Και μόνο να μιλήσεις …δεν είναι εύκολο…
ναι, κοιτάζοντάς τους στα μάτια, ενώπιος …ενωπίω..
και τι να τους πεις ..ποιες… πόσες δικαιολογίες,
τι αποδείξεις …ποια επιχειρήματα να παρουσιάσεις….
Σκύβω το κεφάλι και γονατίζω… τα μάτια κλίνουν…
κι η φλόγα της καρδιάς γίνεται καύσωνας και ηφαίστειο…
και βγάζω από τα εσώβαθα της ψυχής μου τα λάθη μας…
και μπρος τα άδολα μάτια των νέων απολογούμαι…
Ναι, εξομολογούμαι για την πορεία μας,
για όλα τα ναι ή τα όχι μας, για τις αμέλειές μας,
για την τόλμη και υπεροψία της γενιάς μας ,
για όλα τα χαμένα οράματα που χτίζαμε στα όνειρά μας.
Ναι ,εξομολογούμαι για τους κομματικούς φανατισμούς μας…
αυτό το δηλητήριο που θόλωνε την αλήθεια και τη δικαιοσύνη,
που διαχώριζε τους ανθρώπους ,ανάλογα με το χρώμα των ιδεών
και ύπουλα κατέτρωγε αξίες και σχέσεις και φιλία.
Κι είπαμε… νέοι είμαστε… κι αρχίσαμε τον αγώνα… και παλέψαμε…
Ναι, βλέπεις, θέλαμε να αλλάξουμε… να στολίσουμε τον κόσμο,
να τον κάνουμε καλύτερο… δυναμικό… επαναστατικό… ήρωα…
ένα κόσμο ατίθασο ,προοδευτικό… πάντοτε νεανικό …
Εξομολογούμαι ,λοιπόν,σε σας…. κι αναζητώ και διερωτώμαι…
ναι, αν πράξαμε τα πρέποντα… αν αφήσαμε έργο καλό…
αν διατηρήσαμε πανάρχαιες αξίες και πίστη και παραδόσεις,
κάτι για να θυμάστε… για να μπορέσετε να σταθείτε όρθιοι.
Ναι, δεν περάσαμε πολέμους… δεν νιώσαμε πόνο… δε κλάψαμε…
όμως, μάθε ότι και οι πρωτόπλαστοι απέτυχαν στον παράδεισο.
Μάθε ότι ο Ιούδας χάθηκε κι είχε δάσκαλο τον Χριστό.
Ναι ,μάθε ότι και ελευθερία και ειρήνη θέλουν σεβασμό.
Στέκομαι μπροστά σας κι απολογούμαι …ναι, εξομολογούμαι…
και σας προτρέπω να αγωνιστείτε τίμια …για το σήμερα και το μέλλον,
να παλέψετε για τον κόσμο και το συνάνθρωπο, για τον ξένο.
Να χτίσετε τείχη αγάπης και συμπόνιας και ανθρωπιάς …
Στέκομαι μπροστά σας και σας κοιτώ στα μάτια της ελπίδας σας
και σας προσκαλώ να ετοιμάσετε το δείπνο της ανθρωπότητας,
να ξανακαρπίσετε ,ως Ελλάδα, το καλό ,το αγαθό και το όμορφο.
Ναι ,να παλέψετε κι εσείς ξανά για το Φως, για τον Χριστό μας !
