Προφανώς υπάρχει ζήτημα παραβατικότητας στον Μυλοπόταμο. Όμως, μήπως δεν υπάρχει πρόβλημα παραβατικότητας σε ολόκληρη την Ελλάδα; Προφανώς υπάρχουν ιδιαίτερα ζητήματα στον δικό μας τόπο που δεν πρέπει να αγνοούμε ή να τα κρύβουμε κάτω από το χαλί, όμως σε ποια περιοχή της χώρας όλα είναι ρόδινα; Αλήθεια, πότε η πολιτεία ήρθε και αντιμετώπισε με σοβαρότητα τα ζητήματα ενός τόπου όπως ο Μυλοπόταμος; Πότε ασχολήθηκε με τα όποια ζητήματα της τοπικής κοινωνίας και πότε έδωσε λύσεις; Όταν ήμουν υπεύθυνος παιδείας του Δήμου Μυλοποτάμου είχα ζητήσει να εφαρμοστεί ένα ειδικό πρόγραμμα για τα σχολεία της περιοχής με τον διορισμό μόνιμων ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, ώστε να αντιμετωπιστούν ζητήματα κακών νοοτροπιών και να βοηθηθούν σε πολλαπλά επίπεδα οι μαθητές και οι γονείς τους. Αγνοηθήκαμε παντελώς. Υπάρχουν στο Πέραμα δημόσια κτίρια που σαπίζουν. Όταν τα ζητήσαμε για να δημιουργήσουμε την Δημοτική Βιβλιοθήκη Μυλοποτάμου και Κέντρο Νέων, όχι μόνο δεν μας τα έδωσαν στον δήμο αλλά μας ζήτησαν να τα ανακατασκευάσουμε και να πληρώνουμε και ενοίκιο στο κράτος!
Έχουμε στον Μυλοπόταμο ένα θαυμάσιο Δημοτικό Θέατρο που αποτελείται από ομάδες ντόπιων παιδιών που ασχολούνται με την τέχνη ερασιτεχνικά. Μέχρι σήμερα οι παραστάσεις τους έχουν πάρει 12 πανελλήνια βραβεία και επαίνους σε μεγάλα φεστιβάλ όπως αυτό της Καρδίτσας και άλλων πόλεων. Παράλληλα υπάρχουν σπουδαίες ομάδες όπως τα Boudalia της δημιουργικής ομάδας Μαργαριτών και η θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Γαράζου. Πριν την πανδημία λειτουργούσαν συνολικά εννέα διαφορετικές θεατρικές ομάδες στον Μυλοπόταμο. Ωστόσο, όταν ζητήσαμε ένα Δημόσιο ΙΕΚ που θα είχε αντικείμενο την θεατρική τέχνη, αγνοηθήκαμε. Τα αιτήματα μας σαπίζουν στα συρτάρια του Υπουργείου Παιδείας. Το αίτημα αυτό δεν αφορούσε μόνο το θέατρο αλλά και την ανάπτυξη και άλλων σχολών εντός του ΙΕΚ όπως η κεραμική, που ακμάζει στις Μαργαρίτες από την αρχαιότητα αλλά και σχολές για την εκπαίδευση αγροτών και κτηνοτρόφων, προκειμένου να εξελίξουν το επάγγελμα τους δεκάδες νέα παιδιά στον τόπο μας που ασχολούνται με τον πρωτογενή τομέα. Μας αγνόησαν επιδεικτικά.
Από το έτος 2000 έως σήμερα στον Μυλοπόταμο διοργανώνεται το πολιτιστικό φεστιβάλ "Ταλλαία" που αποτελεί μια πολυσυλλεκτική εκδήλωση, η οποία υλοποιείται σε όλα τα χωριά του δήμου. Μπορεί να μας πει το υπουργείο πολιτισμού - αναφέρομαι διαχρονικά - πότε στήριξε αυτό τον θεσμό, ο οποίος μάλιστα έκανε δικές του πολιτιστικές παραγωγές και δεν στηριζόταν στην αγορά εκδηλώσεων μόνο; Ξέρουν πολλά φεστιβάλ στην Ελλάδα σήμερα, που κάνουν δικές του παραγωγές; Θα ήθελα να μου τα δείξουν! Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια τα "Ταλλαία" στηριζόταν κυρίως στο ντόπιο καλλιτεχνικό δυναμικό, το οποίο κάλυπτε όλες τις καλλιτεχνικές εκφράσεις από τον μοντέρνο και τον παραδοσιακό χορό, το θέατρο, την μουσική έως τις εικαστικές τέχνες. Πάνω από 40 ζωγράφοι, αγιογράφοι, χαράκτες και γλύπτες ζουν και εργάζονται σε αυτή την μικρή ορεινή περιοχή. Ποιος του έδωσε σημασία και πότε στηρίχθηκαν; Γίνονται μεγάλες διοργανώσεις με πολιτιστικό περιεχόμενο όπως η "Γη Μυλοποτάμου", η "Στράτα του Ψηλορείτη", η "Παγκρήτια Γιορτή Κίτρου", τα "Boudalia" και πάρα πολλές άλλες πολιτιστικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Πότε κάποιος έγραψε για μας κάτι κάλο; Ότι και να κάνουμε, βρίσκουμε μπροστά μας μια Κρήτη, μια Ελλάδα, που όχι μόνο μας ξέρει μόνο για ό,τι και εμάς μας πληγώνει, αλλά για όλα τα άλλα μας αγνοεί επιδεικτικά, μας χλευάζει και μας τοποθετεί στο περιθώριο.
Θέλω, λοιπόν, να πω, ότι ναι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα παραβατικότητας στον Μυλοπόταμο αλλά υπάρχει και ένας άλλος Μυλοπόταμος που αγωνίζεται να αλλάξει τα δεδομένα. Αλλά εκείνος ο Μυλοπόταμος που αγωνίζεται να αλλάξει τα δεδομένα, αν και συντριπτική πλειοψηφία, παραμένει μόνος του, παραμένει στο περιθώριο της λογικής, ότι δεν "πουλάει" και εντέλει περιορίζεται εις τα ίδια, εισπράττοντας απογοήτευση και πολλές φορές λάσπη άνευ όρων για πράξεις και παραλείψεις που κατά την γνώμη μου βαραίνουν όχι μόνο εμάς τους Μυλοποταμίτες αλλά το ίδιο το κράτος που θα μπορούσε να μας έχει βοηθήσει, αλλά δυστυχώς, περιορισμένο σε ένα αναχρονιστικό γραφειοκρατικό σύστημα και γαντζωμένο σε μια σκουριασμένη γραφειοκρατική μηχανή, περιορίζεται εις τα ίδια με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Κοντολογίς, από τότε που ήμουν μαθητής στα σχολεία του Γαράζου και του Περάματος, επέλεξα και εργάστηκα σκληρά μαζί με τις υγιείς δυνάμεις του Μυλοποτάμου για μια κοινωνία διαφορετική και ένα καλύτερο μέλλον για όλους. Επιλέγω και πάλι να στηρίζω πρωτοβουλίες όπως αυτές που ζήσαμε το φετινό καλοκαίρι και πρόβαλαν τον Μυλοπόταμο της δημιουργίας και της συνεισφοράς. Αναφέρομαι στην "Γη Μυλοποτάμου", στην "Στράτα του Ψηλορείτη", στην "Παγκρήτια Γιορτή Κίτρου", στα αγαπημένα Boudalia, στις "Αγιοκυριακάτικες εκδηλώσεις", "Τα ταλέντα του Μυλοποτάμου", στα εργαστήρια πέτρας και υφαντικής του «Ρόδακα», γενικότερα στις δράσεις των πολιτιστικών φορέων και βέβαια στο "αγαπημένο μου παιδί" τα "Ταλλαία", που για πρώτη φορά έγιναν χωρίς εμένα αλλά έγιναν και είμαι ευτυχής. Με αυτόν τον Μυλοπόταμο, τον δημιουργικό και προοδευτικό, συνεχίζω να συντάσσομαι. Διότι έτσι αλλάζουν τα δεδομένα και μπαίνουν οι βάσεις για να περιοριστεί ό,τι μας πληγώνει και ό,τι μας πάει πίσω. Αν συνεχίσουμε να χτίζουμε με ελπίδα και αγάπη, θα γκρεμίσουμε, ό,τι προσβάλει την κοινωνία μας και μειώνει την αξία ενός τόπου που αμαυρώνεται από λάθη και συμπεριφορές, οι οποίες δεν συνάδουν με την υγιή πλειοψηφία των Μυλοποταμιτών. Κάθε ένας από εμάς μπορεί να βάλει το λιθαράκι της δημιουργίας και να περιορίσει κάθε τι κακό, από όπου και αν προέρχεται.
Σε όποιον δε, μας κουνά το δάκτυλο και μας μαλώνει, που είμαστε κακά παιδιά, εγώ του προτείνω να κοιτάξει στον καθρέπτη πρώτα και μετά να μας λιθοβολήσει. Ίσως χρειάζεται μόνο να μας βοηθήσει, αν όντως ενδιαφέρεται για μας. Τις πέτρες, ξέρουμε και εμείς να τις πετούμε μεταξύ μας και να αυτοκαταστρεφόμαστε επιτυχώς!
