Για λίγο ας ξεκουραστούμε με το Α – και να το ξεκουράσουμε, θα απηύδησε άπελπι, θα αποκάρωσε με τις τόσες αποσφραγίσεις του – και ας αριβάρουμε οσονούπω (είδατε πως ταιριάζουν ιταλικά – αρχαιοελληνικά;) να διαρπάξουμε διαρρήδην και να διασαλεύσουμε το δυνατόν διάφορα διαλαλήματα στο Δ, διαφοροτρόπως και διαφωτιστικά διηνεκώς. Του Δ δώθε άνευ δυσχέρειας, τα δυσεξάλειπτά του, δυσπόρθητα κάποια, δύσβατα, δάδες δαημοσύνης, γνώσης συνάμα και δαφνοστόλιστων δεδομένων δαψιλώς(άφθονα), δει δη τα δέοντα δειγματοληπτικά.
Ποιος πώς, ποτέ να δηλώσει τον πλούτο του Δ, τα δημώδη και δήλα δημιουργήματα; Διαλαλούν οι διαλογές, οι διαλογισμοί, τα διαμιλλώμενα, τα δύστροπα μαζί, τα δύσκαμπτα με δοξαριές του δονούμενα.
Ο Δαίδαλος κατασκευάζει το ομοίωμα της αγελάδας για την Πασιφάη.
Δάειρα, θεά στα Ελευσίνια μυστήρια, όλα αποκαθαρμένα, απόκρυφα, άρρηκτα και άρρητα εκεί, απόρρητα, ξέρει τις οτιδήποτε επιπλέον; Δήμος της Αττικής οι Δαιδαλίδες, σημαίνει επιδεξιότητα – δεξιοτεχνία, δεν συνδέεται με το δαιδαλώδες που σήμερα σημαίνει το πολύπλοκο αδιέξοδο, παραφράστηκε ο ΜΕΓΑΣ Δαίδαλος που μεγαλούργησε στην Κρήτη αλλά ήταν Αθηναίος, μετοίκησε εξαιτίας κακιάς ώρας και μεγιστοποίησε γνώσεις και ταλέντα δίπλα στον Μίνωα. Μεγανθής και μεγαλώνυμος, μεγαλοφυής και μεγαλοφάνταστος, μεγαλόσχημος και μεγαλοπράγμων. Στην Ιλιάδα κατασκευάζει ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ ρομπότ όπως και ο Ήφαιστος, εκείνος όμως είναι θεός, ενοχοποιείται για την τόσων δεινών αγελάδα της Πασιφάης, φυλακίζεται, δραπετεύει, η έκλαμψη με τα φτερά του ίδιου και του γιού του, φανταστείτε π.χ αυτό να το κάνουν κομμάντος Κρήτες που τυχόν προσγειώνονται σε πλοία ή και ξηρές και απογειώνονται πάλι!!! Πάντως ο επόμενος άνθρωπος πέταξε γύρω στο... 1920(!), οι αδελφοί Ράϊτ, φτερά ξανά μετά 4, 5, 15 χιλιετίες.
Ο Μίνως φονεύεται ενώ τον καταδιώκει, ο Δαίδαλος θ’ αφήσει ένα απίστευτο, ιστορικό και όχι παραμυθένιο έργο. Η Μινωική Αυτοκρατορία αιώνων και χιλιετιών δεν ήταν σύμπτωση ή εξαπίνης, εξαίφνης φεγγοβολή, ο Τάλως δεν ήταν απλά ακατανίκητο όπλο, ο λαβύρινθος παιχνιδάκι να παίζουνε κοράσια «φέξε μου και ξεγλίστρησα». Γιος του Ευπάλαμου ενώ ένας Δαίδαλος προκύπτει μετά αιώνες, τον 4ο , ως χαλκοπλάστης από τη Σικυώνα στην Κορινθία.
Δακία, οι Δάκες, περίπου στη Ρουμανία, το αρχαιοελληνικό όνομα της περιοχής μέχρι τον 19 ο αι, ελληνικότατο όπως η Δαμασκός της Συρίας, από τον ήρωα Αρκάδα (καταλάβατε πως τον έλεγαν), γιο του Ερμή. Θεά της γονιμότητας η Δαμία, από τη Αίγινα ως την Τροιζήνα, για τον Δαμοκλή γνωρίζετε λόγω ότι «δαμόκλειος σπάθη» αιωρούνταν πάνω από τα κεφάλια, όποιος ήθελε ας ανασήκωνε, αυλικός στον Διόνυσο τον Πρεσβύτερο, τύραννο των Συρακουσών.
Γλύπτης ο Δημοφών, Μεσήνιος, 2ος αι, ο Δάμων με τον Φιντία, πανανθρώπινο και πανάρχαιο πρότυπο φιλίας και αυτοθυσίας. Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι, ούτε παιγνιώδη, ούτε παιδαριώδη, παιδόπουλα σε παιδότοπους να παιζογελούν. Ας ακούσουν οι γλαδιόλες και οι πανσέδες, τα κνώδαλα που κοάζουν, τα κόθορνα που κρώζουν, κρωξίματα και κοάσματα, των κολοβών οι κολοκυθοκορφάδες και τα πανταχού κορδακιζόμενα κομψοτεχνήματα. Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι στη Σικελία. Ο Φιντίας γύρισε αλλά ο Δάμων ζήτησε να εκτελεστεί. Έτσι κνώδαλα; Αυτοί ήταν οι Πυθαγόρειοι. Περί το 360 επί Διόνυσου τυράννου που τους ζήτησε να γίνει τρίτο μέλος της φιλίας τους. Κουζουλάθηκε. Τροζάθηκε. Πού τα αναλόγου διαμετρήματος; Στους Σουμέριους, τους Βραχμάνους, στου Νεπάλ τα λάμα (οι προβατοκαμήλες) με τους λάμα με τα λιβανιστήρια παραμάσχαλα; Ως σήμερα η ανθρωπότης παραληρεί. Σε παραλαλητό. ΔΑΜΩΝ και ΦΙΝΤΙΑΣ.
Κόρη του βασιλιά του Άργους Ακρισίου, γέννησε τον Περσέα η Δανάη με τον Δία που έγινε βροχή για να την παραπλανήσει, στο Άργος και ο Περσέας, όμως ο γιος τους με την Ανδρομέδα, ο Πέρσης, έγινε γενάρχης των Περσών στην Περσία. Αν δεν σκεφτόνταν ο Δίας να πέσει σαν χρυσή βροχή...
Έτσι, γλαδιόλες και κνώδαλα; Δίας – Δανάη – Άργος – Περσέας – Πέρσης – Περσία, από την Αρκαδία η Ανδρομέδα. Θεοί, ήρωες (ο Κηφέας), πρίγκιπες και πριγκίπισσες, βασιλείς, δεν ήταν χορεύτριες με ντέφια στα παζάρια και τ’ αντίσκηνα, οτέ μεν, οτέ δε, ό,τι πάρετε δυό δεκάρες. Νύμφες οι Δαναΐδες. Των πηγών 50 κόρες του Δαναού. Εγκλημάτησαν και καταδικάστηκαν. Ακόμα λένε «γεμίζουμε τον πίθο των Δαναΐδων». Αυτό που δεν γεμίζει.
Για Δαναούς – Δαναό στο επόμενο του Δ δειγματολόγιο, δελεαστικό, δηκτικό (άμα λάχει), δρομαία, δωρεάν!..
