Τους διάττοντες αποκαλούμε έτσι, άστρων βολίδες η παρούσα αρμαθιά του Α αναφέρεται σε αείποτε αέναα και αλείαντα, απάδει αδολεσχία, αερολογία ή αινιγματικότητα. Του Α αβάσκαντα, αβάρετα, αβεβήλωτα, αβράβευτα ναι, αλλά αλέρωτα, αγαλματώδη. Και όχι εκ Α αχταρμά, αράδες του αρτζιμπούρτζι. Αψιδωτά και αψηλά, αχούν άχραντα, άφθαρτα. Του Α αυθύπαρκτα, αυθεντικά, αταλάντευτα, αλώβητα και αναβλύζοντα.
Αριστείδης (540 – 468). Στρατηγός και πολιτικός. Ένας πολίτης ψηφίζει να εξοριστεί, του ζητά να χαράξει «Αριστείδης» στο όστρακο – ψήφος, επειδή αναγορεύτηκε δίκαιος. Και το έπραξε αντί να γράψει άλλον. Ουδέν σε βάρος του προσκομίζει ο ψηφοφόρος ή οποιοσδήποτε. Αλλά αθροίζονται τόσα που εξοστρακίζεται. Ο Κέηγκαν της Αμερικανικής αποστολής στην Αθήνα, περί το 1960, ανακαλύπτει ένα τέτοιο όστρακο – ψήφο σε ανασκαφή. Έγραψε κατόπιν βιβλία – μνημεία για τον Περικλή και τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Δεν ήταν οι Αθηναίοι σαν τον Αριστείδη ή σαν τον αχαρακτήριστο ψηφοφόρο. Όμως, ΕΝΑΣ, κάποτε, αρκεί για τον έπαινο όλων και του τόπου τους. Ομοίως για το όνειδος. Την καταισχύνη. ΕΝΑΝ δίκαιο ή άδικο. Ο Αριστείδης αθάνατος, ανθυπομειδιά απανωτά ή άπαξ.
Ένα από τα "όστρακα" με τα οποία εξοστράκισαν τον Αριστείδη τον Δίκαιο.
Αρίστιππος. 1) Τύραννος το 240 π.Χρ στο Άργος. 2) Κυρηναίος φιλόσοφος (τους ανταμώνουμε ασταμάτητα στο ονοματοανεβοκατέβασμά μας). Αριστίων. Επικούρειος φιλόσοφος και τύραννος Αθήνας στον προ Χριστού αιώνα. Γλύπτης της Πάρου τον 6ο αι, σύγχρονος του Αθηναίος πολιτικός. Τρεις. Αριστόβουλος ο Κασσανδρεύς. Ιστοριογράφος και αρχιτέκτονας, ακολουθούσε τον Αλέξανδρο. Κατέγραψε τον Γόρδιο δεσμό. Ο Μέγας τον επέπληξε κατάμουτρα δριμύτατα για μια προς αυτόν ανοίκεια και ανούσια κολακεία. Όταν οι μαλαγάνες καμώνονται, κανακεύουν, κυρτώνουν... Κατ’ αυτόν, μόλις ο στρατηλάτης πληροφορήθηκε για τον Ατλαντικό, ψαχνόντανε να πάει από την Αλεξάνδρεια Σουσιανή! Δύο Ήπειροι!
Αριστογείτων. Κι άλλος «άριστος», μαζί με τον Αρμόδιο δολοφόνησαν τον τύραννο Ίππαρχο, γιό του τυράννου Πεισίστρατου. Πηγές αποδίδουν ανόσιους προσωπικούς λόγους, ουδόλως αιτίες πολιτικές. Πάντως οι Αθηναίοι τους έστησαν αγάλματα και τίμησαν υπέρμετρα, υπερβολικά, υπερπλήρως. Βέβαιον ότι γνώριζαν περισσότερα από όποια πηγή, χωρίς αντίστοιχα να αμφισβείται το «άδολον» όποιας πηγής.
Αριστόδημος. «Άριστος του Δήμου». 1)Ιδρυτής – γενάρχης δυναστείας βασιλέων της Σπάρτης, 2) βασιλιάς της Μεσσηνίας 8ος αι, ηττήθηκε στον Α’ Μεσσηνιακό διάρκειας 19 έτη (743 – 724, να φανταστούμε το κόστος που επισώρευσε σε κάθε τι, προδήλως τον στείρο ανταγωνισμό επικράτησης) από τους Σπαρτιάτες, πιθανόν κάποιον συνονόματό του! Αριστοκλής, Αθηναίος γλύπτης 6ος αι, ενώ γλύπτες παντού, οι Αθηναίοι ή όντως τόσοι πολλοί ή σκανδαλωδώς έως υπόπτως, έστω σε υποσέλιδες υποσημειώσεις διασώζονται στον ιστορικό ρου. Δυοίν θάτερον. Από τα δύο, το ένα. Ίσως και κάτι τρίτο μη και θίξουμε ή - ακόμα χειρότερα – αδικήσουμε. Αριστοκράτης, βασιλιάς Αρκαδίας, κι΄ αυτός στον Α’ Μεσσηνιακό, εγκατέλειψε τη συμμαχία του. Αποσκίρτησε.
Αριστόμαχος, δύο τύραννοι του Άργους. Αριστομένης, Αρχηγός, ήρωας των Μεσσηνίων στον Β’ Μεσσηνιακό, Αριστόξενος από τον Τάραντα, διάσημη πόλη – λιμάνι στην Ιταλία, αποικία Σπαρτιατών, φιλόσοφος , θεωρητικός της μουσικής.
Βαθιά ανάσα πριχού δύο γιγάντια στις χιλιετίες ονόματα, πάλι Αθηναίοι, ο πρώτος καταγωγής από τα Στάγειρα Χαλκιδικής αλλά μεγαλούργησε στην Αθήνα, Αριστοτέλης, 61 ετών, δάσκαλος του Αλέξανδρου αλλά και εμπλεκόμενος σε σκευωρία (πώς να ευσταθεί;), κατηγορείται μάλιστα ότι πέρασε δηλητήριο από Αθήνα στην Ασία μ’ ένα άλογο (βάλτε όσα θαυμαστικά νομίζετε!!!). Θεμελιωτής 52 επιστημών, από τη ζωολογία και τη μετεωρολογία μέχρι αστρονομία και βιολογία, μάλλον η ισχυρότερη διάνοια της αρχαιότητας παρά τον Λεύκιππο, τον Πυθαγόρα ή τον Αρχιμήδη. Μαθητής του Πλάτωνα, ΔΕΝ τον διαδέχθηκε και τα «τσούγκρισαν». Τόμοι για το έργο του, ως σήμερα μελετάται. Ομοίως του Αριστοφάνη 44 κωμωδίες, σώθηκαν 11, παίζονται σ’ όλον τον κόσμο, σατύρισε, καυτηρίασε, δίδαξε, διασκέδασε. 60 ετών. Είδατε πουθενά προτομή του; Ποίων ανήγειραν, ξέρετε...
«Βάτραχοι» - «Πλούτος» - «Ιππής» - «Λυσιστράτη». Οι τέσσερις μεγάλοι συνέπεσαν χρονικά (υπήρχαν κι’ άλλοι). Μεταξύ 525 – 445. Μέσα σε 80 έτη.Τρεις θα γνωριστούν. Ο Αισχύλος δεν «πρόλαβε» τον Αριστοφάνη και αντιστρόφως, για 11 έτη. Σοφοκλής – Ευριπίδης πέθαναν το ίδιο έτος. 406. Ο Σοφοκλής έγραψε 120 έργα, σώθηκαν 7. Πέθαναν 69, 60, 74, 90 ετών. Ο Αισχύλος στην Ιταλία, ένα απίστευτο δυστύχημα, αυτοεξόριστος, μάλλον δολοφονήθηκε. Και ο κωμωδιογράφος Αθηναίος Αριστώνυμος, υπήρξε σύγχρονος του Αριστοφάνη.
