Αθανάσιος Τσολιάς - Δημοσιογράφος
Η αλλαγή της στάσης της νέας ελληνικής κυβέρνησης και η αναθέρμανση των σχέσεων με τη Ρωσία έχει πυροδοτήσει πολλές συζητήσεις, οι οποίες συχνά οδηγούνται σε ακραία όσο και αυθαίρετα συμπεράσματα. Η άρνηση της χώρας μας να υπογράψει το κοινό ανακοινωθέν της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το θέμα της ενίσχυσης των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αλλά και η πρόσφατη συνάντηση του Έλληνα υπουργού των Εξωτερικών με τον Ρώσο ομόλογό του αποτελούν μια σαφή ένδειξη της σύσφιξης των σχέσεων των δύο κρατών.
Η νέα αυτή θεώρηση αποδεικνύει, δίχως αμφιβολία, ένα νέο δόγμα στην άσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία βασίζεται πλέον σε έναν πιο ενεργό - αλλά όχι επιθετικό - ρόλο.Οι εθιμοτυπικές συναντήσεις και τα δίχως ουσία ταξίδια δείχνουν να αποτελούν παρελθόν, όπως επίσης και οι κενές δηλώσεις υπό τη χρήση της ξύλινης διπλωματικής γλώσσας. Οι πρώτες κινήσεις του νέου υπουργού Εξωτερικών σε συνδυασμό με τις αντίστοιχες του υπουργού Εθνικής Άμυνας δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Πρόθεση της νέας ελληνικής κυβέρνησης είναι η άσκηση μιας πολύπλευρης εξωτερικής πολιτικής που θα έχει ως στόχο την αναβάθμιση της χώρας στη διεθνή πολιτικό-οικονομική σκακιέρα κι όχι στην απομόνωσή της.
Οι επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις της νέας κυβέρνησης για παραμονή στην Ε.Ε, το άνοιγμα στη Ρωσία, η πολυεπίπεδη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Κύπρο, αλλά και η αναγνώριση της αναγκαιότητας ενίσχυσης των δεσμών με τις Η.Π.Α, με την παράλληλη διατήρηση των παραδοσιακά καλών σχέσεων με τα Αραβικά και Βορειοαφρικανικά κράτη, αποτελούν τον κορμό του νέου αυτού δόγματος. Η Ελλάδα επιχειρεί πλέον να διαδραματίσει το ρόλο της περιφερειακής δύναμης στην ευρύτερη περιοχή εκμεταλλευόμενη τα νέα δεδομένα που παρουσιάζονται στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, μετά την υποβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας εξαιτίας του Οθωμανικού Μεγαλοιδεατισμού, αλλά κυρίως έχοντας ως διπλωματικό άσσο στο μανίκι της την ύπαρξη υδρογονανθράκων στο θαλάσσιο χώρο της και τις ευκαιρίες που παρουσιάζει η καθημαγμένη ελληνική οικονομία για επενδύσεις.
Οι ισορροπίες για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι βεβαίως ιδιαίτερα λεπτές και απαιτείται η αναδιάρθρωση των διαλυμένων εσωτερικών δομών που θα πρέπει να το στηρίξουν. Η αλλαγή της πλεύσης και η σταθεροποίηση της χώρας διεθνώς σε όλα τα επίπεδα είναι ομολογουμένως ένα δύσκολο στοίχημα που θα κερδηθεί σταδιακά, με μεθοδικότητα και μεγάλη προσοχή στους χειρισμούς. Σε κάθε περίπτωση οφείλει η νέα κυβέρνηση να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Σε κάθε περίπτωση οφείλει να ασκήσει αυτή την ενεργητική εξωτερική πολιτική διαφυλάττοντας τα συμφέροντα του έθνους και των πολιτών.
