81
Η γέννηση ήρθε, μαζί και η αγάπη,
στα μάτια, στο πρόσωπο, στην ψυχή.
στολίσματα ουράνια, μικρά αστεράκια,
ανθάκια της άνοιξης ,φως λαμπερό.
82
Της αγάπης το φως! ζωγράφισε φως,
για να οδηγεί τη ζωή ,στο άπειρο,
πάντα με αγνότητα και απλότητα ,
προς το καλό,προς τον Θεό και τον πλησίον.
83
Αλήθεια, μπορεί να υπάρξει κόσμος δίχως αγάπη,
παιδί ,δίχως χαμόγελο, δίχως φωνή ,
χωρίς αγκάλιασμα πατρικό, της μάνας το χάιδεμα ,
την ευχή της, το δάκρυ της αγάπης της.
84
Πώς θα ήταν ο κόσμος, δίχως το στόλισμά της,
δίχως τη θαλπωρή, τη ζέστα της ανάσας της,
δίχως τη χαρά και την ελπίδα της ,
τη γλυκύτητα και τη δροσιά της καλοσύνης της.
85
Αλίμονο στον κόσμο, αν χάσει το Φως ,
τότε που η αγάπη θα φυλακιστεί ξανά,
όταν οι σκιές σκεπάσουν το χαμόγελο,
κάθε χαρά ,κάθε αισιοδοξία ,κάθε ελπίδα,
86
Η αγάπη είναι το πιο όμορφο χρώμα
και δίνει ζωή στο ακατέργαστο,
στην πέτρα ,στο ξύλο ,στον κόσμο,
σε κάθε άνθρωπο που θα την ζητήσει.
87
Η αγάπη είναι το δάκρυ της καλοσύνης,
είναι η θυσία για τον ξένο και αποδιωγμένο,
είναι αλήθεια απέναντι στο άδικο ,
κάθε προσφορά από τη ζέστα της καρδιά μας.
88
Η αγάπη είναι ο Χριστός Μας ! το Φως !
μια αγάπη απέραντη σε όλους μας,
εμάς τους αθλητές του κόσμου, τα παιδιά Του,
που μας δόθηκε για να την δώσουμε κι εμείς.
89
Ναι! για να τη δώσουμε, δίχως ανταλλάγματα,
να την κάνουμε προσφορά ελπίδας και ζωής,
να ανακουφίσουμε ,να ενθαρρύνουμε,
να σφουγγίσουμε τα δάκρυα του φτωχού !
ΑΦΙΕΡΩΜΑ : Μικρή προσευχή, στον μαύρο βαρκάρη των Χανίων, τον Αφρικανό Σαλή Χελιδωνάκη, που αν και φτωχός, διακονούσε φιλάνθρωπα τους αδύναμους. Ακόμη κι όταν κέρδισε ένα λαχείο, προίκησε δύο κορίτσια.
Απάνω στη μαρμάρινη πλάκα, χαράχτηκαν οι στίχοι απού ‘γραψε για τον Σαλή ο φίλος του ποιητής Γιώργος Γεωρβασάκης:
” Ας ήσουν μαύρος.
Ας μην ήσουν χριστιανός.
Ας ήταν μαύρη η μορφή σου.
Μ’ από το χιόνι πιο λευκή
ήτανε η ψυχή σου”.
