Για την ενημέρωση, ούτε λόγος! Έχει περιέλθει και σε αυτή την περίπτωση στο επίπεδο του «κατ’ ευφημισμόν» και μόνο! Στο παιχνίδι δε, δικηγόροι, ψυχολόγοι, αναλυτές, κοινωνικοί λειτουργοί, όλοι οι «έμπειροι υπάλληλοι – επιστήμονες» του ίδιου «κρεοπωλείου» που ξέρουν καλά να λυπούνται, να κλαίνε, να καταδικάζουν και κυρίως να δικαιολογούν την ύπαρξη τους μέσα στο ίδιο «μαγαζί της παράνοιας»!
Βεβαίως και αναφέρομαι στην τραγωδία με τα τρία κοριτσάκια στην Πάτρα και την γυναίκα που είναι βιολογική τους μητέρα, φέρεται ως κατηγορούμενη για το θάνατο του ενός κοριτσιού και ως ύποπτη για το θάνατο των άλλων δύο. Μια πραγματικά τραγική ιστορία που έρχεται να μας δείξει πως ο άνθρωπος ήταν και παραμένει το χειρότερο ζώο του πλανήτη. Και προφανώς αυτή η υπόθεση, έρχεται να αφήσει στην άκρη το έτερο «σφαγείο» που είχε στηθεί εδώ και μερικές εβδομάδες με τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις γυναικοκτονίες και όλα τα λοιπά αντιστοίχως τραγικά γεγονότα, τα οποία έχουν δώσει «τροφή» και «ζωή» για πολύ καιρό στους «βρικόλακες» της καθημερινότητας μας. Δηλαδή, όλους εμάς.
Το γιατί μας αρέσει τόσο πολύ να ζούμε μέσα σε τόσο θάνατο, δεν μπόρεσα να το καταλάβω ποτέ. Ίσως για αυτό το λόγο να μην έπρεπε να γίνω δημοσιογράφος. Πάντως για αυτό το λόγο δεν απάντησα ποτέ θετικά σε προτάσεις αθηναϊκών μέσων, ούτε καν σε επίπεδο ανταποκριτή ή απλής συνεργασίας, αφού τα κεντρικά μέσα τα θεωρώ καλά μόνο για να κάνουν καλλιστεία και γιουροβίζιον. Στην ενημέρωση διαφωνώ με την τακτική τους, διότι μετατρέπουν τα πάντα σε σόου. Τίποτα περισσότερο. Ως προς το Αστυνομικό Ρεπορτάζ, σέβομαι τους συναδέλφους που αναγκάζονται να το κάνουν και επίσης τίποτα περισσότερο. Και το υπηρέτησα αυτό το ρεπορτάζ. Μάλιστα έτυχε να καλύψω και την τραγική υπόθεση του 1999, όταν πατέρας έπνιξε τα τρία του παιδιά στον Αλμυρό Ποταμό στο Ηράκλειο έως και την ημέρα ολοκλήρωσης της δικαστικής διαδικασίας στο Δικαστικό Μέγαρο Ρεθύμνου. Και το αναφέρω αυτό, γιατί τα περί «πρωτοφανούς υπόθεσης» που αναφέρονται για την Πάτρα, προφανώς και δεν ισχύουν. Άλλο, λοιπόν το ρεπορτάζ και άλλο οι πλημμύρες αίματος και τα κοκορέτσια από τα σπλάχνα των ανθρώπων!
Επιστρέφοντας στο δια ταύτα, αυτές τις ημέρες βλέπουμε την κατάντια της κοινωνίας σε ζωντανή μετάδοση! Αυτή την «ενημέρωση» έχουμε γιατί αυτή επιζητούμε. Αυτό έχουμε γιατί αυτό μας αξίζει! Πως αλλιώς μπορεί να δικαιολογηθεί η Μεσαιωνικού τύπου συγκέντρωση του όχλου έξω από το σπίτι ενός κατηγορούμενου; Πως αλήθεια να πιστέψει κάποιος αυτό που βλέπει; Να ζητούν την κεφαλή της κατηγορουμένης επί πίνακι το 2022; Και μάλιστα αυτοί που το προκάλεσαν, αυτοί που το μετέδιδαν ζωντανά, είναι οι ίδιοι που απορούν και εξίστανται μπροστά στο συγκεκριμένο φαινόμενο μαζικής παραφροσύνης!
Η υποκρισία περισσεύει σε αυτή την τραγωδία. Η κατάντια μας δεν έχει πια μέτρο. Δεν έχει πεδίο σύγκρισης, δεν έχει λογικό υπόβαθρο ή στήριγμα από καμία πλευρά, από οποιαδήποτε οπτική γωνία και αν το πιάσεις.
Γίναμε βρικόλακες, γιατί έτσι μας αρέσει. Φτιάξαμε ένα κόσμο στο έρεβος και πορευόμαστε στα τούνελ του με κόκκινα μάτια από τις ώρες μπροστά στις οθόνες μας και σταγόνες κέτσαπ στα χείλη καθώς παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα από τον καναπέ, τρώγοντας πίτσα.
