Ο Νίκος Μαλιαρός είναι ένας γνωστός και αγαπητός συμπολίτης. Προφανώς χρειάζεται χρόνο για να καταγράψει τα δεδομένα και να αντιληφθεί εκ των έσω όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια και έχουν οδηγήσει στην υφιστάμενη προβληματική πραγματικότητα που καθιστά το μοναδικό νοσηλευτικό ίδρυμα της Π.Ε. Ρεθύμνου να βρίσκεται σε μια αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας λειτουργία. Ό,τι γράφω προφανώς και δεν αποτελεί μομφή για εκείνον και το ξεκαθαρίζω. Ίσα – ίσα προσωπικά άρχισα να ελπίζω με την τοποθέτηση του εκεί, αν βεβαίως τον αφήσουν να κάμει την δουλειά που μπορεί να κάμει.
Παραιτήσεις και καταγγελίες έχουν δει αρκετές το φως της δημοσιότητας το τελευταίο χρονικό διάστημα. Όμως υπάρχουν και καταστάσεις που δεν έχουν τύχει της ανάλογης προσοχής.
Για αυτές θα γράψουμε σήμερα. Αυτές θα αποκαλύψουμε, προσεγγίζοντας μια σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων. Διότι υπάρχει αυτή η πτυχή της σκιάς και αφορά μια μερίδα γιατρών που καλούνται «να πληρώσουν το μάρμαρο» ενός συστήματος που συνθλίβει τις δημόσιες δομές υγείας και προκαλεί τοξικό κλίμα ακόμα και ανάμεσα στους ίδιους τους γιατρούς που έχουν μείνει να το υπηρετούν.
Η έλλειψη γιατρών, σημαίνει δυστοκία στην κάλυψη των εφημεριών. Αυτό αντιμετωπίζεται με μεταφορά γιατρών από άλλα νοσοκομεία, με σχεδόν επίταξη γιατρών του ιδιωτικού τομέα και κυρίως με αξιοποίηση γιατρών από τις περιφερειακές δομές, δηλαδή, τα Κέντρα Υγείας.
Η λέξη «αξιοποίηση» δεν ταιριάζει, ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση αφού στο Ρέθυμνο έχει καταντήσει «εκμετάλλευση». Χωρίς περιστροφές την χαρακτηρίζω στυγνή εκμετάλλευση ανθρώπων, με μεθόδους που θυμίζουν εποχές δουλείας.
Ορισμένοι γιατροί βρίσκουν τον τρόπο τους να μην κάνουν ποτέ εφημερίες. Άλλοι με διαφόρων τύπων άδειες, άλλοι με «παραιτήσεις» από θέσεις που ουσιαστικά τους θέτουν στο περιθώριο χωρίς να χάνουν την θέση τους στο δημόσιο και βεβαίως με επίσημες δικαιολογίες που απλά αποτελούν ανάσχεση στο να μπουν στην λίστα των εφημερευόντων.
Εκεί δυστυχώς έχει φτάσει η κατάσταση. Και αυτό ξέρετε τι σημαίνει; Σημαίνει πως έχουν μείνει ένας αριθμός γιατρών, που τα δάκτυλα ενός χεριού αρκεί για να τους μετρήσεις, οι οποίοι κάθε μήνα είναι υποχρεωμένοι να κάνουν την δουλειά τους στα Κέντρα Υγείας που υπηρετούν επίσημα και ταυτόχρονα να κάνουν όλες τις εφημερίες στο νοσοκομείο του Ρεθύμνου!
Έχω επίσημες καταγγελίες για αυτά που γράφω. Και οι ίδιες καταγγελίες καταδεικνύουν, πως κανένας μέχρι σήμερα δεν σκέφτηκε και δεν βοήθησε αυτούς του ανθρώπους να βρουν το δίκιο τους. Όλοι βολεύονται και εκμεταλλεύονται την ιατρική αξιοπιστία τους και κυρίως την ευσυνειδησία τους.
Ας κοιτάξει η ηγεσία της 7η ΥΠΕ τί λίστες με εφημερίες εκδίδονται κάθε μήνα για το Νοσοκομείο Ρεθύμνου και ας μετρήσει πόσοι και ποιοι γιατροί «πληρώνουν το μάρμαρο» της ασυδοσίας του σύγχρονου συστήματος της δημόσιας υγείας. Ας σκεφτεί αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολλές αντοχές να συνεχίσουν και ας τους ρωτήσει, πως νιώθουν όταν αντιμετωπίζουν την ειρωνεία των «έξυπνων συναδέλφων» τους που έχουν εφεύρει κάθε δυνατό τρόπο για να εξαιρεθούν των εφημεριών. Και ας ελέγξει επιτέλους το ποιοι και γιατί δεν κάνουν εφημερίες. Το ποιοι συνεχίσουν να απομυζούν το δημόσιο και μάλιστα με παροτρύνσεις προς τους ευσυνείδητους γιατρούς, τύπου «Παραιτηθείτε επιτέλους! Εσείς θα σώσετε το ΕΣΥ»;
Δυστυχώς εκεί έχει φτάσει η κατάσταση. Δεν είναι μόνο οι παραιτήσεις όσων έφυγαν. Δεν είναι μόνο οι κενές θέσεις γιατρών. Είναι και η εκμετάλλευση ευσυνείδητων ανθρώπων, που υπηρετούν πάνω από δύο δεκαετίες την δημόσια υγεία και τους οδηγούν με τις πρακτικές αυτές στο χείλος της παραίτησης με κίνδυνο να μείνουν χωρίς δουλειά και κυρίως να πετάξουν μια ολόκληρη καριέρα στον αέρα γιατί δεν αντέχουν άλλο να νιώθουν «είδη προς εκμετάλλευση», δηλαδή, σχεδόν κορόιδα μιας δομικά αποδομημένης κατάστασης…
