Με αφορµή την άποψη που εξέφρασε ο υπουργός αγροτικής ανάπτυξης κ. Αποστόλου περί «ανακατανοµής δικαιωµάτων» αλλά και διάφορες περίεργες ανακοινώσεις από συνάδελφους αγρότες που υποτίθεται εκφράζουν πανελλαδικές απόψεις που ουδέποτε έχουν συζητηθεί σε κανένα όργανο και δεν έχει παρθεί καµία απόφαση γι’ αυτά, εκφράζουµε την αγανάκτησή µας γιατί κάποιοι προσπαθούν να φέρουν τους αγρότες προ τετελεσµένων γεγονότων.
Πιστεύουµε ότι η σύνδεση των άµεσων ενισχύσεων µε την παραγωγή είναι µία λανθασµένη ερµηνεία του συνθήµατος «οι επιδοτήσεις στους αγρότες».
Λέµε λανθασµένη ερµηνεία του συνθήµατος, γιατί είναι άλλο πράγµα τις επιδοτήσεις να τις παίρνουν οι παραγωγοί, δηλαδή οι καλλιεργητές κι άλλο να τις παίρνει η παραγωγή, δηλαδή η ποσότητα.
Η συγκεκριµένη πρόταση δεν έχει να προσθέσει τίποτα θετικό στον τρόπο απόδοσης των άµεσων ενισχύσεων αλλά έχει να δηµιουργήσει πολλά προβλήµατα ιδιαίτερα στις περιοχές που αντιµετωπίζουν εδαφολογικά και κλιµατολογικά ζητήµατα.
∆ιαφορετική απόδοση
Είναι διαφορετική η απόδοση των χωραφιών στην ενδοχώρα από τη απόδοση των χωραφιών στις ορεινές και µειονεκτικές περιοχές (παράδειγµα, ένα στρέµµα καλλιεργηµένο µε σιτάρι στη ∆υτική Μακεδονία µπορεί να αποδώσει 150-250 κιλά και ένα άλλο στη Θεσσαλία 500-600 κιλά). Μπορεί η ενίσχυση να είναι αναλογική;
Θα αναγκαζόµαστε να πουλάµε ακόµη και τον σπόρο που προορίζουµε για τη σπορά της επόµενης χρονιάς.
Θα αναγκαζόµαστε να σπέρνουµε τα χωράφια κάθε χρόνο χωρίς αµειψισπορά ή αγρανάπαυση, πρακτικές οι οποίες αποδεδειγµένα αυξάνουν την ποσότητα αλλά και βελτιώνουν την ποιότητα των παραγόµενων προϊόντων, χωρίς να εξετάζουµε εάν από τη δραστηριότητα αυτή παράγεται εµπορικό κέρδος.
Θα αναγκαζόµαστε να πουλάµε τα προϊόντα µας, ειδικά προς το τέλος της χρονιάς όσο όσο, προκειµένου να µη χάσουµε την ετήσια ενίσχυση άσχετα εάν θεωρούµε καλές η κακές τις τιµές πώλησης, ενδίδοντας στις ορέξεις των εµπόρων.
Θα αναστατώνεται η αγορά και θα υπάρχει ο κίνδυνος να δηµιουργείται υπερπροσφορά σε κάποιο προϊόν και έλλειψη σε κάποιο άλλο.
Οι τιµές θα διαµορφώνονται από εκεί όπου η επιδότηση θα είναι µεγαλύτερη άρα και ευκολότερη η πώληση του προϊόντος σε χαµηλότερα επίπεδα.
Είναι µία πονηριά κάποιων που θέλουν να µεταφέρουν πόρους από τις ορεινές και µειονεκτικές περιοχές προς τις εύρωστες και µε µεγαλύτερες αποδόσεις περιοχές.
