Και όχι μόνο για το ζήτημα της παιδεραστίας αλλά γενικότερα της βίας, η οποία εκδηλώνεται με τόσες διαφορετικές μορφές μέσα στην κοινωνία που ζούμε όλοι μας.
Διάβασα, ότι ένα δισεκατομμύριο παιδιά ηλικίας 2-17 ετών βίωσαν σωματική, σεξουαλική ή συναισθηματική βία ή παραμέληση το 2020, διεθνώς. Σχεδόν 3 στα 4 παιδιά ή 300 εκ. παιδιά 2-4 ετών υφίστανται τακτικά σωματική ή ψυχολογική βία από τους γονείς ή φροντιστές τους.
Το 10% των περιστατικών που τα παιδιά φτάνουν στα επείγοντα των νοσοκομείων, αφορούν σωματική κακοποίηση στις ΗΠΑ, αλλά και στη χώρα μας αντίστοιχα.
Τα κρούσματα βίας στα παιδιά αυξάνονται στη χώρα μας και μαζί με αυτά και τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, όπως τονίστηκε στη διάρκεια διαδικτυακού σεμιναρίου για την παιδική κακοποίηση, που διοργάνωσε η Ιατρική Εταιρεία Θεσσαλονίκης.
Να προσθέσουμε σε όλα τα παραπάνω τα εγκλήματα κατά των γυναικών που έχουν μετατραπεί σε μάστιγα για την χώρα μας, το μπούλιγκ στα σχολεία και γενικότερα γύρω μας και βέβαια κάθε βίαιο περιστατικό που καταγράφεται από τα μέσα ενημέρωσης.
Η βία δεν είναι πια μια εξαίρεση. Είναι μια καθημερινότητα που χτυπά την πόρτα μας. Προς τούτο και δεν γίνεται να κωφεύομε ή να εθελοτυφλούμε. Ενόψει των επικείμενων εκλογών όλα τα κόμματα και όλοι οι υποψήφιοι συνδυασμοί για τους δήμους και τις περιφέρειες οφείλουν να έχουν συγκεκριμένες προτάσεις και λύσεις για τον περιορισμό των φαινομένων βίας.
Εφόσον, μάλιστα, δεχθούμε πως οι συνεχόμενες κρίσεις, η πανδημία, ο πόλεμος και γενικότερα η παγκόσμια και εγχώρια ανασφάλεια που επικρατούν λόγω των αποτελεσμάτων των εφαρμοζόμενων πολιτικών, ωθούν σε ολοένα κλιμάκωση της βίας, θα πρέπει να αντιληφθούν με κάθε σοβαρότητα οι αυριανοί διεκδικητές της ψήφου μας, πως όχι μόνο δεν θα έχουν περίοδο χάριτος αλλά θα κριθούν και θα κατακριθούν από την στάση και μόνο που θα κρατήσουν ακόμα και κατά την προεκλογική περίοδο απέναντι στα φαινόμενα της βίας. Άλλωστε, αν έχουν άποψη ή πρόταση θα φανεί εκ των προτέρων. Και ανάλογα θα πρέπει να συμπεριφερθούμε όλοι όσοι έχουμε την ευθύνη της ψήφου, δηλαδή, της κρίσης και της πράξης για το ίδιο μας το μέλλον.
