Κεφαλαιώδες ζήτημα που απαιτεί την άμεση και συντονισμένη δράση Πολιτείας, Θεσμικών φορέων και Παραγωγών Ελαιολάδου αποτελεί η προσαρμογή της ελληνικής ελαιοκομίας στα δεδομένα που φέρνουν στο προσκήνιο τα νέα πρότυπα και όρια στα εισαγόμενα ελαιόλαδα σε αρωματικούς υδρογονάνθρακες παραφινελαίων ή αλλιώς γνωστούς και ως ΜΟΑΗ. Με τα νέα όρια υπολειμμάτων για αρωματικούς υδρογονάνθρακες, που θέλει να βάλει η Κομισιόν, το 40% του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου της χώρας μας θα είναι μη βρώσιμο. Το πρόβλημα αφορά τα βενζινοκίνητα ελαιοραβδιστικά και αλυσοπρίονα που αφήνουν υπολείμματα στον καρπό.
Το θέμα απαιτεί την άμεση ενημέρωση των ελαιοπαραγωγών για την τήρηση των ορθών καλλιεργητικών πρακτικών ιδίως κατά την συλλογή του ελαιόκαρπου με βενζινοκίνητα ελαιοραβδιστικά και το κλάδεμα των ελαιόδεντρων με λιπαινόμενα αλυσοπρίονα, με πιθανή καθιέρωση ηλεκτρικών ελαιοραβδιστικών.
Οι κεντρικοί φορείς του ελαιοκομικού τομέα, ΕΔΟΕ και ΣΕΒΙΤΕΛ δια των Προέδρων τους Μανώλη Γιαννούλη και Κώστα Κουτσιούμπη αντίστοιχα, τονίζοντας την ανάγκη για την λήψη μέτρων για τα προβλήματα που επηρεάζουν την συνολική παραγωγή, εμπορία και εξαγωγή του εθνικού μας προϊόντος. Μάλιστα θεωρείται επιβεβλημένη η άμεση συνεργασία του ΥπΑΑΤ με τον ΕΦΕΤ και το ΓΧΚ, για την ενιαία παρακολούθηση του θέματος, παράλληλα με την εκπροσώπηση μέσω της ΜΕΑ Βρυξελλών και την δημιουργία κοινού μετώπου με τις λοιπές ελαιοπαραγωγικές χώρες για την ανάγκη επιπλέον μελετών και την ορθολογικοποίηση των προς θέσπιση ορίων.
