Όλοι μας έχουμε πει, ή έστω ακούσει, τη φράση ‘αυτό το έργο το έχω ξαναδεί’. Είναι συνήθως μια αρνητική δήλωση που κάνουμε στα αρχικά στάδια μιας δυσάρεστης κατάστασης, την οποία αναβιώνουμε, με ή δίχως δική μας ευθύνη. Μια αποτυχημένη σχέση, άλλο ένα στραβόξυλο στο δρόμο μας, άλλο ένα μνημόνιο, ή ακόμα, άλλος ένας αρχηγός κράτους που ετοιμάζεται να τα κάνει σαλάτα.
Λοιπόν, σήμερα έχω ευχάριστα νέα. Ότι δυσάρεστο και αν σας συμβαίνει αυτή τη στιγμή, ακόμα και για πολλοστή φορά, όσο και αν πονάει, είναι αυτό ακριβώς: ένα ‘έργο’. Οικονομικό θρίλερ ή φαρσοκωμωδία, ότι και να είναι, είναι μια ‘τρισδιάστατη ταινία’.
Ας γίνω όμως πιο σαφής.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Southampton, και οι συνεργάτες τους από τον Καναδά και την Ιταλία, ανακοίνωσαν ότι έχουν βρει σημαντικές αποδείξεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν μια αρχική ιδέα που εξέφρασαν κάποιοι επιστήμονες κατά την δεκαετία του 1990. Το σύμπαν είναι ένα μεγάλο και περίτεχνο ολόγραμμα.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Μαθηματικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Southampton, κ. Κώστα Σκενδέρη, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, είναι παρόμοιος με το όταν παρακολουθούμε μια 3D ταινία στο σινεμά. Η διαφορά του τρισδιάστατου σύμπαντος με το τρισδιάστατο φιλμ, συνεχίζει ο κ. Σκενδέρης, είναι ότι στο πρώτο, μπορούμε να αγγίξουμε τα τρισδιάστατα αντικείμενα και επίσης, η ‘προβολή’ όλων όσων βλέπουμε γύρω μας δίνει την εντύπωση ότι αυτά είναι ‘αληθινά’, παρά το γεγονός ότι πρόκειται περί οφθαλμαπάτης.
Το ολόγραμμα του σύμπαντος, σύμφωνα με τον κ. Σκενδέρη, είναι κωδικοποιημένο πάνω σε μια επιφάνεια δύο διαστάσεων, όπως το ολόγραμμα πάνω στην πιστωτική σας κάρτα.
Η είδηση αυτή, γραμμένη σε μικρά και διακριτικά άρθρα μεγάλων Βρετανικών εφημερίδων, περνάει σχεδόν απαρατήρητη. Είναι χαμένη ανάμεσα στα ‘κόκκινα’ γράμματα των τελευταίων γεγονότων που αναστατώνουν τώρα τελευταία την υφήλιο. Πρόσφυγες δεν έχουν που να πάνε, ακραίες πολιτικές ιδεολογίες ανθίζουν και δηλητηριάζουν τις πλειοψηφίες των πολιτών του κόσμου, επικείμενοι πόλεμοι και ανελέητες οικονομικές κρίσεις. Όλα αυτά, ανακατεμένα με τα προσωπικά δράματα των καθημερινών ανθρώπων.
Η ‘ασήμαντη’ είδηση αυτή όμως, ίσως θα έπρεπε να είναι στα πρωτοσέλιδα. Γιατί, έρχεται να ανατρέψει την αντίληψη που έχει ο άνθρωπος για τον κόσμο. Αν η ‘οφθαλμαπάτη’ είναι αυτό που βλέπουμε, τότε που είναι η ‘πραγματικότητα’?
Γι’ αυτό λοιπόν, κάθε φορά που έρχεται κάτι καινούριο να διαταράξει την ηρεμία μας, κάθε φορά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ακόμα ένα στραβόξυλο, μνημόνιο ή μια ακραία πολιτική κατάσταση, και μας κάνει να μουρμουρίζουμε ‘το έχω ξαναδεί αυτό το έργο’, ας προσπαθήσουμε να μην ξεχνάμε ότι όλα είναι ακριβώς αυτό.
Ένα ‘έργο’.
