Σε μια γεμάτη από λουλούδια εσωτερική αυλή, στο χωριό Αβδανίτες του Δήμου Μυλποτάμου, η κ Αμαλία Πρινάρη διανύει το 103ο έτος της ζωής της ανάμεσα σε αγαπημένα της πρόσωπα, χωρίς να έχει χάσει τη δύναμη και την δίψα της για ζωή. Η κ. Αμαλία κατά τη διάρκεια της μακρόβιας ζωής της, είδε κι έζησε ένα μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του τόπου, με τη γερμανοκατοχή να τη σημαδεύει περισσότερο από κάθε άλλη χρονική στιγμή.
Γεννημένη το 1910, έφερε στον κόσμο πέντε παιδιά από τα οποία στη ζωή βρίσκονται τα τέσσερα, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, τα οποία σήμερα είναι υπερήλικες.
Ο πρώτος γιος της οικογένειας, ο κ. Μιχάλης Πρινάρης σήμερα 88 ετών, στην τρυφερή ηλικία των15, χρήστηκε σχεδόν βίαια «προστάτης του σπιτιού», αφού ο πατέρας του κατά τη διάρκεια της κατοχής έπεσε θύμα της γερμανικής θηριωδίας.
Μαζί το με μικρότερο αδελφό του τον 13χρονο τότε κ. Γιάννη ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας τις καθημερινές δουλειές και υποχρεώσεις του σπιτιού.
Η ίδια η μητέρα, μιλώντας λακωνικά, θα πει για κείνη την εποχή. «Η ζωή μου σταμάτησε όταν οι Γερμανοί σκότωσαν τον άντρα μου.»
Η κ. Αμαλία εννοώντας ότι οι χαρούμενες μέρες, είχαν τελειώσει συνέχισε να υπάρχει βιολογικά και αφιερώθηκε καταρχήν στο μεγάλωμα των παιδιών της και λίγο αργότερα των εγγονών και των δισέγγονων.
Ο δυνατός οργανισμός της, που δε «μολύνθηκε» ποτέ από φάρμακα, τη βοήθησε να δει μέχρι στιγμής 11 τρισέγγονα.
Η ζωή στο χωριό είναι δύσκολη και ήταν ακόμα δυσκολότερη την εποχή που κλήθηκε από τη μοίρα να κρατήσει μόνη ένα σπίτι με πέντε ανήλικα παιδιά.
Σήμερα μία από τις δύο κόρες της ζει μόνιμα εκτός Κρήτης, ενώ η μικρότερη ηλικιακά έμεινε μαζί της σε όλη της τη ζωή, χωρίς να την αποχωριστεί, ούτε όταν παντρεύτηκε κι άνοιξε δικό της σπίτι.
Η κ. Αμαλία στάθηκε πολύτιμος βοηθός δίπλα στην κόρη της Αθηνά, βοηθώντας την με όλες τις δυνάμεις της, κάτι το οποίο έκανε μέχρι και πρόσφατα, καθώς το ανήσυχο πνεύμα της δεν της επέτρεπε να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα άπραγη.
Τα εγγόνια της, τη θυμούνται για την εξαιρετική μαγειρική της τέχνη και ανέφεραν με χαμόγελο το υπέροχο ρυζόγαλο που τους έφτιαχνε μέχρι και πέρυσι.
Η κ. Αμαλία ακλουθώντας τους κανόνες της εποχής που ήθελαν τα κορίτσια να μικροπαντρεύονται, αρραβωνιάστηκε πολύ μικρή και έγινε μητέρα μόλις στα 17 της χρόνια.
Η 103χρονη γιαγιά όμως, παρά τα βάσανα που πέρασε, διαθέτει ένα ιδιαίτερο χιούμορ, το οποίο τη βοηθάει και επικοινωνεί με τις νεότερες γενιές, απολαμβάνοντας την άπλετη αγάπη και κατανόηση της οικογένειάς της. Η ίδια νιώθει τυχερή που έσπασε το φράγμα των 100 χρόνων, αλλά και αρκετά δυνατή για να ζήσει αρκετά ακόμα.
Σε ερώτηση για το μυστικό της μακροζωίας της, έδωσε χαμογελαστά μια μη αναμενόμενη απάντηση: «Πίνω κόκα κόλα και κάθε πρωί καφέ». Ενώ στην ερώτηση, πόση κόκα κόλα πίνει, απάντησε: «Όση με αφήσουν.»
Ιδιαίτερη ήταν η στιγμή του αποχαιρετισμού μεταξύ μητέρας και παιδιών μετά το πέρας της συζήτησης με το «Ρ», αφού στο σπίτι και κατά τη διάρκεια της συνάντησης ήταν παρόντα και τα τρία παιδιά της που ζουν στο χωριό, αλλά και εγγόνια και δισέγγονα.
Ο υπερήλικας γέροντας, έσκυψε στην καρέκλα που καθόταν η μητέρα του κράτησε το χέρι της και αποχαιρετώντας την, της είπε: «Γεια σου μάνα». Εκείνη κρατώντας και με τα δυο της χέρια το χέρι του 86χρονου παιδιού της, τον κοίταξε στα μάτια και του είπε: «Στην ευχή μου παιδί μου και να προσέχεις», επιβεβαιώνοντας περίτρανα τον κανόνα που αφορά τις αιώνιες σχέσεις μητέρας και παιδιού.
ΑΘΗΝΑ ΠΕΤΡΑΚΑΚΗ
