ΑρχαιοΕλληνική η λέξη, μεταπηδάμε στο Γ σαν διάλειμμα, προσωρινή από το Α διακοπή, στο Γ δεν ανταμώνουμε μονίμως γαλήνια, συναντάμε γαμψώνυχα, γαντζωτά, γάργαρα ή γεγωνυία τη φωνή ονόματα κι ονομασίες, γεματούτσικα και γενναιόδωρα, γηθόσυνα (ευχάριστα) ή γλυφά (υφάλμυρα), γλυκασμού ή γοερά, γυαλιστερά ή γριφοειδή, λίγα περί τον Αλέξανδρο πρώτα: Τα δαφνοστεφανωμένα Γαυγάμηλα (μοιάζει για Ελληνικό πάντως) στην Ασσυρία, 331 εναντίον του Δαρείου Κοδομανού, κάθε προσφορά του Πέρση καλύτερη της προηγούμενης, ο Παρμενίων λέει «αν ήμουν Αλέξανδρος θα τη δεχόμουνα», ο Αλέξανδρος του απαντά «κι εγώ αν ήμουν ο Παρμενίων». 30 Σεπτεμβρίου, Κλέαρχος στους Κρήτες τοξότες, Σιτάλκης στο Θρακικό ιππικό, Φίλιππος στο Θεσσαλικό, Αρέτης στους ακοντιστές, Άτταλος στους Αγριάνες, φάλαγγες Κοίνος, Περδίκκας Μελέαγρος, Πολυπέρχων, Σιμμίας, Κρατερός. Υπάρχει μαθητής του 2020 να γνωρίζει τα Γαυγάμηλα; Ποιος να του τα μάθει; Γιατί; Γεδρωσία η φοβερή έρημος μια ακόμα σελίδα αντοχής, δόξας, τιμής. Αδειάζει το κράνος με το νερό «δεν φθάνει για όλους» λέει, «μαζί σου στην άκρη της γης» του κραυγάζουν.
Οι Γέτες, Σκύθες, ο Αλέξανδρος περνά στον Δούναβη 1500 ιππείς και 4000 πεζούς, στη θέα της ενιαίας βουβής γραμμής τους, πριν ανοίξουν σχηματισμούς και πριν την ιαχή, οι Γέτες χάνονται στη στέπα. Ακόμα θα τρέχουν. Ο Γλαυκίας ήταν ηγέτης των Ταυλαντίων, στο Δυρράχιο, πρόγονοι των σημερινών Αλβανών. Ορεσίβιοι. Διαλύθηκαν στους πρόποδες του εντυπωσιακού φρουρίου τους μετά την παράταξη, παρέλαση και το «αλαλαλαλαί» των Μακεδόνων με τον εκκωφαντικό ήχο από τις λόγχες στις ασπίδες.
Στο Γ μας κανονικά, ελληνική πόλη τα Γάδειρα (γα + δηρός =γης λαιμός, Κάδιξ, γνωστή και ως Γαδειρίδαι Πύλαι) στην Ισπανία, Μινώα η Γάζα στην Παλαιστίνη, η Γαία, με τον Ουρανό, γενέτειρα Τιτάνων, Γιγάντων, Κύκλωπες, Εκατόγχειρες, τα τέρατα προηγήθηκαν των ανθρώπων δηλώνουν σαφέστατα οι μύθοι. Γαλάτεια μια των Νηρηίδων, μια σύζυγος του βασιλιά της Κύπρου Πυγμαλίωνα που από άγαλμα, η Αφροδίτη την έκανε γυναίκα. Κέλτες οι Γαλάτες, πάντως ο γενάρχης Γαλάτης κατά μεν γιος του Ηρακλή όπως και ο Κέλτης , κατά δε από την Ιθάκη, γιος της Γαλάτειας εξ’ ου το όνομά του και του Πολύφημου (όχι του Ομηρικού Κύκλωπα).
Νηρηίδα και η Γαλήνη. Γη λιλαία η Γαλιλαία στη Γεννησαρέτ Παλαιστίνης. Γάλλοι από τον ήρωα Γάλλο (με δύο λ όπως η Γαλλία), οι ευνούχοι ιερείς της Ελληνίδας θεάς Κυβέλης στη Φρυγία. Γαμηλιών ο μήνας Ιαν – Φεβρ στο Αττικό ημερολόγιο. Γιος του Έρωτα ο Γάμος, σίγουρα δεν το ξέρατε...
Ο Ηρακλής πολεμάει με τον Γηρυόνη
Ο Γανυμήδης ήταν ο ωραιότατος γιος του Τρώα της Τροίας και της Καλλιρρόης (δύο λ – δύο ρ) κόρη του Κρητός Σκάμανδρου, ήρως επίσης στην Τροία, το όνομά του ποταμός εκεί, στις όχθες του μερικά από τα ενδοξότερα κατορθώματα του Αχιλλέα. Τι να το κάνεις το γενεαλογικό μιας κι’ είμαστε στο Γ, δύσμοιρε, ο Δίας τον απήγαγε και τον κράταγε στον Όλυμπο, οινοχόο! Δίας ήταν αυτός...
Πατριωτάκια στον Καύκασο και οι Γαργαρείς, γαργαλιστικός ο μύθος τους, οι Αμαζόνες τους χρησιμοποιούσαν ως επιβήτορες. Τι μαθαίνει κανείς... Συνοικία στην Αθήνα η Γαργαρέττα και ήρωας της Αττικής ο Γαργηττός, Δήμος μέχρι σήμερα. Διάσημη αποικία στη Σικελία η Γέλα. Μια από τις τέσσερις Ιωνικές φυλές της Αθήνας οι Γελέοντες. Φάντασμα στη Λέσβο η Γελλώ, έπνιγε παιδιά, είχαμε και τέτοια...
Τύρανος της Γέλας και των Συρακουσών ο Γέλων το 485 ενώ ο Γέλως, το γέλιο, στην Ελλάδα ήταν θεότητα. Ομοίως θεότητα η Γενετυλλίς, στην Αττική, για τις γεννήσεις. Φυλή στη Βοιωτία, μετακόμισαν στην Αττική οι Γεφυραίοι, συλλήβδην όσοι στεγάζονταν κάτω από γέφυρες κατόπιν, συνωμότες του πολιτεύματος μάλιστα, Δήμος Αττικός οι Γεφυρείς. Διάφορες φήμες διαφοροποιούν διαφοροτρόπως, διαφιλονικώντας διαφόρως.
Έρεβος – Νύκτα γέννησαν τον Γήρα, τα γηρατειά, κανείς δεν θάθελε τέτοιους γονείς! Γνωστός ο Γηρυόνης (γηρύω = φωνάζω, σκούζω), γίγαντας με τρία σώματα και τρία κεφάλια, καλά που βρέθηκε ο Ηρακλής που αξιοσημείωτα εξολοθρεύει σειρά γιγάντων. Γης ταύρος ο Γήταυρος, τέρας ποταμών – λιμνών. Τέρατα παντού, πάντα, παντοιοτρόπως, πανταχόθεν, πανταχού, παντοειδώς και παντοδύναμα. Παντοίως.
Ας τα να πάνε. Ωραίο και το Γ, συνεχίζουμε...
