Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη πεις.
Έτσι έλεγαν, και λένε, οι Έλληνες, αλλά ποιος τους ακούει τώρα τελευταία.
Παραγκωνισμένοι στην Ευρωπαϊκή γωνιά, αρχαίοι και μοντέρνοι Έλληνες φιλόσοφοι, παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Κάποτε, η Ευρώπη κρέμονταν από τους εν λόγω αρχαίους φιλοσόφους, οι οποίοι με τη σειρά τους, έβαλαν τα θεμέλια σε αυτό το θαυμαστό δημιούργημα που ακούει στο όνομα Ευρώπη.
Γιατί όμως δεν ακούει κανείς και τους ταλαίπωρους, Έλληνες φιλόσοφους, που μαλλιά έχει βγάλει η γλώσσα τους?
Ούτε και ο κλασικιστής Boris Johnson? Γιατί?
Δεν γνωρίζω για μεγάλες μπουκιές, αλλά κατά καιρούς, σημαντικότατες κουβέντες έχουν ακουστεί από το στόμα του νέου Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών, Boris Johnson. Κατά τη μακρόχρονη δημοσιογραφική καριέρα του στην εφημερίδα Telegraph, ο νέος υπουργός γέμισε το αρχείο της εφημερίδας με αμφιλεγόμενα σχόλια. Τρία ολόκληρα χρόνια πολεμικού λόγου για την ακρίβεια, σχολιάζει η Βρετανική εφημερίδα i.
Στόχος του Johnson, ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολιτικοί της, αλλά και διάφορες άλλες διεθνείς προσωπικότητες, όπως τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Οι παραλληλισμοί της σύγχρονης Ευρωπαικής Ένωσης με τη Γερμανία του Δευτέρου Παγκοσμίου, ίσως να περνούσαν απαρατήρητοι αν έρρεαν από την πέννα κάποιου άλλου , και όχι του μελλοντικού υπουργού Εξωτερικών. Επίσης, ίσως να περνούσαν ακόμα περισσότερο απαρατήρητοι αν δεν καταγράφονταν σε εθνική εφημερίδα.
Πέρασαν τα χρόνια όμως, και τα σχόλια που αναρτήθηκαν στη Βρετανική εφημερίδα, ήρθαν να στοιχειώσουν τη πολιτική καριέρα του Johnson. Φαντάζομαι ότι, μόνο μια μικρή μειοψηφία αναγνωστικού κοινού, κατάλαβε τους λόγους για τον οποίο η Theresa May τον έκανε υπουργό εξωτερικών. Το Βρετανικό Κοινοβούλιο απόρησε, καθώς επίσης, και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, οι οποίοι συναντήθηκαν με τον Boris Johnson στις Βρυξέλες την εβδομάδα που πέρασε.
Με τη φρούδα ελπίδα, ότι οι Ευρωπαίοι ομόλογοι του ίσως έχουν μνήμη χρυσόψαρου, ο πρώην σφοδρός αντιευρωπαϊστής, τόνισε ότι η Βρετανία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την Ευρώπη, θα είναι πάντα μέρος της, και θα έχει πρωτοπόρο ρόλο στην εξέλιξη της. Η μνήμη τους όμως ήταν μια χαρά, και δεν είχαν ξεχάσει ότι προηγουμένως, τους είχε παρομοιάσει με Ναζιστές δημοσίως. Όπως ήταν αναμενόμενο, η υποδοχή ήταν ψυχρή. Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών περίμενε μάταια για μια συγνώμη
Ίσως, όπως γίνεται σπανίως, τα λόγια του Boris Johnson να έχουν παρεξηγηθεί. Συμβαίνουν αυτά. Άλλα λέμε καμιά φορά, άλλα καταλαβαίνουν οι άλλοι.
Πάνω από όλα όμως, ο Johnson έχει δικαίωμα έκφρασης των απόψεων του, όπως όλοι μας.
Ο γραπτός λόγος όμως μένει. Επανέρχεται υπό τη μορφή μεγάλης κουβέντας, στοιχειώνοντας τον κάτοχο της πέννας, αυτού του σπαθιού που τόσο δύσκολα δαμάζεται.
