Του Α ανιχνεύουμε, αψιμαχώντας και ακροβατώντας, τόπους και πρόσωπα συνέχεια, σε αχνοφεγγιά που αχνοτρέμει σε αχλή αλλού, άφωτα και άφωνα άλλοτε, άπλετα και απλόχερα αποδεικτέα αλλιώς. Οι Αργινούσες, τρεις νησίδες στη Λέσβο, γράφονται στην ιστορία λιγότερο επειδή οι Αθηναίοι καταναυμάχησαν τους ενωμένους της Πελοποννήσου και περισσότερο διότι οι επικεφαλής Αθηναίοι εκτελούνται άπαντες – ψήφισαν οι πολίτες εννοείται – . Άφησαν άταφους στα κύματα τους νεκρούς. Η αληθινή και με πλήθος μαρτυριών, αναντίλεκτος, αναντίρρητος δικαιολόγηση ότι η περισυλλογή ήταν αδύνατη λόγω της τρικυμίας, απορρίπτεται. Αθήνα 406 π.Χρ. Τους εκτέλεσαν.
Η Αργολίδα, το ενδοξότερο μάλλον σημείο της αρχαίας Ελλάδας, πρωτεύουσα το Ναύπλιο, το Άργος τότε, από τον Άργο, γιος του Δία, πρώτος ηγέτης, γενάρχης και ιδρυτής. Οι Αργείοι παντού και πάντα, από την Ιλιάδα, στην επανάσταση του 1821. Και περί Αργοναυτών πολλά και γνωστά και πλειστάκις ειπωμένα, Αργώ το πλοίο τους, του Άργου (σημαίνει ταχύς, όχι αργά...), εκ θεών οδηγίες κατασκευής. Αρδηττός, λόφος στην Αθήνα, οι Αρέθουσες πηγές άφθονες, διάσημες και κοσμοαγάπητες, ο Άρειος Δίδυμος τρεις αιώνες πριν τον Άρειο του Χριστιανισμού που έφερε τα πάνω – κάτω. Ο προ Χριστού, 83 π.Χρ. έως 10 μ.Χρ έζησε 93 έτη, φιλόσοφος, συγγραφέας, διδάσκαλος σε Αλεξάνδρεια – Ρώμη.
Άρειος Πάγος σημαίνει του Άρη ο βράχος, η έδρα του ανώτατου ποινικού και πολιτικού δικαστηρίου τότε και τώρα, εκδικάζουν ορθότητα δικαστικής απόφασης εξασφαλίζοντας ενότητα νομολογίας και Δικαιοσύνης. Ένα από τα ήκιστα εναπομείναντα μεγαλειώδη αρχαία ονόματα, τα πλείστα συν τω χρόνω αναπαύτηκαν εν σκηναίς δικαίων. Γι’ αυτό ροκανίζεται αν δεν γκρεμοτσακίζεται πρωτογενώς και δευτερογενώς σκέψη και κρίση. Η γλώσσα λαβώνεται, αλλοιώνεται και συρρικνώνεται, περιορίζεται και νοθεύεται, εκμαυλίζεται, ανατρέπεται με τα τουρλού τουρλού. Γλώσσα με σκέψη συνδέονται με ευθεία – ανοικτή σύριγγα. Όπου φράζει, η επικοινωνία τους δυσχεραίνεται και δυστυχεί.
Αρεύς, δυναστεία βασιλέων της Σπάρτης, Αρήνη, πόλη στη Μεσσηνία από το όνομα της αδελφής του Τυνδάρεω της Σπάρτης , συνυφάδα της Λήδας, θεία της ωραίας Ελένης, της Κλυταιμνήστρας του Αγαμέμνονα και των Διόσκουρων Κάστωρ και Πολυδεύκης στους Αργοναύτες. Ο Άρης, γιος του Δία και της Ήρας, ο τρομερότερος θεός, παρότι άφωνοι, αποσβολωμένοι, εκστατικοί βρίσκουμε στην Ιλιάδα να τον καταδιώκει ο Διομήδης και ο θεός να καταφεύγει τραυματισμένος στον πατέρα του στον Όλυμπο.
Φαντάσου, φίλε αναγνώστη, πώς θα ήταν ο... Διομήδης!
Ο Διομήδης εισέβαλε στην Τροία χρησιμοποιώντας το Δούρειο ίππο.
Σπαρτιάτης ναύαρχος που είναι πολλοί όπως οι στρατηγοί, ο Ανταλκίδας, η ατιμωτική Ανταλκίδειος ειρήνη με τους Πέρσες του Αρταξέρξη Β΄ (386 π.Χρ.). Συμφωνήθηκαν α) να παραδοθούν οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας και η Κύπρος, β) αυτονομία των ελληνικών πόλεων εκτός τις Αθηναϊκές κληρουχίες και γ) να επιτηρούν οι Σπαρτιάτες στον ελλαδικό χώρο.
Η Ανταρκτική, 6η ήπειρος, στο Ν. Πόλο, ελληνική ονομασία των άρκτων από αρχαιοτάτων χρόνων. Ο Αντέρως (αντί έρως) γιος Άρη – Αφροδίτης, περί ερωτικών ατασθαλιών, μπριόζες χορεύτριες και λοιπά φθοροποιά, μη θέλετε να τα μάθετε όλα με 50 λεπτά που πληρώνετε την εφημερίδα. Καλύτερα ο Αντήνωρ, κατασκεύαζε ανδριάντες στην Αθήνα 6ου αι, η Αντιγόνη, τα είπαμε κι’ εδώ, τραγωδία κορυφαία, Σοφοκλής, ως σήμερα συγκλονίζει. Αντίγονος, τρεις βασιλείς στη διαδοχή του Αλέξανδρου, ο πρώτος ήταν στρατηγός, πατέρας του Δημήτριου Πολιορκητή, ο Μονόφθαλμος, τοποθετήθηκε από τον Μέγα κυβερνήτης κεντρικής Μικράς Ασίας.
Το όνειδος στις Αργινούσες και στην Ανταλκίδειο, ο Άρης και ο Άρειος Πάγος, η Ανταρκτική ωχριούν. Αλλού τα καίρια, κυρίως, κατεξοχήν, κατά κόρον:
Διαμφισβητείτε κι επιμένετε φορτικά, λεπτομέρειες φορτίσιμο φιρί φιρί (Ιταλοτούρκικα) για τον Αντέροντα τον μπήξε δείξε; Το δυνάμει δυνατόν με μαντινάδα (αντιδάνειο η μαντινάδα, το μαντεύω – άδω συνενώνοντας, τραγουδώ το απρόσμενο, λέξη ανύπαρκτη στα Ιταλικά, δεν έχουν οι Ιταλοί «μαντινάδες», βρήκαν αυτό το όνομα για τους εν Κρήτη στίχους που άκουγαν γιατί άλλο τραγούδι, άλλο μαντινάδα. Και άλλο όταν ή εάν η μαντινάδα γίνει τραγούδι. Όπως σήμερα δηλαδή... Οπότε – όπως για πολλές τούρκικες λέξεις – το λεξικό γράφει ξενική προέλευση – ρίζα ενώ πρόκειται για ελληνικότατη, καταβολής μάλιστα αρχαίας εποχής), σε μαντολινάτα ασκομπαντούρα και τουμπελέκι.
αφού περνάς απού περνάς
γιάντα περνάς με φόρα
και δεν περνάς σιγά σιγά
απού περνάς πλιάν ώρα.
