμοιβής και διαβίωσης των ξενοδοχοϋπάλληλων.
Εφαρμόζει όλες τις αντεργατικές μεθοδεύσεις στις υπηρεσίες της περιφέρειας για την ιδιωτικοποίησή τους, με μηχανισμό τους αναπτυξιακούς οργανισμούς ΑΕ. «Αξιοποιεί» αυτό το «παραμάγαζο» των ΑΕ για το χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις, την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων τόσο των εργαζόμενων στην περιφέρεια όσο και των εργαζόμενων στην ΑΕ, αντί να διεκδικήσει προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, επαρκή κρατική χρηματοδότηση, αναβάθμιση των υπηρεσιών της για την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Μιλά για κοινωνική συνοχή και αποσιωπά τις υποστελεχωμένες κοινωνικές κρατικές δομές, χωρίς προσωπικό, εξοπλισμό και υποδομές, την τραγική κατάσταση των κρατικών δομών για την προστασία των παιδιών ή την πλήρη απουσία δομών, όπως συμβαίνει με τις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων, την υποστελέχωση των κοινωνικών υπηρεσιών στην περιφέρεια και τους δήμους.
Ακόμα και αυτά τα ψίχουλα για τους πιο εξαθλιωμένους από τις κοινωνικές δαπάνες της περιφέρειας εξοργίζουν, ιδιαίτερα αν συγκριθούν με τα ποσά που δίδονται για παρασιτικές δαπάνες πχ το κοινωνικό παντοπωλείο στην ΠΕ Ηρακλείου για τη λειτουργία του για ένα έτος κοστίζει όσο μόνο μια δημοσίευση, για το χατίρι των ομίλων του τουρισμού, στο περιοδικό μιας αεροπορικής εταιρείας, ενώ στο Ρέθυμνο και το Λασίθι (περιοχές με τη μεγαλύτερη αποστέρηση βασικών αγαθών από τις λαϊκές οικογένειες) δεν έχει η περιφέρεια καν προϋπολογισμό για λειτουργία κοινωνικού παντοπωλείου.
Επίσης, και το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο για τα ψίχουλα του ΤΕΒΑ, που διαχρονικά εφαρμόστηκε από όλες τις κυβερνήσεις, εξυπηρετεί τους προμηθευτές, τους ανταγωνισμούς μεταξύ των εταιρειών, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η διαδικασία έγκαιρης προμήθειας των απαραίτητων τροφίμων ή ακόμη και να ακυρώνεται όπως συνέβη το 2023 με το κρέας.
Για τη «Λαϊκή Συσπείρωση» η Ελλάδα, η Κρήτη, είναι όλοι αυτοί που παράγουν τον πλούτο, και θα τον γεύονται όλοι, με έναν διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνική πρόνοια, εργασία, δικαιώματα, με ασφάλιση για όλους.
Ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από την καπιταλιστική ανάπτυξη. Να μη συμβιβαστεί με τη βαρβαρότητα, αλλά να διεκδικήσει την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του και να ανοίξει τον δρόμο με την πάλη του για να πάρει στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας και το τιμόνι της εξουσίας.
