Σαν ζωγραφίζεις στη σιωπή ,τα σύμπαντα γιορτάζουν,
οι ήχοι και τα χρώματα σιωπηλά δοξάζουν,
το φως και την ημέρα Του, κάθε κλαδιού το δάκρυ,
και των Αγίων οι μορφές , γονατιστές στην άκρη.
Πώς είναι ο παράδεισος, βάλε το φως και γράψε
και πάρε το χρωστήρα σου, με ευλάβεια και βάψε,
το δάκρυ του πλησίον σου, τον αναστεναγμό του,
τα μύρια τόσα βάσανα και τον κατατρεγμό του.
Πώς είναι ο παράδεισος, ακούς τη μουσική του
και των αγγέλων τις φωνές να αινούν και δύναμη Του,
να βλέπεις τ΄ απερίγραπτα τσ΄ αγάπης μέγα θαύμα,
μύρια γλυκά χαμόγελα, ένα ουράνιο τάμα.
Άκου πως ζωγραφίζουνε οι χτύποι της καρδιάς σου,
σαν νιώθεις το εξαίσιο να βρίσκεται κοντά σου,
μυριάδες τόσοι άγγελοι ,μαζί κι ο άγγελός σου.
να σου κρατάει συντροφιά εις τον παράδεισο σου.
Και λες στων αστεριών το φως, είναι ο παράδεισος σου,
ένα χαμόγελο γλυκό, στον κόσμο το δικό σου,
που ζωγραφίζει τη χαρά σε κάθε του γωνία
και χαίρονται οι ουρανοί μαζί κι η Παναγία.
Να! μουσική ακούγεται απ΄ των αγγέλων χείλη
και έρχεται και ο Χριστός καθημερινά το δείλι
κι ακούγεται το ωσαννά κι άνθη παντού μιλούνε
και λάμπουν όλες οι ψυχές ,μάτια φεγγοβολούνε.
