Στα πολλά που δικαίως γράφονται και λέγονται για την Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη να προσθέσω την προσωπική θλίψη και τα συλλυπητήρια. Μια μεγάλη Ελληνίδα, πρότυπο συζύγου και μητέρας, από χωρίς πόρους, με 3 παιδιά, στα καραβάκια του Αιγαίου με τον εξόριστο σύζυγο Αξιωματικό επί Χούντας, έφθασε σε μια κορυφαία, παγκόσμιας ακτινοβολίας κοινωνική προσφορά, διαθέτοντας εαυτόν για τον συνάνθρωπο και πρωτίστως τα παιδιά. Μια Ελληνίδα ΑΞΙΑ. Στο Ρέθυμνο ειδικότερα, αποχαιρετούν με συγκίνηση και ευχαριστίες. ΑΞΙΑ ΕΥΕΡΓΕΤΙΣΣΑ.
Σε διόλου παρωχημένο χρόνο, όσα των εκλογών εμμέσως δηλώθηκαν και τα παραπλήσια, υψώθηκαν σε νταρντάνες ντάνες. Δεν τακτοποιούμε, δεν επαναξιολογούμε, μήτε θα επεξεργαστούμε προχειρολογήματα, μη ασφαλή συμπεράσματα. Καταγράφουμε εν τάχει από τις τάδε ή δείνα δικές σας παρατηρήσεις, εμπειρίες, πληροφορίες, εκτιμήσεις - αποτιμήσεις, τα διαδραματιζόμενα παρεμφατικά και παρεμφερή άνευ σειράς κατάταξης και σπουδαιότητας, γουρλωμένες ματιές σε ντεκόρ και ντεκολτέ (να και τα Γαλλικά) τους. Με επίκριση, αντίρρηση, επιδοκιμασία, άρνηση, σύμπτυξη. Ατύλιχτα. Ο αντίλογος ευπρόσδεκτος.
Για το τέρας «μικρή, κουτσή Ελλαδίτσα» που γράφαμε τις προάλλες, τηλεφωνούν πως στο καφενέ λακριντί, στο κουβεντολόι (ΤουρκοΛατινικά τώρα), ειπώθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όντως αναφέρονταν στο τέρας, φευ πήγαινε να περάσει αθόρυβα κάτω από τα σκέλιά του, σκερτσόζικα σκιαμαχούσε σκληρίζοντας. Παιχνιδίσματα – επαλείψεις στα κύματα, στους ανέμους, στα σύννεφα.
Παρακάτω, στον ΣΥΡΙΖΑ ενώ γνώριζαν ότι χάνουν με μεγαλύτερη του 6% διαφορά που έδιναν οι φιλικές τους δημοσκοπήσεις και τα δήθεν εχθρικά τους ΜΜΕ, όλα ανεξαιρέτως, μέχρι τα exit poll μετά την κάλπη, μήτε υποψιάστηκαν τι θα επέρχονταν στις β’, του Ιουνίου. Όταν τα τρία εκ δεξιών μικρά κόμματα σκουπίζανε σε 10 εκλογικές Περιφέρειες Κεντρ. – Αν. Μακεδονίας 5,97 – 7,95 – 8,21 – 9,15%. Όταν η ΝΔ με λιγότερες 293.000 ψήφους τον Ιούνιο, το ποσοστό της λόγω συνολικού αριθμού ψήφων, έπεφτε μόλις 0,23% ενώ με 255.000 λιγότερες ο ΣΥΡΙΖΑ, απώλεσε ποσοστιαία 2,24%. Μην ερωτήσετε «τι να έκανε;». Αυτά τα διυλίζουν ΠΡΙΝ τις εκλογές, ποτέ κατά τη διάρκεια, ενδιάμεσα ή εκ των υστέρων!
Παρομοίως - παράδειγμα – η Πλεύση της Ζωής με μείον 5000 ψήφους, κέρδισε(!) +0,28 και μπήκε στη Βουλή. Με συν τον Ιούνιο 20.000 ψήφους, η ΝΙΚΗ πρόσθεσε 0,77% οπότε εντός Βουλής. Εν ΣΥΡΙΖΑ δεν ψυλλιάστηκαν τα τσουνάμι – ρίχτερ ομού στο σε μικρογραφία Ρέθυμνο όπου στις β’, Ιουνίου, με την έδρα στο ΠΑΣΟΚ έστω παρά 250 ψήφους (με τόσους ο ΣΥΡΙΖΑ κάγχαζε πρώτος στο Ρέθυμνο από το 2019), με εγκεφαλικό και συγκοπή καρδίας δηλαδή συγχρόνως στον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ θα τους καταδίωκε ντουφεκίζοντας οτιδήποτε ψήφιζε. 17άρη, πωλήτρια, παππού, βοσκό, ξενοδόχο. Τους εξολόθρευσε σε Μυλοπόταμο, πόλη – Μητροπολιτικό Ρέθυμνο. Αντί να αντιμάχεται τη ΝΔ - θα αποτελούσε άλλωστε ματαιότητα, χίμαιρα, ουτοπία, αγεφύρωτη η διαφορά -, περιφρούρησε την έδρα Χνάρη του Μαΐου.
Δεν κατανόησε ο ΣΥΡΙΖΑ πως αν δεν άλλαζε άρδην και κεραυνοβόλα τακτικές, σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν θα άντεχε ώρα. Καταπονητικά κατέληξε σε κυματοειδή καταποντισμό, δαρμό, ολοφυρμό. Μπορούσε άραγε στο Ρέθυμνο να τροποποιήσει οτιδήποτε όταν πανελλαδικά παρέμεινε στα πεπατημένα της κατακρίμνησης; Το ήθελε; Ήξερε; Το επέτρεπε η ηγεσία και η τοπική βάση των σκληρών τέως ΠΑΣΟΚ – ΚΚΕ; Επαρκούσαν τα εφόδια; Η θείτσα που ήρθε από το ΠΑΜΕ το 2012, την κοπάνησε ακροποδητί. Άρχισε αμέσως να υποχωρεί με φοβερές απώλειες παντού, κάθε μετά κόπων και βασάνων γραμμή άμυνας, το ΠΑΣΟΚ την έσπαγε ακαριαία. Δεν αναχαιτίζονταν. Ταυτόχρονα πείσμωσε μέγα μέρος της ΝΔ μόλις έθεσε υποψηφιότητα ο Τσίπρας για να βγει ο Ξανθός. Ούτε αυτό διείδαν, ουδεμία λύση – ελπίδα διέθεταν πέραν του ρίσκου να μην εκλεγεί, πανηγυρικά, ο ίδιος ο Αρχηγός. Φρικωδώς επήλθαν οι συνέπειες. Φρικασέ με φραπέ με φρούδες φρεναπάτες.
Πλευροκόπησαν τον ΣΥΡΙΖΑ και οι 4 μικροί δεξιοί – αριστεροί που είτε με της πλάκας αύξηση (ΝΙΚΗ) είτε με σοβαρές απώλειες (ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΕΡΑ), πάντως στον ΣΥΡΙΖΑ δεν στάλθηκε ψήφος τους, άλλωστε πλέον λείπανε χιλιάδες, ανώφελοι κάποιοι κατά μόνας σερσέμηδες, καταχανάδες ρεμπεσκέδες. Άρπαξαν μάλλον κατά το διαγούμισμα με το γιουρούσι τους, κατά το πλιάτσικο, το κούρσεμα, τη διαρπαγή, κατά την επιδρομή στα αφύλακτα και πανικόβλητα, στα παραδομένα και εις άτακτον φυγήν. Λαφυραγώγησαν, λεηλάτησαν πλαγίως ή ευθέως και οι μικροί, οργώνοντας και αλωνίζοντας ενόσω ο υποψήφιος επαίρονταν ότι αντικαταστάθηκε από τον Αρχηγό αυτοπροσώπως. Αφού αυτοτιτλοφορήθηκαν, αυτοϋπονομεύτηκαν και αυτοχειριάστηκαν. Αυτόχρημα, αυταπόδεικτα και αυτόδηλα, η αυτοδιάλυση αυτοδικαίως. Αύτανδροι αυτάρεσκα.
Ο βραδυνός φίλος πρότεινε να προσφύγουν ομαδικά στον ΟΑΘΥΚ (Ομάδα Αναγνώρισης Θυμάτων Καταστροφών). Να αναστοχαστούν προοδευτικά στο μεταξύ, αναβοήσουν προοιμιακά, αναγαλλιάσουν προοπτικά, αναχαράξουν προορατικώς. Μια λιτανεία ολονύκτια ίσως, πομπή ικετήρια μετά περιφοράς αφίσας, προπορεύεται παπάς με λιβανιστήρι. Στο τσακ ήρθαν δεύτεροι.
Μου είπαν κάμποσα ακόμη. Καθείς ξανοίγει την καμπούρα του άλλου, θαρρώ...
Προσεχώς, έγχρωμον – σινεμασκόπ – ακατάλληλον.
