Πέραν των όσων έχουμε αναφέρει κατά καιρούς για τα κίνητρα που οδηγούν κάποιο σε μια υποψηφιότητα και για τις στοχεύσεις που προβάλει πως επιθυμεί να υπηρετήσει μέσα από μια δημόσια θέση, θεωρώ, ότι ένα μείζον ζήτημα και σοβαρό κριτήριο, είναι η ίδια η φύση του υποψηφίου και η σχέση του με το «εγώ του».
Διότι είναι ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα το να μην βλέπεις την ανάγκη του «εμείς» αλλά να διεκδικείς κάτι που αφορά το σύνολο, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις το «εγώ». Να υποκρίνεται, δηλαδή, κάποιος πως θέλει να υπηρετεί το κοινό όφελος αλλά επί της ουσίας το μόνο που επιδιώκει είναι η προσωπική του προβολή και το ίδιον κέρδος!
Το να διεκδικεί κάποιος μια θέση στα κοινά μόνο και μόνο για τον εαυτό του ενώ στην ουσία δεν έχει καμία ικανότητα να ανταποκριθεί στις ευθύνες, τις οποίες καλείται να αναλάβει, έχει να κάνει με δύο τινά. Το ένα είναι η αισχροκέρδεια και το άλλο είναι ο εγωισμός του.
Σήμερα, θα ασχοληθούμε με τον εγωισμό, καθώς όχι μόνο αποτελεί ένα από τα χειρότερα γνωρίσματα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος αλλά γιατί ειδικά για τα κοινά μπορεί να αποφέρει μοιραίες καταστροφές.
Ο εγωιστής, θεωρεί ούτως ή άλλως κατάλληλο τον εαυτό του για τα πάντα. Δεν έχει την ικανότητα να διακρίνει και κυρίως δεν μπορεί να αντιληφθεί την ανικανότητα του να υπηρετήσει τους άλλους. Οι πλέον ακατάλληλοι για τα κοινά είναι οι εγωιστές. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα τόπο! Δεν ξέρουν να κάνουν τίποτα άλλο από το να αυτοθαυμάζονται, αφήνοντας τα πάντα στην τύχη τους, χωρίς δε να καταλαβαίνουν, πως καταστρέφουν τα πάντα γύρω τους.
Δεν είναι τυχαίο αυτό που έχει γραφτεί και λέει: «Αν βρεις άνθρωπο που να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, να είσαι βέβαιος πως αυτή είναι η μόνη μεγάλη ιδέα που πέρασε από το μυαλό του»!
Με την ευκαιρία να υπενθυμίσουμε, ότι «δεν είναι κακό το να νομίζει ο άνθρωπος ότι έχει κατιτί δικό του» όπως έγραψε ο Αριστοτέλης, ο οποίος συμπλήρωσε, ότι «Είναι φυσικό το να αγαπά κανείς τον εαυτό του». Ο ίδιος, όμως, τόνισε, ότι «μόνο ο εγωισμός πρέπει να κατακρίνεται» και διευκρίνισε την διαφορά λέγοντας: «Δηλαδή, όχι το να αγαπάς απλώς τον εαυτό σου, αλλά το να τον αγαπάς περισσότερο από ό,τι πρέπει».
Επίσης, για το ίδιο ζήτημα, ο Μέγας Βασίλειος έγραψε: «Ο εγωισμός είναι ένα ζευγάρι ξυλοπόδαρα, που κάνουν τον άνθρωπο ψηλό, χωρίς να τον κάνουν μεγάλο» ενώ ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, σοφά υποστήριξε περί του ίδιου ζητήματος: «Η Κενοδοξία είναι το πρώτο που βλαστάνει στην ανθρώπινη καρδιά και το τελευταίο που ξεριζώνεται»!
Για όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να προβληματιστούμε και να αποφύγουμε να υποστηρίξουμε κενόδοξους, εγωιστές ανθρώπους που θέλουν να έχουν «ρόλο» στην ζωή μας. Διότι τα κοινά μας αφορούν όλους. Και το μόνο που μπορούν να μας προσφέρουν οι εγωιστές άνθρωποι είναι το απόλυτο τίποτα καθώς όπως είπε ευκρινώς ο Σωκράτης: «Όπως οι χωρίς περιεχόμενο ασκοί φουσκώνουν με τον αέρα, έτσι και οι χωρίς πνευματική υπόσταση άνθρωποι διογκώνονται από την έπαρση, την αλαζονεία και την εσφαλμένη για τον εαυτό τους γνώμη»!
Και όταν δεν ξέρεις ποιος είσαι, τότε δεν ξέρεις και τι κάνεις, είναι η δική μου γνώμη, την οποία παραθέτω με αγωνία για το μέλλον του τόπου μας.
