Υπερχείλιση ονομάτων σημειώνεται σε κάθε κείμενο, στο παρόν κάτι... παραπάνω γιατί τα επισημαίνουν αναγνώστες. Ο φίλος συγκίνησε (δεν θέλει όνομα), σε τυχαίο δείγμα, στο «Ονομάτων αφειδώλευτα» κατέγραψε (χαρά στην υπομονή του καίτοι διαβεβαιώνει πως απασχολήθηκε μόνο 15 λεπτά(;) συνολικά) ότι αναφέρονται 26 ονόματα, 20 σε παραλληλότητα, παρενθετικά 10, άθροισμα 46 – 56, δηλώνει «από τον Ουρανό στον Όλυμπο και εκείθεν σε ολόκληρο τον τότε μεγάλοκαι ένδοξο Ελληνικό χώρο σε τρεις ηπείρους, η Αρχαία Ελλάδα».
Για του λόγου του αληθές: 2 λαοί – γενάρχες (ο Λακεδαίμων τους Λακεδαιμόνιους). Ο σοφός Σόλων. 2 ομάδες νυμφών (Αμαδρυάδες – Υάδες).2 γίγαντες (Αλκυών – Άλμωψ). 2 συγγραφείς (Αλύπιος – Αμειψίας). 5 τέρατα. 4 γυναίκες – μητέρες με καίριο ρόλο (Σπάρτη – Ταϋγέτη). 2 αγώνες – γιορτές. 2λιμάνια, 1 Δήμος. Οι Αμαζόνες. Ένας μάντης. 6 πόλεις – 4 ήρωες – 3 βασιλείς – 8 θεοί – 1 ημίθεος. Μια μεταμόρφωση. 3 ποταμοί. Ένας ιερός χώρος. Ανόμοια πιτσιλιστά (το αρχαίο πιτυλίζω – πίτυλας η σταγόνα) παρακεί, παραδώ, παρακάτω, παρακείμενα ονόματα, παράπλευρα.
Ο φίλος υπενθυμίζει επιπρόσθετα ότι και οι πολύχρωμες και πολύμορφες νύμφες διαφόρων κατηγοριών, δεν είναι ακριβώς κανονικές γυναίκες όπως οι Νηρηίδες, οι Ωκεανίδες κλπ. Ορθοτομούντες αγχίνως, στο ξεκαπάκωμα, πρόκειται περί τεράτων έστω αν κάποτε γονιμοποιούν με ανθρώπους. Ζουν κατά ομάδες αλλά απομονωμένες και επί γενεές, τουτέστιν αθάνατες. Πολύ σωστά. Τέρατα και οι σάτυροι. Ορθότατα. Αυτά τα τέρατα λοιπόν που συνεχώς κατονομάζονται και υπογραμμίζονται, διευρύνονται πλατιά με... παραφυάδες τους, κυκλοφορούν στους μύθους σαν χαζοβιόληδες ή γεροταρνανάδες, ξεμωραμένοι γερομπαμπαλήδες, ξωτικά κλπ. Τέρατα όλα τούτα.
Ευχαριστούμε ξανά...
Φίλοι δίνουν ονόματα προσαυξήσεις - προσαρτήσεις. Στο Α:
Ήρωας της Αττικής ο Ανάγυρος, ιδρυτής του Δήμου Αναγυρούντος, η Βάρη σήμερα. Αντί Ανάγυρο, τη λέμε... Βάρη! Αγγειογράφος 6ος αι. ο Ανακλής. Αθηναίος, ίδιου αιώνα ο Ανακρέων, λυρικός ποιητής από την Τέω, η Τέως στην Ιωνία. Πόλη στον Αμβρακικό το Ανακτόριον. Κάπως αξεδιάλυτα με τον Άνακτα (άναξ = βασιλιάς), μετέωρο πρόσωπο αφού ως βασιλιάς στη Μίλητο Μ. Ασίας καταγράφεται γιος Ουρανού – Γης, αδελφός δηλαδή εξαίρετων ή εξαμβλωματικών, όταν η Μίλητος δεν υπήρχε! Περίφημος ο Αναξαγόρας (500 – 421), 79 ετών, φιλόσοφος, δικάστηκε στην Αθήνα, όνειδος, δίδαξε τους Περικλή, Ευριπίδη, Σωκράτη, από τους σημαντικότερους όλης της ιστορίας, εκ Κλαζομενών. Ιωνία. Τόμοι γράφτηκαν για το έργο του.
Φιλόσοφος και ο Ανάξαρχος από την Ελληνική Δυτ. Θράκη, τα Άβδηρα.Ως ακριμάτιστοι πάντως έστω ακροπατώντας, ακριβοδίκαια, δεν αποσιωπούμε,αβδηριτισμός νοείται από τότε η ανοησία, αβδηρίτης ο ματαιόδοξος και μωρός. Κάτι προφανώς μνημειωδώς βλακώδες διαπράχθηκε ή διαδραματίστηκε και ως σήμερα τους παίρνει όλους η μπάλλα... δεν θέλει και πολύ... Καλιά να σου βγει το μάτι... Συμπατριώτης του Δημόκριτου. Συνόδευε τον Αλέξανδρο, τον μετέπεισε όταν ο στρατηλάτης αποφάσισε να πεθάνει ... στη σκηνή του επειδή εκείνη την κακιά ώρα δολοφόνησε τον Κλείτο (για θεατρινισμό υπαινίσσονται βιογράφοι σύγχρονοι), τέλος πάντων, ο Ανάξαρχος συγκρούστηκε με το φιλόσοφο Καλλισθένη, ανηψιό του Αριστοτέλη για το θέμα προσκύνησης ως θεού του Αλέξανδρου που είχε τον Αβδηρίτη σε μεγάλη εκτίμηση. Στη Βακτρία υποστήριξε τη θεϊκή υπόσταση του βασιλιά του. Ο Ανάξαρχος τον μετέπεισε να αγνοήσει και τους Χαλδαίους μάντεις απατεώνες και καταχραστές χρημάτων, το 323 (έτος θανάτου του Αλεξάνδρου) έξω από τη Βαβυλώνα. Οι Χαλδαίοι επαληθεύονται και ο Ανάξαρχος διαψεύδεται! Απίστευτο αλλά αναφέρεται από Αρριανό, Πλούταρχο, Στράβωνα, Διόδωρο, Ιουστίνο, Αππιανό. Σήμερα να υποθέσουμε ότι οι Χαλδαίοι μεθόδευαν εκτεταμένα συνθήκες και καταστάσεις να προσαρμόζονται στις χρησμοδοσίες τους. Ο Ανάξαρχος διαδραμάτισε σημαίνοντα πολιτικό ρόλο πέραν της ιδιότητας του φιλόσοφου, καθ’ όλη τη διαδρομή του Αλέξανδρου. Ποιος με φιλοσόφους πλάι; Ναπολέων, Καίσαρ, Τσέγκις Χαν, Ταμερλάνος;
Αγορεύουν αγεληδόν και απέλπιδες τα αποχρέμματα, οι αρχήθεν αρπακολλατζήδες, ακροποδητί ή ακροθιγώς, με ακριτομυθίες, ασυναρτησίες και ασύστατα, ασώπαστα. Ποιον Ανάξαρχο και ποια Άβδηρα, ποιον Αλέξανδρο, πού όποιος Αναξαγόρας αμελητέος έστω, Μίλητο και Δήμους σαν τον Αναγυρούντα σε μια Αττική απειροελάχιστη που ότι και όσα ανέδειξε, ανήγειρε, αναμόρφωσε, αρμολόγησε και ανάρτησε για την ανθρωπότητα, δεν ανέπτυξαν απειροπλασίως απειροπληθείς, απέραντα;
