Παιδιά, νέοι και νέες, ο λαός της πατρίδας μας ,
με μία καρδιά, με τόλμη και ενθουσιασμό,
τότε ,τις μαύρες ώρες του ναζισμού, τότε...
ναι, έδωσαν το είναι τους ,τη χαρά τους ,τη ζωή τους.
Και η καρδιά τους λουλούδιασε ,με τη φλόγα του καλού
κι άνθισε με το φως της πανανθρώπινης ελευθερίας
και με οδηγό την πίστη, πορεύτηκε σε δρόμους ουράνιους,
ενάντια στο κακό, στο άδικο ,στο απάνθρωπο .
Ένα θαύμα ήταν ο αγώνας τους, μια φωτεινή πορεία ,
ένα γέλιο, ένα χαμόγελο, ένα γράμμα αγάπης,
ποτισμένο με τα υπέροχα δάκρυα του αγώνα,
για τον άνθρωπο ,το δίκαιο, την ελευθερία, την ανθρωπότητα .
Εκείνοι θυσιάστηκαν ! Εμείς, τί κάνουμε ...
πώς χρησιμοποιήσαμε τα δώρα της προόδου,
ποια η προσπάθειά μας ,η προσφορά μας ,η βοήθεια μας,
στον άνθρωπο του κόσμου, στο φτωχό και αδύναμο .
Εκείνοι θυσιάστηκαν ! Ναι έδειξαν το δρόμο,
μέσα από τις κακουχίες ,τα βασανιστήρια ,τις εκτελέσεις,
με την υπεράνθρωπη τόλμη τους ,το βλέμμα τους,
αυτή την ατρόμητη ηρωική θωριά τους.
Αυτό το δρόμο, ας ακολουθήσει κάθε γενιά,
το δρόμο τον ανηφορικό, που ομορφαίνει τον κόσμο,
που στολίζει και λαμπρύνει γη και ουρανό,
που ανθίζει αγάπη και ειρήνη και κατανόηση.
Εκείνοι θυσιάστηκαν ! Κι εμείς... ας θυσιαστούμε !
με τον αγώνα μας ,για την αξία του ανθρώπου ,
προσφέροντας συμπαράσταση και την κατανόησή μας,
το φως της καρδιάς μας , για να φωτιστεί η γη μας .
Εκείνοι θυσιάστηκαν ! Κι ήταν Οκτώβρης του 1940,
βαδίζοντας στα χνάρια ηρωικών προγόνων μας,
κάνοντας το χρέος τους και το έγραψαν με Φως !
για να μείνει αιώνιο στις δικές μας καρδιές !
Μικρή προσευχή στον φίλο μου Ιωάννη Ζαμφώτη, στα νιάτα όλου του κόσμου !
