Η αρχαίαΜακεδόνων αλαλαγή. Αλαλαγμός. «Αλαλαλαί», πολεμική κραυγή κατά τηνεπίθεση, α+λ+ι (α-λα-α-λαί), ηχηρό, παρατεταμένο για να πτοεί τον αντίπαλο και εμψυχώνει τον συμπολεμιστή. Αλαλάζει το Α, μείναμε στον Άκμωνα, ένας από τους πέντε Ιδαίους Δακτύλους της Κρήτης που φώτισαν, προστάτευσαν και βοήθησαν τους ανθρώπους. Το αμόνι, ο άκμων στη σιδηρουργία, μια εφεύρεση πολύτιμη τουτέστιν για την επεξεργασία σιδήρου. Στον Ακομινάτο Μιχαήλ στάση – εξαίρεση, μ.Χρ 1140 – 1220, 80 ετών,λόγιος, επίσκοπος Αθήνας, ίδιο αιώνα και ο Νικήτας, ιστορικός, θεολόγος, πολιτικός. Οι Ακομινάτοι.
Αποικία Ελληνική – κραταιή πόλη στη Σικελία ο ένδοξος Ακράγας. Ως σήμερα το όνομά του ο Άκρατος, δαίμονας, ακόλουθος του Διόνυσου, ο ασελγής, αχαλίνωτος, ο άκρατος οίνος ενώ το επίθετο άκρατος προέρχεται εκ του κεράννυμι, ανακατεύω, ο ανόθευτος, ο ατόφιος επομένως. Ίδια λέξη με δύο διισταμένες έννοιες, τα δυσεξέλεγκτα, δυσεξήγητα κάποτε, δυσεπίλυτα, δυσδιάκριτα και δυσεξιχνίαστα της γλώσσας που την κοσμούν και δυσκολεύουν για να γίνεται ανεπανάληπτη. Μάλιστα όχι δυσεύρετα αυτά τα δυσεξήγητα. Εκεί που θαρρείς πως επαναπαύονται, στιχηδόν επανακάπτουν.Τσαπερδόνες λέξεις ντιπ καταντίπ λεφούσι για να συγκολλήσουμε τα Τούρκικα που κάποτε είναι δάνεια Ελληνικά, και ποτέ δεν βλάπτουν, και οι Τούρκοι έχουν παντού Ελληνικά. Ασκαρδαμυκτί. Επίρρημα. Αρχαία λέξη. Ο ασκαρδάμυκτοςπου κοιτάζει ατενώς, ακίνητο βλέμμα.Το ατενίζω εξ’ αυτού. Αντιθέτως, ο σκαρδαμυκτήςανοιγοκλείνει συνεχώς. Ασκαρδαμυκτί συντρέχουν και συναντώνται τα λέξεων δάνεια και αντιδάνεια σήμερα, επί Τουρκοκρατίας, Ενετοκρατίας, Βυζαντινών, Ρωμαίων, επί αιώνες και χιλιετίες. Στον Κορνάρο, τον Ξανθουδίδη, τον Χορτάτζη.
Στη δουλιά μας εμείς (εργασία κανονικά και ΟΧΙ δουλεία - δουλιά), ο Ακρίσιος, βασιλιάς του Άργους, πατέρας της Δανάης με την οποία ο Δίας ως και σαν χρυσή βροχή ο τζερεμές, σελέμικα (παρασιτικά, τζαμπατζίδικα) και τζαναμπέτικα (με ιδιοτροπίες) για να ξαναγυρίσουμε στα και ενίοτε εύστοχα ως εκφράσεις – διατυπώσεις Αραβοτούρκικα, με τη Δανάη γέννησαν τον Περσέα. Ακρίτας ο Διγενής πολεμιστές – φρουροί Βυζαντινοί, οι θρύλοι 11ου – 12ου αι. Ακροκόρινθος κοντά στον Ισθμό (και στο 6ο ΣΠ όσων υπηρέτησαν στην Κόρινθο και τους έγινε η γλώσσα γραβάτα για ν’ ανεβούν), η Ακρόπολις της αρχαίας Κορίνθου. Ακροναυπλία η ιστορική χερσόνησος στο Ναύπλιο, για την Ακρόπολη τα είπαμε συχνάκις και πλειστάκις, η Ακταία στις 50 Νηρηίδες και στις 50 Δαναΐδες. Αρχικό όνομα και της Αττικής, από τον Ακταίο (η ακτή), τον πρώτο βασιλιά της. Ο βαίνων μετά του λαού (κατά άλλους ο αρχηγός του λαού/στρατού στον πόλεμο) βασιλεύς κι όχι τα κλασσικά βασιλοσούργελα διεθνώς που πάντως ως σήμερα βασιλεύουν αξιοσέβαστα. 90 τόσο της Μ. Βρεττανίας,70 τόσο ο διάδοχος.
Ο Ακταίων, ήρως, γιος του Αρισταίου, εγγονός λοιπόν του Απόλλωνα και της νύμφης Κυρήνης που πρόσφερε στους ανθρώπους τη μελισσοκομία. Προς τιμή του Απόλλωνα διεξάγονταν τα Άκτια, αγώνες από τους πολλούς παντού στην Ελλάδα και πουθενά αλλού αγώνες, νίκη, στέψη, αθλητές, αγωνίσματα, στίβοι κλπ. Μόνο στην Ελλάδα. Αρχαίο και το Άκτιο στον Αμβρακικό, ακρωτήρι και πόλη της Ακαρνανίας, η περίφημη Ρωμαϊκή ναυμαχία 31 π.Χρ. Οκτάβιος με Αντώνιο.
Ξανά μανά οι Γίγαντες, ολοένα και συχνότερα και στα δικά μας ελλογίμως (διαπρεπώς) βήματα εν κενώ, αηδονίσματά μας απωλολότα (να πούμε και μια καλή κουβέντα για τα πονήματά μας ετούτα), οι γριφώδεις Γίγαντες, οι Ακτορίονες με τα δύο κεφάλια. Πατέρας τους ο Άκτωρ αλλά πώς γεννιούνται τέρατα χωρίς νααναφέρεται μητέρα και πώς άραγε προκύπτει ζεύγος ώστε να ακολουθούν οι κολοκυθόσποροι απόγονοι; Κατά μόνας γίνεται; Άνθρωποι γεννούν τέρατα άπαξ; Και πώς δεν είναι των δύο φύλων αλλά ενός ουδέτερου; Και πώς σε κάθε σχεδόν εποχή και τόπο; Με σπηλαιώδη και στεντόρεια φωνή τα αδήριτα, αδηφάγα και άδυτα, ανεξερεύνητα ερωτήματα ούτως ειπείν στους αιώνες, με σπειροειδή πορεία ερωτήματα ιστορικά και όχι παραμύθια εν μέση ημέρα της ιστορίας. Τέρατα, γίγαντες σε πολλές μυθολογίες. Στη Ν. Αμερική, τη Μεσοποταμία, Ίνκας, Μάγιας, Κίνα. Περίεργο...
Ξηγημένα τώρα... Οθέ’ παέ ποιος ήξερε ότι το Άαχεν της Γερμανίας είναι το αρχαιοελληνικό Ακυίσγρανον(Aquisgranum); Κανείς ε; Κατανοητόν. Συγχωροχάρτι. Ποιοι, πού, πότε, γιατί να τα διδάξουν; Οι συγχορευτές σε συγχορδία και συγχρωτισμό της συγκυρίας μας;
