Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για ανάπτυξη και επενδύσεις στην Ελλάδα. Ανάπτυξη που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση. Είναι, όμως, τα πράγματα τόσο απλά και ευοίωνα;
Ας ξεκινήσουμε, από μερικά στατιστικά στοιχεία και παραδοχές που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.
· Το 3% των ανθρώπων, κατέχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου. Τελευταία, ο πλούτος συγκεντρώνεται σε ακόμα λιγότερα χέρια.
· Μόνο το 7% του παγκόσμιου ΑΕΠ είναι πραγματικό χρήμα. Το υπόλοιπο είναι άυλοι τίτλοι, δηλαδή, απλά, θεωρητικό χρήμα!
· Το μεγαλύτερο ποσοστό των αγαθών παγκοσμίως, παράγονται σε χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι κάτοικοι αυτών των χωρών, ενώ παράγουν, δεν μπορούν να καταναλώσουν τα παραγόμενα αγαθά, αφού το βιωτικό τους επίπεδο είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Αυτά εξάγονται σε ευρωπαϊκές χώρες και ΗΠΑ, χώρες που μαστίζονται τα τελευταία χρόνια από την οικονομική κρίση. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι κάποια στιγμή, πολύ σύντομα, η αλυσίδα της παραγωγής θα διαταραχθεί, αφού τα παραγόμενα αγαθά δεν θα βρίσκουν αγοραστές για να απορροφηθούν.
· Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι όλα τα οικονομικά «κραχ» οδήγησαν σε παγκόσμιους ή τοπικούς πολέμους, ώστε, μετά τις καταστροφές που επήλθαν ξαναπήρε μπροστά η ατμομηχανή της ανάπτυξης. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι παγκόσμιος πόλεμος, ως αντίδοτο στη διεθνή κρίση, δεν μπορεί σήμερα να υπάρξει.
· Ερχόμενοι στη «γειτονιά» μας και στο παράδειγμα της Βουλγαρίας, βλέπουμε ότι η γείτονα χώρα τα τελευταία 10, τουλάχιστον, χρόνια μαστίζεται από βαθιά ύφεση, με τους μισθούς να βρίσκονται στα 200-300 ευρώ. Κάποιοι υπόσχονταν ότι με αυτόν τον τρόπο θα ερχόταν ανάπτυξη και επενδύσεις. Ακόμα τις περιμένουν…
· Είναι ξεκάθαρο ότι στον πόλεμο ανάμεσα στους πολιτικούς και στις αγορές, νικήτριες έχουν αναδειχθεί οι δεύτερες. Η πολιτική και οι πολιτικοί δείχνουν αδύναμοι, ανήμποροι και ανίκανοι να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Από όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι το μέλλον της Ελλάδας προδιαγράφεται ζοφερό. Χώρες που έχουν δανειστεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν ξεπληρώσει 50 φορές το χρέος τους και εξακολουθούν να χρωστούν πάνω από 100 φορές το αρχικό κεφάλαιο. Ο πίθος των Δαναΐδων και το μαρτύριο του Ταντάλου στη σημερινή πραγματικότητα…
Ως αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης η χώρα μας, δεν θα μπορέσει ποτέ πια να ορθοποδήσει. Δεν θα την αφήσουν, βέβαια, να πτωχεύσει λογιστικά. Θα την κρατούν διασωληνωμένη στην εντατική και θα της χορηγούν τόσο οξυγόνο όσο χρειάζεται για να μην ξεψυχήσει. Την πόρτα εξόδου όμως της ΜΕΘ, δεν θα μπορέσει να τη διαβεί…
